ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ είναι πλέον ένα τσιγάρο δρόμος και υποχρέωση όλων μας, ως ενεργοί και υπεύθυνοι πολίτες είναι να δώσουμε την Κυριακή το παρών μας στην κάλπη, κάνοντας ο κάθε ένας την επιλογή που του επιβάλλει η συνείδησή του.

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ανεξαρτήτως της γενικής διαπίστωσης ότι αυτή η προεκλογική εκστρατεία ήταν η πιο βαρετή, ανούσια και κενόλογη που βίωσε ποτέ ο τόπος, μία εκστρατεία που δεν αφήνει οτιδήποτε το νέο ή το θετικό πίσω της, παρά μόνο την επανάληψη των ίδιων και ίδιων, το αναμάσημα χιλιοειπωμένων και χιλιοσυζητημένων «επιχειρημάτων» και την κουραστική ανακύκλωση των ίδιων προσώπων, στους οποίους οι υποψήφιοι, ανέθεσαν το ντελάλισμα, της πεπαλαιωμένης πραμάτειας τους.

ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ πουν ότι υπερβάλλω, ότι μηδενίζω, ότι απαξιώνω και μακάρι να ήταν έτσι, γιατί τότε το πρόβλημα θα ήμουν εγώ και οι «στριμμένες» αντιλήψεις μου και όχι η πολιτική μας ζωή. Αν έτσι ήταν, θα ήταν πολύ μικρό, ασήμαντο και αυστηρά προσωπικό το πρόβλημα, όμως είναι αλήθεια, τόσο παρήγορα τα πράγματα;

ΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΣΕ, είδε ή διάβασε στα προεκλογικά προγράμματα, αυτούς τους πέντε τουλάχιστον μήνες που φόρτσαρε η προεκλογική εκστρατεία, κάτι διαφορετικό, κάτι νέο, κάποια συγκεκριμένη, και ουσιαστική πρόταση, ιδέα ή εισήγηση;

ΔΕΝ ΛΕΩ, λέχθηκαν πολλά θα, θα, θα, έπεσαν κάποιες «πρωτοποριακές» σκέψεις και προτάσεις, διασκορπίστηκαν πολλές υποσχέσεις, όμως στο άκουσμα τους ακόμα και τα μικρά παιδιά γελούν απορημένα, γιατί άραγε οι μεγάλοι να μιλάνε για παιδική αφέλεια, όταν οι ίδιοι λένε τέτοιες μπούρδες;

ΕΙΔΑΤΕ ή ΑΚΟΥΣΑΤΕ, κάποιον να μας λέει συγκεκριμένα, τι πρωτοβουλίες θα αναλάβει και τι τολμηρές και πειστικές κινήσεις θα κάνει για να ξαναπιάσουμε το νήμα των συνομιλιών στο κυπριακό, μπας και καταφέρουμε επιτέλους να φθάσουμε στην πηγή της λύσης και στην επανένωση της πατρίδας μας;

ΑΚΟΜΑ και τα δύο εκείνα επιτελεία, από τα οποία ακούσαμε και πιστεύουμε ότι όντως παραμένουν πιστοί σε αυτό τον στόχο και θα επιδιώξουν την επανέναρξη των συνομιλιών, και αυτοί έμειναν μέχρι εκεί. Σε γενικολογίες και τίποτα το συγκεκριμένο.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ και εκείνοι που μας ξεκαθάρισαν, και τουλάχιστον σε αυτό πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ήταν ειλικρινείς, ότι δεν πιστεύουν και δεν θα εργαστούν προς αυτή την κατεύθυνση και μας ζήτησαν να τους ακολουθήσουμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα και πανιά μία δήθεν Νέα Στρατηγική. Κατευθείαν δηλαδή, στα βράχια και στην διαιώνιση της κατοχής.

ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ, αν οι πολιτικοί μας κατάφεραν κάτι σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία, αυτό είναι να επιβεβαιώσουν ότι όχι αδίκως, η πολιτική απαξιώνεται καθημερινά και περισσότερο σε αυτό τον τόπο, και να αποδείξουν την παντελή αποτυχία και αδυναμία τους να παράξουν και καταθέσουν φρέσκες, σοβαρές, προτάσεις και ιδέες, και την παντελή ανικανότητά τους να δώσουν ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες λύσεις στα προβλήματα του πολίτη, αλλά κυρίως όραμα και προοπτική στον λαό. ΤΟ 90% των όσων ακούσαμε ήταν παρελθοντολογίες και ξαναζεσταμένο μπαγιάτικο φαγητό και το υπόλοιπο 10% αερολογίες και γενικολογίες. Και όλα αυτά διανθισμένα με πολλές ύβρεις, αφορισμούς, ψέματα και διαστρεβλώσεις.

ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ δεν είναι σε καμία περίπτωση δικαιολογία για να μην πάμε την Κυριακή στην κάλπη. Οφείλουμε να πάμε γιατί όσο εμείς οι πολίτες απομακρυνόμαστε από τα κοινά και μποϋκοτάρουμε τις εκλογές, τόσο περισσότερο οι πολιτικοί μας θα συνεχίζουν τον μακάριο ύπνο τους!