Οι ΗΠΑ και η Ρωσία -Τραμπ και Πούτιν-  έπαιξαν και παίζουν ένα παιχνίδι με εργαλείο και πιόνι την αλαζονεία του Ερντογάν και το όραμα του για την μεγάλη Τουρκία. Με δική τους άδεια και συγκεκριμένα προκαθορισμένα όρια  πραγματοποιήθηκε η εισβολή στη βόρεια Συρία. Εκ των πραγμάτων η Τουρκία εγκλωβίστηκε μεταξύ των 2 υπερδυνάμεων και δεν θα μπορεί πλέον να κάνει οποιαδήποτε κίνηση εκτός από τον στρατιωτικό έλεγχο συγκεκριμένης περιοχής στο πλαίσιο της άδειας από ΗΠΑ και  Ρωσία. Σε αντίθετη περίπτωση θα υποστεί τις κυρώσεις της μιας εκ των 2 ή ακόμα και των 2 υπερδυνάμεων.

Συνοπτικά κερδισμένοι και χαμένοι από αυτή την εισβολή της  Τουρκίας στη βόρεια  Συρία εκτιμάται ότι είναι:

ΗΠΑ

Οι ΗΠΑ και συγκεκριμένα ο  Τραμπ αξιοποιεί πλήρως και με πολύ αυταρχισμό την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και ρυθμίζει την παγκόσμια οικονομία μέσω των funds , τραπεζών και οίκων αξιολόγησης και κυρίως των οικονομικών κυρώσεων. Με την απειλή και χρήση των  οικονομικών κυρώσεων δημιούργησε ένα  όπλο πιο ισχυρό ακόμα και από την στρατιωτική ισχύ . Η χρήση του μπορεί  να είναι άμεση και άκρως αποτελεσματική. Ο έλεγχος της γεωπολιτικής και γεωοικονομίας με τις οικονομικές κυρώσεις από τις ΗΠΑ έχει αντικαταστήσει τις παραδοσιακές πολιτικές-διπλωματικές μεθόδους που είχαν ως κύριο εργαλείο  πρωτίστως την στρατιωτική ισχύ στο πεδίο. Οι ΗΠΑ απέσυραν τα  στρατεύματα τους και «ανέθεσαν» σε συγκεκριμένο χώρο την φύλαξη/επιτήρηση στον Ερντογάν και έτσι αποφεύγουν το κόστος σε χρήμα και ανθρώπινες ζωές αμερικανών. Με την απειλή των οικονομικών κυρώσεων εξασφαλίζουν  ότι ο Ερντογάν (όσο και εάν αντιδρά δημοσίως για να διατηρήσει ψηλά την εικόνα του) δεν θα κάνει άλλη κίνηση χωρίς την άδεια τους. Προς το παρόν αυτό το νέο όπλο αποδίδει, όμως εάν από την συνεχή εφαρμογή του αρχίσει να έχει επιπτώσεις και στην Αμερικανική οικονομία και απαιτηθεί η επαναφορά της παραδοσιακής μεθόδου  της  στρατιωτικής ισχύος στο πεδίο, τότε πολύ πιθανόν να είναι αργά για τις ΗΠΑ να ανακτήσουν χαμένες περιοχές επιρροής.

Ρωσία

Κερδισμένη  η Ρωσία  η οποία χωρίς καμιά αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ αύξησε την επιρροή της στην περιοχή με την προώθηση των στρατευμάτων του Άσσαντ του οποίου παραμένει ισχυρός σύμμαχος και ταυτόχρονα ελέγχει τον Ερντογάν και τις κινήσεις του.

ΚΟΥΡΔΟΙ

Οι Κούρδοι για άλλη μια φορά στην ιστορία τους γίνονται θύματα της ψυχρής εξωτερικής πολιτικής των υπερδυνάμεων και δεν μπορούν προς το παρόν να ενωθούν και να ανακηρύξουν το κουρδικό κράτος που να περιλαμβάνει τους Κούρδους Συρίας-Ιράκ-Τουρκίας. Το μόνο θετικό στοιχείο για αυτούς είναι η  αποδοχή και συμπάθεια του αγώνα  τους κατά του ISIS εσωτερικά των ΗΠΑ και χωρών της Ε.Ε το οποίο οι αντίπαλοι του Τραμπ θα προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν εναντίον του, δικαιώνοντας εν μέρει τους Κούρδους.

