Η πρώτη μικρή αναποδιά μετά τις διακοπές, μας επαναφέρει βίαια στην πραγματικότητα της καθημερινότητας που είχε εξωραΐσει η ραστώνη των ημερών ανάπαυλας .
Πρώτη ημέρα στην Κύπρο χθες, μετά τις ολιγοήμερες καλοκαιρινές διακοπές στην Ελλάδα και με έναν καινούργιο φορτιστή για το τηλέφωνο μου στις αποσκευές, αγορασμένο από μεγάλο μαγαζί ηλεκτρονικών της Αθήνας. Γύρω στις δέκα και μισή το βράδυ έρχεται η ώρα να χρησιμοποιηθεί, αφού το τηλέφωνο μου έχει μόνον δέκα τοις εκατό μπαταρία και έχει ήδη περιορισμένες λειτουργίες. Για την ακρίβεια είναι έτοιμο να κλείσει. Βάζω στην πρίζα τον νέο φορτιστή, που δεν είναι “μαϊμού” και αγορασμένος από κάποιον υπαίθριο πωλητή στον δρόμο, το επισημαίνω και ξαφνικά μένω στο σκοτάδι. Black out στο σπίτι. Σκοτάδι μαύρο. Όπως οι περισσότεροι μη καπνιστές δεν έχω ούτε αναπτήρα για να ανάψω ένα κερί και να βλέπω στοιχειωδώς. Ο φακός που ψηλαφίζω στο συρτάρι, δεν λειτουργεί. Με τον φακό του τηλεφώνου μου που υποφωτίζει πλέον, αφού πνέει τα λοίσθια η μπαταρία του, βρίσκω το δεύτερο μου τηλέφωνο, το ελληνικό. Ευτυχώς που το έχω σκέφτηκα, για να ζητήσω βοήθεια.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Απλευθερώθηκαν τρεις Αμερικανοί πολίτες από την Κίνα
Παίρνω τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος, αλλά το αυτόματο μήνυμα με ενημερώνει ότι είναι κλειστό. Το τηλέφωνο του αδελφού του, που είναι πιλότος και μένει στην ίδια πολυκατοικία, επίσης κλειστό. Και τώρα; Ευτυχώς υπάρχει στην πολυκατοικία ένα ζευγάρι, που εκτιμώ πολύ και τους θεωρώ καλούς φίλους μου. Έχουν όμως μια μικρή κόρη, μια πριγκίπισσα όπως μου αρέσει να την φωνάζω και δεν θέλω να τους ενοχλήσω τόσο αργά, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή.
Ο καλός φίλος, ήρθε αμέσως. Με τις γνώσεις του και με την καθοδήγηση γνωστού του ηλεκτρολόγου, ελέγχουμε μία προς μία τις ασφάλειες του σπιτιού. Καμία δεν είχε “πέσει”. Αντιθέτως η ασφάλεια στον κεντρικό διακόπτη της παροχής ρεύματος δεν παρέμενε ανεβασμένη ακόμα κι όταν όλες τις ασφάλειες του σπιτιού τις κατεβάσαμε κάτω.
Πρέπει να φωνάξω την ΑΗΚ μου πρότεινε ο ηλεκτρολόγος που μας καθοδηγούσε στον έλεγχο, είναι δικό τους θέμα. Με ζώσανε τα φίδια. Τέτοια ώρα θα ήταν θαύμα να απαντήσουν σκέφτηκα, πολύ περισσότερο να έρθουν.
Έπρεπε όμως να προσπαθήσω. Παίρνω τον αριθμό που βρίσκεται στο ιντερνετ, το 1800 και ακολουθώ τις οδηγίες του αυτόματου τηλεφωνητή για να δηλώσω την βλάβη. Σε λογική ώρα αναμονής, ήταν αργά το βράδυ εξάλλου, μου απαντά κάποιος. Πρέπει να βρείτε έναν λογαριασμό μου λέει, για να δούμε τον αριθμό της παροχής και να δηλώσουμε την βλάβη.
“Δεν βλέπω για να ψάξω”, τους απαντώ αφού το τηλέφωνο μου είχε ήδη σβήσει.
“Πηγαίνετε κάτω στην παροχή” με προτρέπουν.
Είναι η πρώτη φορά που μπαίνω το δωματιάκι της πολυκατοικίας με τα ρολόγια των παροχών, αλλά ευτυχώς υπάρχει απόλυτη τάξη και εύκολα βλέπω τα στοιχεία που μου ζητούν.
“Αν έρθουμε χωρίς να είναι αναγκαίο, ή χωρίς να αφορά δική μας βλάβη θα σας χρεώσουμε 28 ευρώ” ήταν η αυστηρή επισήμανση του συνομιλητή μου στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, που όμως πρέπει να πω για να είμαι δίκαιη, ότι δεν μου έκλεισε την γραμμή σε όλη την διάρκεια της αναζήτησης των στοιχείων. Όπως καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε η απάντηση σε αυτήν την επισήμανση είναι μόνον μία. Έτσι έδωσα και τα υπόλοιπα στοιχεία που μου ζήτησαν και ανέβηκα στο διαμέρισμά μου, για να περιμένω.
Σε περίπου είκοσι λεπτά και προς μεγάλη έκπληξή μου, χτύπησε το θυροτηλέφωνο. Ήταν το συνεργείο και με κάλεσαν να κατέβω. Μου είπαν ότι δεν ήταν δική τους βλάβη αν και κάτι “πείραξαν” μέσα στο δωματιάκι και το ρεύμα όπως κατάλαβα όταν ανεβήκαμε όλοι επάνω για να ελέγξουν, είχε επανέλθει. Ακόμα και για μία άσχετη με τα ηλεκτρολογικά όπως εγώ, αφού δεν είχαν πέσει οι ασφάλειες μέσα στο σπίτι και όλα προήλθαν από την κεντρική παροχή αυτό δεν φαίνεται σωστό, αλλά ποιος ενδιαφέρεται αφού λύθηκε το θέμα.
Τους ευχαρίστησα πολύ που είχαν έρθει τόσο γρήγορα. Αυτοί θεώρησαν χρέος να επισημάνουν εκ νέου ότι θα επωμισθώ χωρίς λόγο την χρέωση των 28 ευρώ στον πρώτο λογαριασμό που θα εκδοθεί, αφού δεν ήταν δικό τους θέμα αλλά είχαν απαντήσει στην κλήση μου. Λες κι μπορούσα μόνη μου να το λύσω. Εντυπωσιάστηκα και από το γεγονός ότι δεν έπρεπε να πληρώσω εκείνη την στιγμή όπως είχα υπολογίσει, που είναι λογικό βέβαια γιατί κάποιος μπορεί να μην έχει μαζί του για οποιονδήποτε λόγο το απαιτούμενο ποσό αλλά και γιατί δεν βάζει τους εργαζόμενους στην διαδικασία απόδειξης, ρέστων κλπ
Στην Ελλάδα αν είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο θα μου είχαν απαντήσει στο τηλέφωνο μετά από αναμονή πολλών λεπτών ή μπορεί να περίμενα ακόμα για απάντηση. Δεν θα με χρέωναν αν έπρεπε να έρθουν, αλλά θα έρχονταν στην καλύτερη περίπτωση, την επόμενη ημέρα αφού το θέμα δεν αφορούσε όλη την γειτονιά, αλλά μόνον το δικό μου σπίτι. Θα μου πρότειναν από το κέντρο της Επιχείρησης Ηλεκτρισμού να φέρω ιδιώτη ηλεκτρολόγο για γρήγορη επίλυση του προβλήματος.
Γι αυτό χαίρομαι, αν και προσγειώθηκα απότομα μετά τις διακοπές, που αυτή η μικρή ατυχία συνέβη στην Κύπρο και αν και χρεώθηκα μάλλον άδικα τα 28 ευρώ δεν ψελλίζω λέξη αφού έμεινα χωρίς ηλεκτρική ενέργεια περίπου μία ώρα μόνον και ούτε ένα παγωτό δεν έλιωσε στην κατάψυξη.
Αλλά πάνω από όλα χαίρομαι που έχω την τύχη να έχω δίπλα μου τόσο ζεστούς ανθρώπους που έσπευσαν αμέσως να με βοηθήσουν.
