Εγκληματική αδιαφορία, ασύγγνωστες ευθύνες και θεσμικός ρατσισμός…

Αυτά “αναδύονται” μέσα από το μεταλλείο του Μιτσερού και τον λάκκο στο πεδίο βολής της Ορούντας. Εκεί που μια διεστραμμένη προσωπικότητα εκτόνωσε την δίψα του για αίμα, το πάθος του για θάνατο, την αρρωστημένη του ψυχοσύνθεση. 

Κανένα στοιχείο μέχρι στιγμής, δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο 35χρονος είναι ιδιοφυία, που θα μπορούσε να διαπράξει το τέλειο έγκλημα και να παραμείνει ασύλληπτος. Άνοιξε λογαριασμό στο Badoo με το ip του σπιτιού του, κατέβαινε απροκάλυπτα και φορώντας την στολή του αξιωματικού της Εθνικής Φρουράς στο κέντρο της Λευκωσίας για να “ψαρέψει” υποψήφια θύματα, έστελνε αβέρτα μηνύματα σε αλλοδαπές γυναίκες τάζοντας τους είκοσι ευρώ την ώρα για να φροντίζουν τη γιαγιά του. Είχε φωτογραφία από την άδεια παραμονής της Μαρικάρ, προσπάθησε να μιλήσει μέσω μηνυμάτων με φίλη της άτυχης γυναίκας για να της αναφέρει κάτι “φοβερό” που ανακάλυψε, έκρυβε στο σπίτι του το σκοινί που έδενε σορούς, φύλαγε κάρτες κινητής τηλεφωνίας, στοιχεία σε υπολογιστές και σκληρούς δίσκους. Δεν χρειάζεται να είσαι εγκληματολόγος ή άλλος ειδικός για να διαπιστώσεις ότι πρόκειται για το λιγότερο, ερασιτεχνικούς χειρισμούς, ειδικά για κάποιον που επιδιώκει να γραφτεί ως ο πρώτος serial killer στα αστυνομικά χρονικά της Κύπρου. 

Αυτό που εκμεταλλεύτηκε ο 35χρονος, ήταν ο κοινός παρονομαστής που συνέδεσε μοιραία τα θύματα του. Καμία εις βάθος ενέργεια, καμία επισταμένη έρευνα, καμία σοβαρή αντιμετώπιση από πλευράς αρμοδίων, όταν συγγενείς, φίλοι, εργοδότες, πρώην σύντροφοι, γείτονες, συμπατριώτες ανέφεραν τις εξαφανίσεις τους στις Αρχές. 

Στην περίπτωση του διπλού φόνου της 36χρονης μητέρας Livia και της 8χρονης κόρης της Elena, η φρίκη για τα λάθη και τις παραλείψεις είναι μεγαλύτερη από την αποκάλυψη του ίδιου του εγκλήματος. Έγιναν έρευνες, είπε τότε η Αστυνομία, και διαπιστώθηκε ότι έφυγαν παίρνοντας μαζί τους τα προσωπικά τους αντικείμενα. Αδιαψεύστος μάρτυρας ωστόσο, τα όσα κατέγραψε τηλεοπτικό συνεργείο: Ένα σπίτι που τίποτα δεν παραπέμπει σε απόφαση των ενοίκων του να το εγκαταλείψουν. Πιάτα στο τραπέζι γεμάτα φαγητό. Ανακατωμένες ντουλάπες, ανοιχτά ερμάρια και στο παιδικό δωμάτιο στολισμένες κούκλες με λογής-λογής κοριτσίστικα παιχνίδια. Μια επιστολή προς τις αρμόδιες υπηρεσίες με το αίτημα της ταλαιπωρημένης μητέρας για βοήθημα από τις κρατικές υπηρεσίες και τους φόβους της για συγκεκριμένο πρόσωπο…

Ποιός πήγε να ερευνήσει αυτό το σπίτι;

Γείτονες περιγράφουν την γυναίκα ως καθημερινή μαχήτρια της ζωής. Νοιαζόταν για το παιδί της που αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, πάλευε για την μόρφωση του, έπιανε κουβέντες με τον κόσμο της γειτονιάς.

Ποιός χτύπησε την πόρτα αυτών των ανθρώπων να τους ρωτήσει για την εξαφάνιση της ίδιας και του παιδιού της;

Στην περίπτωση της Marry Rose και της 6χρονης Sierra, η απάντηση σε όσους ανησυχούσαν για την τύχη τους ήταν οτι έφυγαν στα κατεχόμενα. Τι και εάν το διαβατήριο της 38χρονης μητέρας βρέθηκε στο σπίτι όπου διέμενε και το διαβατήριο της 6χρονης στο σπίτι του πατέρα της; Τι και εάν η Interpol απάντησε πως αποκλείεται να ταξίδεψαν στο εξωτερικό; Τι και εάν η φίλη της Μarry είχε πει τοτε ότι τη νύχτα που χάθηκαν τα ίχνη μητέρας και παιδιού θα πήγαινε να συναντήσει κάποιον “Ορέστη” που γνώρισε μέσω διαδικτύου;

Ποιοί εξέτασαν τα στοιχεία;

Ποιοί μπήκαν στον κόπο να αναζητήσουν περαιτέρω εξηγήσεις για το γεγονός ότι “άνοιξε η γη και κατάπιε” δύο ανθρώπους;

Ο “Ορέστης” είναι απλά μια διεστραμμένη προσωπικότητα. Άλλοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος.

Όσοι έκλεισαν τα αυτιά στις φωνές που υψώνονταν για αυτές τις άτυχες γυναίκες και τα αβοήθητα παιδιά. Όσοι έκλεισαν τα μάτια μπροστά στα στοιχεία που ορθώνονταν μπροστά τους και σχημάτιζαν τους φόνους. Όσοι δεν ασχολήθηκαν με τις Φιλιππινέζες, τις Ρουμάνες και τα παιδιά τους που “να δούμε που τα επιάσαν τζιαι επήαν”

Ο “Ορέστης” δεν έπαιξε με τα θύματα του, δεν τα χλεύασε, δεν τα κοροϊδεψε. Ήταν ξεκάθαρος ο σκοπός του. Το κρίμα ανήκει σε αυτούς που αδιαφόρησαν για το προφανές. Σε αυτούς που δεν είχαν χρόνο να ασχοληθούν με τα “καμώματα των ξένων.”

Καρέκλα. Αξίωμα. Κύρος. Κοινωνικό και πολιτικό status. Ευθιξία. Ευθύνη. Παραδοχή. Πώς μπερδεύονται στην ιστορία αυτές οι λέξεις; Πουθενά μάλλον…

Όχι, το θέμα δεν προσφέρεται για πολιτικοποίηση, ούτε είναι η ώρα για παιχνίδια εξουσίας.

Δυστυχώς όμως, ο “Βασιλιάς είναι γυμνός”. Και δεν πρωταγωνιστεί σε παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, μα στην σκληρή πραγματικότητα ενός ματωμένου θρίλερ…