ΙΣΡΑΗΛ

Ο Ισραήλ παρακολουθεί τις εξελίξεις και σίγουρα προετοιμάζεται αθόρυβα ώστε να παραμείνει το κράτος πυλώνας επιτήρησης και ελέγχου της περιοχής προς όλες τις κατευθύνσεις με στήριξη/ανοχή και από τις 2 υπερδυνάμεις ΗΠΑ και Ρωσίας. Η προοπτική διασύνδεσης του Ιράν με την Συρία -Τουρκία και Χεσμπολάχ στον Λίβανο είναι μεγάλος πονοκέφαλος για τον Ισραήλ και πολύ πιθανόν ο Λίβανος να γίνει προσωρινό πολεμικό πεδίο αποτροπής αυτής της διασύνδεσης.

ΤΟΥΡΚΙΑ

Η Τουρκία (κατ’ακρίβεια ο Ερντογάν) φαίνεται κερδισμένος και αποκτά τον ρόλο του φύλακα για ακόμα μια περιοχή προσβλέποντας στην δημιουργία της νέα οθωμανικής αυτοκρατορίας. Όμως δεν λαμβάνει υπόψη του την φθορά και την αντιπάθεια που προκαλεί στο εσωτερικό των ΗΠΑ και των άλλων κρατών της Ε.Ε που μόλις βρουν την κατάλληλη ευκαιρία θα τον αποκηρύξουν με όλες τις συνέπειες για την Τουρκία που στηρίζεται στον ένα και μοναδικό ηγέτη. Προς το παρόν η Τουρκική κοινή γνώμη έχει παρασυρθεί και φανατιστεί από το κύμα της προπαγάνδας του Ερντογάν και δεν μπορούν να διακρίνουν ούτε την καταστροφική πορεία της Τουρκικής Οικονομίας ούτε ότι έχουν εναποθέσει το μέλλον τους στην αλαζονεία ενός φιλόδοξου ηγέτη.

Ε.Ε

O Eρντογάν χαϊδεύει τα αυτιά της Ε.Ε υποσχόμενος ότι θα μετακινήσει για εγκατάσταση στη συγκεκριμένη περιοχή στη βόρεια Συρία μέχρι και 2,500,000 πρόσφυγες οπότε η Ε.Ε τηρεί μια πολύ ήπια στάση έναντι των ενεργειών της Τουρκίας επιβάλλοντας κυρώσεις χωρίς καμιά ουσία. Για άλλη μια φορά το δυσκίνητο σύστημα λήψης αποφάσεων της Ε.Ε και τα εσωτερικά της προβλήματα την θέτουν εκτός των νέων παγκόσμιων εξελίξεων ιδιαίτερα στην περιοχή παραγωγής και μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου απαραίτητου για την Ευρωπαϊκή οικονομία.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ …

Μια σύντομη ιστορική αναδρομή της πορείας ανθρώπων  που αναδείχθηκαν ως αδιαμφισβήτητοι ηγέτες των κρατών τους αλλά είχαν πέρα από τα ηγετικά τους προσόντα τους μια υπέρμετρη αλαζονεία, θα διαπιστώσουμε  ότι η πορεία αυτή είχε μια εξαιρετικά γρήγορη ανέλιξη αλλά το τέλος τους ήταν τραγικό και για τους ίδιους αλλά και για τα κράτη τους. Αννίβας- Ναπολέων-Χίτλερ και οι πιο σύγχρονοι Σαντάμ- Κανταφι – Μουμπάρακ είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Τέτοιοι ηγέτες στη σύγχρονη εποχή εμφανίζονται συνήθως σε κράτη των οποίων οι λαοί παρασύρονται και φανατίζονται εύκολα από έναν πληθωρικό ηγέτη που όμως αν διακρίνεται από αλαζονεία αργά ή γρήγορα θα τους οδηγήσει στην καταστροφή. Τα πολιτικά συστήματα των Ευρωπαϊκών και  των άλλων ανεπτυγμένων κρατών είναι συλλογικά, δυσκίνητα, αλλά  σε στέρεες βάσεις τύπου πυραμίδας με μεγάλη βάση. Η δύναμη ΔΕΝ ανήκει σε έναν και μοναδικό αλλά μοιράζεται σε ένα ολόκληρο σύστημα. Σε κράτη όπως η Τουρκία και χώρες ης Μέσης Ανατολής , Βορείου Αφρικής Ασίας   το σύστημα διακυβέρνησης πολλές φορές μοιάζει με ανάποδη πυραμίδα που στηρίζεται στην κορυφή αντί στη βάση! Αυτό το χαρακτηριστικό  δίδει το πλεονέκτημα στον ηγέτη που αναδεικνύεται μοναδικός, να έχει την πλήρη εξουσία, να σκέφτεται , να αποφασίζει και να εκτελεί στον ελάχιστο χρόνο τις αποφάσεις του, ενώ αντίθετα τα ανεπτυγμένα κράτη το σύστημα είναι πολύ δυσκίνητο και πολύ πιθανόν να στοιχίσει πολύ σε μια αιφνιδιαστική κίνηση αντίπαλου αδιαμφισβήτητου ηγέτη. Συνήθως όμως αυτό είναι προσωρινό γιατί αργά ή γρήγορα η σταθερότητα και το συλλογικό σύστημα αποφάσεων θα επικρατήσει. Τα κράτη όπως η Τουρκία με ηγέτη έναν και μοναδικό είναι πολύ ευάλωτα και καταρρέουν μόλις αυτός ο ηγέτης για οποιονδήποτε λόγο χάσει την εξουσία είτε από εσωτερική αναταραχή είτε γιατί έτσι αποφάσισαν οι Μεγάλες Δυνάμεις.

