Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται παγκοσμίως από το 1909, σε μια προσπάθεια προώθησης των δικαιωμάτων της γυναίκας. Και ενώ η ημέρα αυτή είναι μια ευκαιρία να τιμήσουμε τις γυναίκες για τα επιτεύγματα τους, είναι και μια αφορμή να μιλήσουμε για την ψυχολογία πολλών γυναικών στις μέρες μας.

Παλαιότερα, στην παραδοσιακή κοινωνία, ο ρόλος των γυναικών ήταν περιορισμένος στην οικογένεια και τα καθήκοντά της ως μητέρα και νοικοκυρά. Αυτό, να υπογραμμιστεί, ότι δεν ήταν, ούτε και είναι ένα μικρό επίτευγμα, αφού το παραδοσιακό νοικοκυριό έχει συνεχώς πολλές ανάγκες. Στις μέρες μας, η γυναίκα μπορεί να μην είναι μόνο μητέρα και νοικοκυρά που θα εγκατασταθεί στο σπίτι και θα μεγαλώσει τα παιδιά της οικογένειας. Έτσι, πολλές γυναίκες έχουν τη δυνατότητα να εκφράστουν μέσα από άλλα προσωπικά ενδιαφέροντα ή/και από την δουλειά τους. Μάλιστα πολλές γυναίκες, είτε από επιλογή είτε από ανάγκη, δεν σκέφτονται να κάνουν οικογένεια παρά μόνο αφού τροχιοδρομήσουν την καριέρα τους.

Παρόλα αυτά, οι σύγχρονοι ρυθμοί της ζωής έρχονται να προβληματίσουν αρκετές γυναίκες ως προς τον συντονισμό των πολλαπλών ρόλων τους. Γυναίκες, εργαζόμενες, φίλες, κόρες, αδερφές και σε πολλές περιπτώσεις σύζυγοι και μητέρες. Αναλόγως της ηλικίας και του σταδίου που βρίσκεται κάθε γυναίκα, πιθανές ερωτήσεις που προκύπτουν συχνά είναι «Πώς μπορώ να ανταποκριθώ επαρκώς από άποψη χρόνου σε όλους τους ρόλους μου;», «Μήπως δουλεύω πολύ και δεν έχω χρόνο για προσωπική ζωή», «Πώς να προλάβω και να εργαστώ και να δω τους φίλους μου/τον σύντροφό μου;» , « Μήπως πρέπει να σταματήσω να εργάζομαι για να κάνω οικογένεια;», « Πώς να μην εμποδίζει η πολύωρη εργασία μου την σχέση μου με τα παιδιά μου;». Σε πρώτη ανάγνωση, προκύπτει το ζήτημα χρόνου και μια αίσθηση προσωπικής ανεπάρκειας όπου ακούγεται συχνά το «μάλλον δεν είμαι αρκετά καλή μητέρα/σύζυγος» ή «ναι δουλεύω πολύ, αλλά δεν έχω χρόνο για ρομάντζα» και ούτω καθεξής.

Πολλές γυναίκες έχουν διλήμματα όπως: «Εργασία ή μητρότητα;», «Επαγγελματίας ή συντρόφος;» κλπ, κάνοντας τις να αισθάνονται ότι πάντα κάτι καλό θα πρέπει να αποκλειστεί και μια πλευρά του εαυτού τους θα πρέπει να μένει ελλειπής/ανολοκλήρωτη.

Ίσως λοιπόν το ερώτημα που τίθεται τελικά δεν είναι πώς θα βρεθεί περισσότερος χρόνος ή αν πρέπει να εγκαταλείψετε κάτι, αλλά πώς η ίδια η γυναίκα βλέπει τον εαυτό της μέσα από τα δικά της μάτια. Εάν απαντήσει με ειλικρίνεια στον εαυτό της αφήνοντας πίσω κανόνες που περιμαζέψε από την κοινωνία ή την οικογένεια, τότε μόνο θα καταφέρει να αποδεχθεί τον εαυτό της όπως είναι και να οργανώσει την καθημερινότητά της έτσι ώστε να αποδεχτεί όλες τις πλευρές του εαυτού της χωρίς ενοχές.

Πώς όμως η σύγχρονη γυναίκα αντί να ενοχοποιεί τον εαυτό της, μπορεί να αισθάνεται καλά για τις πλούσιες επιθυμίες της; Πώς η εργαζόμενη γυναίκα θα υποστηρίξει τη δυνατότητά της να παραμείνει τρυφερή και ελκυστική σύντροφος χωρίς να καταναλώνει χρόνο και ενέργεια σε αγωνίες για το αν το ένα αποκλείει το άλλο; Πώς μια στοργική μητέρα μπορεί να υποστηρίξει την αξιοποίηση των ικανοτήτων της σε μια δημιουργική δουλειά ώστε μόλις επιστρέψει να μπορεί να απολαμβάνει το παιδί της;

Οι απαντήσεις βεβαίως δεν είναι απλές και ποικίλουν. Η επιλογή αφορά όχι μόνο την προσωπικότητα κάθε γυναίκας, αλλά και τη φύση της προσωπικής ζωής που επιθυμεί να έχει στο στάδιο που βρίσκεται. Το σημαντικό που κρύβεται πίσω από την ανησυχία για την έλλειψη χρόνου, και που έχουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη είναι ο κίνδυνος να αισθάνεται μια γυναίκα συνεχώς μειονεκτικά, ανεπαρκής ή ότι μια σημαντική πλευρά του εαυτού της/ της ζωής της θυσιάζεται για να βρίσκεται εκεί που βρίσκεται. Γιατί τότε είναι που η ίδια θα υποτιμήσει σημαντικά κομμάτια της εαυτού της και θα ζει την ζωή της μονομερώς, με αποτέλεσμα τελικά η ίδια να αποκλείσει σημαντικά κομμάτια του εαυτού της που δικαιούται να υπερασπιστεί και να απολαύσει.

Όσο η κάθε γυναίκα επεξεργάζεται, επιλέγει και αποδέχεται τις επιθυμίες της με βάση την μοναδικότητά της και όσο επιτρέπει σε κάθε πλευρά της να εκφραστεί με υπευθυνότητα, ο χρόνος θα αποκτήσει διαστάσεις πληρότητας, προσωπικής ολοκλήρωσης, ουσίας και επάρκειας.

Πηγές:

1. Muntazir M, Neharshi S, Manju P (2014).A comparative study of mental health among working women and house wives. Indian Journal of Health and Wellbeing 5: 1398-1400.
2. Swanson NG (2000) Working Women and Stress. Journal of the American Women’s Medical Association 55: 76-79.

Επαγγελματική σελίδα στο facebook:

https://www.facebook.com/CMichaelCounsellingPsychology/