ΣΕ ΧΘΕΣΙΝΟ άρθρο του στην παράπλευρη στήλη, «Χωρίς Περιστροφές», ο χωρίς δικαίωμα ψήφου στο δημοψήφισμα του 2004 για το σχέδιο Ανάν, συνάδελφος Γιώργος Χρυσάνθου, επιχείρησε να μας μεταφέρει κάποιες σκέψεις του για το πώς θα ψήφιζε τότε, αν είχε δικαίωμα ψήφου και πως θα ψήφιζε σήμερα, αν ερχόταν και πάλι ενώπιον μας, ένα τέτοιο σχέδιο.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ στο άρθρο του ο Γιώργος, δεν μπόρεσε να απαντήσει στο ερώτημα αν σήμερα θα ψήφιζε Ναι ή Όχι στο σχέδιο Ανάν, γιατί, όπως σημείωσε, έστω και αν οι Ε/κ έλεγαν ναι, «ενδεχομένως η Τουρκία να μην αποδεχόταν ποτέ, την εφαρμογή» της λύσης εκείνης.

ΧΩΡΙΣ να το συνειδητοποιεί προφανώς, αφού δεν έχει βιωματικές εμπειρίες, από την μαύρη εκείνη προ του δημοψηφίσματος περίοδο, ο Γιώργος υιοθέτησε τον έναν από τους τρείς μεγάλους μπαμπούλες και ψέματα, που οι εχθροί της λύσης και της επανένωσης, με πρωτεργάτη τον τότε πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο, χρησιμοποίησαν εντέχνως και αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες και δύναμη που τους έδινε η εξουσία, για να αλλοιώσουν την θετική προσέγγιση και προδιάθεση της κοινωνίας ως προς το σχέδιο Ανάν, να αλλάξουν τα δεδομένα με βίαιο και αντιδημοκρατικό τρόπο και να αποσπάσουν στο τέλος το συντριπτικό 75,8% υπέρ του όχι.

Ο ΠΡΩΤΟΣ μπαμπούλας και μέγα ψέμα ήταν λοιπόν ότι η «αναξιόπιστη» Τουρκία δεν θα τηρούσε και δεν θα τηρήσει ποτέ καμία υπογραφή της και άρα δεν υπήρχε κανένας λόγος να αποδεχθούμε εμείς κάτι που «ενδεχομένως» δεν θα εφαρμοζόταν. Δηλαδή επειδή μπαίνοντας στο αμάξι μας για πάμε στην δουλειά μας ή σε μια εκδρομή «ενδεχομένως» να εμπλακούμε σε δυστύχημα, καλύτερα να μην πάμε πουθενά και να μείνουμε κλειδωμένοι στο σπίτι. Ο

ΔΕΥΤΕΡΟΣ μπαμπούλας και μέγα ψέμα, ήταν ότι το σχέδιο Ανάν θα καταργούσε την ελληνική μας ταυτότητα, και θα μας οδηγούσε μαθηματικά στον εξισλαμισμό. Έλεγαν στον απλό κόσμο, και αυτός τους πίστεψε, ότι δεν θα γιορτάζουμε πλέον τις εθνικές μας επετείους, δεν θα μπορούμε να χρησιμοποιούμε την ελληνική σημαία, τον ελληνικό εθνικό ύμνο, δεν θα είχαμε την δική μας παιδεία. Καθαρά γκεμπελικού χαρακτήρα δηλαδή ψέματα και διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας, που έβγαιναν, όχι από κάποια ανεύθυνα, αλλά από τα πλέον επίσημα, χείλη.

ΤΡΙΤΟΣ μπαμπούλας και μέγα ψέμα το ότι ξαφνικά χιλιάδες τ/κ και έποικοι θα «εισέβαλλαν» στην ζωή και καθημερινότητα μας, θα ερχόντουσαν να «μολύνουν» τις γειτονιές, τις πολυκατοικίες και τα χωριά μας και το κυριότερο θα μας έπαιρναν τις δουλειές και ιδιαίτερα τις «χρυσοφόρες» δουλειές των δημοσίων υπαλλήλων, των ημικρατικών, των εκπαιδευτικών, των αστυνομικών και των στρατιωτικών, όπου πλέον οι Τ/κ θα έμπαιναν με ποσόστωση. Η επίσημη εγκύκλιος που κυκλοφόρησε την προηγουμένη ακριβώς του δημοψηφίσματος και ζητούσε από όλους αυτούς να δηλώσουν που θα επιθυμούσαν να μετακινηθούν, αν γίνει αποδεκτό το σχέδιο Ανάν, τα λέει όλα.

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ αποσπάστηκε εκείνο το θεόρατο όχι στο σχέδιο Ανάν και όχι, μέσα από την εμπεριστατωμένη μελέτη και γνώση των προνοιών του, την αντικειμενική ανάλυση τους, και κυρίως την ελεύθερη και δημοκρατική έκφραση του λαού. Ίσως πει κάποιος τι τα θέλεις και τα σκαλίζεις αυτά, 14 χρόνια μετά. Τα σκαλίζω για ένα και μοναδικό λόγο:

ΓΙΑΤΙ η ιστορία πρέπει να γράφεται πάντα αντικειμενικά και στη βάση γεγονότων και γιατί για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να φτάσουμε στην λύση του κυπριακού πρέπει να διδασκόμαστε από τα λάθη μας, και για να το πετύχουμε αυτό επιβάλλεται και να απομυθοποιήσουμε κάποια στιγμή καταστάσεις και πρόσωπα, αλλά και να απονέμουμε ιστορικές ευθύνες, για τις πολλές και μεγάλες χαμένες ευκαιρίες, λύσης του κυπριακού