Τα φώτα έσβησαν, οι σημαίες μαζεύτηκαν, οι πινακίδες κατέβηκαν. Οι προεδρικές εκλογές του 2018 περνούν στην Ιστορία και αφήνουν πίσω τους ενθουσιασμό στους μεν και απογοήτευση στους δε. Αφήνουν όμως και πολύ περισσότερα πράγματα απ’ όσο οι παλαιότερες αναμετρήσεις αυτής της μορφής.
Το πρώτο που αξίζει να σημειωθεί είναι η ανατροπή του γνωστού σκηνικού των συναλλαγών μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου των εκλογών. Εκείνο το «σου δίνω τόσα υπουργεία για να μου δώσεις τις ψήφους σου», καταργήθηκε όχι μόνο γιατί οι ίδιες οι πολιτικές δυνάμεις δεν άφησαν περιθώρια επανάληψής του, αλλά και γιατί η κοινωνία εξέφρασε με διάφορους τρόπους την απέχθειά της στη γνωστή συνταγή της συναλλαγής. Το μήνυμα έφυγε νωρίς από τους πολίτες και η ηγεσία που θα επιχειρούσε να πάει κόντρα αντιλαμβανόταν πλέον το ρίσκο που έπαιρνε. Την ίδια στιγμή, η μεγαλύτερη προσέγγιση των δυνάμεων του κέντρου με τις ακραίες αντιλήψεις κυρίως στο Κυπριακό, καθαρίζει το τοπίο και ενδεχομένως απελευθερώνει μεγαλύτερες ποσότητες ρεαλισμού.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Live: Μόλντε – ΑΠΟΕΛ
Το δεύτερο είναι ότι το εκλογικό σώμα ανέπτυξε δικές του δυναμικές που μεταφράστηκαν στη λεγόμενη «πριμοδότηση» του κ. Μαλά στον πρώτο γύρο και την επιλογή Αναστασιάδη στο δεύτερο. Το φαινόμενο αυτό δεν γεννήθηκε μέσα από κάποιους κομματικούς μηχανισμούς (ο πανικός όλων άλλωστε ήταν εμφανής πριν ανοίξουν οι κάλπες), αλλά μέσα από την αυτόνομη επιλογή μιας τάξης ψηφοφόρων οι οποίοι έχουν ξεπεράσει ιδεολογικές αγκυλώσεις και κάνουν επιλογές με συγκεκριμένα και δικά τους κριτήρια. Θα μπορούσε δε κάποιος να εκτιμήσει ότι το ποσοστό αυτό, που φθάνει στο 2% (σύμφωνα με τους εκλογογλόγους) του συνόλου των ψηφοφόρων, είναι αυτό που επιδεικνύει μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο Κυπριακό και λειτουργεί ως μοχλός πίεσης για τη λύση του προβλήματος.
Την ίδια στιγμή, οι νεοφανείς πολιτικές λογικές του ΚΑΝΕΝΑΣ, ηττήθηκαν κατά κράτος και άφησαν εκτεθειμένες τις ηγεσίες που τις έκαναν. Ο κόσμος πήγε στην κάλπη και ψήφισε και πάλι με δικά του κριτήρια και όχι με βάση την ανάγκη επιβίωσης κάποιων ηγεσιών. Είναι δε ιδιαιτέρως οξύμωρο τα κόμματα να ανησυχούν (δήθεν) για την αποχή και την ίδια στιγμή να την τροφοδοτούν.
Τα αποτελέσματα των εκλογών πυροδοτούν μεγάλες ανακατατάξεις στο χώρο των ενδιάμεσων κομμάτων. Αλληλεγγύη και Συμμαχία Πολιτών αναζητούν διέξοδο, Οικολόγοι και ΕΔΕΚ ψάχνουν πυξίδα και το ΔΗΚΟ επιστρέφει σε μια νέα περιόδο εσωστρέφειας με εμφανές πλέον το ενδεχόμενο οριστικής διάσπασης. Ο επανασχεδιασμός του κομματικού χάρτη είναι επιβεβλημένος όχι για την εξαφάνιση κομμάτων αλλά για τον πιο ορθολογιστικό υπολογισμό του ρόλου που διαδραματίζει το καθένα.
Τέλος, η παρουσία του Σταύρου Μαλά σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, εμβολίασε σε κάποιο βαθμό την πολιτική με νέο ύφος, νέο τόνο και, κυρίως, νά ηθική. Και αναφέρομαι αποκλειστικά στη συμπεριφορά του ιδίου και μόνο.
Τελικά, ήταν καλές αυτές οι εκλογές. Έδωσαν πολύ περισσότερα απ’ όσα αναμέναμε.