Τα γεγονότα των τελευταίων ετών αποδεικνύουν ότι η αλαζονεία και η φιλοδοξία του Ερντογάν αξιοποιούνται και από τις 2 υπερδυνάμεις που τον χρησιμοποιούν για να ισορροπήσουν οι σφαίρες επιρροής τους για τις επόμενες δεκαετίες. Οι ΗΠΑ και Ρωσία δεν θα επιτρέψουν σε οποιαδήποτε χώρα να αναλάβει σε βάρος τους τον έλεγχο της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής. Ούτε η Τουρκία ούτε το Ιράν θα αφεθούν να  δημιουργήσουν  δική τους σφαίρα επιρροής.

ΠΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ?

Το ζήτημα για την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα είναι να μην βρεθούμε θύμα των ανταλλαγμάτων στο τραπέζι του υπογείου σκληρού παιχνιδιού που παίζεται από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Η αποκωδικοποίηση των σχεδίων και ενεργειών τους από τις ηγεσίες Ελλάδας-Κύπρου και του Ελληνισμού της διασποράς, η πρόβλεψη της νέας τάξης πραγμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο για τις επόμενες δεκαετίες και οι έγκαιρες προληπτικές ενέργειες είναι άκρως απαραίτητες για την επιβίωση και ευημερία του λαού μας. Για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να εκπονηθεί άμεσα η Εθνική Στρατηγική σε ανώτατο επίπεδο Ελλάδας Κύπρου που να συμπεριλαμβάνει τους 3 βασικούς άξονες εξωτερικής διπλωματικής πολιτικής-Οικονομίας-Ασφάλειας και Άμυνας. Απαραίτητα  δε θα πρέπει ως μια γροθιά  από την Θράκη μέχρι την Κύπρο, να έχουμε την δυνατότητα αντίστασης και αντιμετώπισης της  συνεχιζόμενης τουρκικής απειλής μέχρι να εμπλακεί  η  διεθνής κοινότητα και οι Μεγάλες Δυνάμεις. Αλλιώς θα είμαστε αναλώσιμοι στο βωμό των οικονομικών συμφερόντων του διεθνούς πολιτικού συστήματος που ελέγχεται από τις υπερδυνάμεις. Δυστυχώς αυτές είναι οι πραγματικότητες και μέσα σε αυτό το πλαίσιο της διεθνούς σκηνής πρέπει να παλαίψουμε με ψυχραιμία και αυτοκυριαρχία  αξιοποιώντας τα  πλεονεκτήματα που έχουμε λόγω γεωγραφικής θέσης και ενεργειακών αποθεμάτων στην ΑΟΖ μας. Δεν πρέπει ότι και να γίνει να μας πανικοβάλλει ο υβριδικός πόλεμος  και η αλαζονική τακτική της Τουρκίας γιατί και αυτή είναι αναλώσιμη εάν θίξει (και ήδη το κάνει!) τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων.