Η πολιτική σήψη ενός τεχνητού κράτους, κατ’ ουσίαν προτεκτοράτου, και η “πανίσχυρη” δήθεν καπιταλιστική αντίληψη ότι όλα έχουν τη τιμή τούς , εδραιωμένη για τα καλά στα μυαλά των Κυπρίων αστών, γίνεται πρόδηλη όταν ο Πρόεδρος της Δειμο-κρατίας (σκόπιμο το ορθογραφικό) ξεχνά το θεσμικό εκ λαού ρόλο του περί προστασίας της Δημοκρατίας και προσφέρει χρήματα στους μοναχούς αναλαμβάνοντας ρόλο πρεσβευτή καλής θελήσεως των εργολάβων!!

Αυτό που αγνοούν οι καλά βολεμένοι εξουσιαστές και οι αφελείς υποστηρικτές τους είναι πως οι μοναχοί του Σταυροβουνίου, όντες ορθόδοξοι χριστιανοί και ορθόπρακτοι δεν εξαγοράζονται και δεν φοβούνται. Εμείς οι φίλοι και επισκέπτες της μονής γνωρίζουμε καλά από πρώτο χέρι το χριστιανικό ήθος των μοναχών, την αφιλοκερδία τους και την αγάπη τους για την αλήθεια, όπως επίσης και το αγωνιστικό φρόνημα τους, στα μάτια των οποίων γνώρισα πολλές φορές τον Θεό, κάτι που ψάχνω από μικρός από βίτσιο.

Πρόεδρε, πολλοί από τους Πατέρες της Μονής άφησαν οικειοθελώς οικογενειακές περιουσίες πίσω τους που ούτε θα δεις μπροστά σου ακόμα κι αν μείνεις πρόεδρος, Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, για αλλά πενήντα χρόνια. Δεν ήξερες, δεν ρώταγες; Όλα αυτά για να ακολουθήσουν τον Χριστό. Οπότε δεν νομίζω να τους σαγηνεύουν ή να τους προκαλούν εντύπωση τα μεγάλα, ομολογουμένως, ποσά αυτά.

Πρόεδρε δεν είναι όλοι οι πιστοί για το θεαθήναι ούτε καλοταϊσμένοι αστοί του “σιώπα να περάσουμε”. Κάποιοι πιστεύουν αληθινά αυτά που ακολουθούν και τα έχουν προτεραιότητα. Κάποιοι τελειώνουν το δρόμο τους με αξιοπρέπεια μέχρι τέλους.

Να θυμάσαι την επόμενη φορά που θα προσπαθήσεις να χρηματίσεις τους ανάργυρους  Άγιους Πατέρες ( τολμώ να πω αυτή τη φράση για τους μοναχούς Σταυροβουνίου που δεν την έχω πει ποτέ ούτε για δεσποτάδες ούτε για δήθεν χαρισματικούς γέροντες) να θυμάσαι, πριν πιαστείς στη φάκα: Υπάρχει κάπου μια μονή.

“Μονή τις έστι…” για να παραφράσω τον Αισχύλο που πρώτος από τους κλασικούς καταίσχυνε τη φιλαργυρία.

Και δεν θα μπορούσε να λείπει και η φωνή των Αγίων που βοά ανά τους αιώνες η ίδια και απαράλλακτη από στόμα σε στόμα μέσα στη καρδία της αληθούς Εκκλησίας: ‘’ Η φιλαργυρία  είναι τεχνίτης της φτώχειας, γιατί θησαυρίζει για τον εαυτόν της αλλ’ όχι γι’ αυτόν που την έχει· αυτόν τον αφήνει να στερείται και ουσιαστικά τον πτωχεύει.’’ Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως.