Η πολύκροτη υπόθεση της 19χρονής Αγγλίδας απασχόλησε στις διάφορες πτυχές της, την Κυπριακή κοινωνία. Ειδικότερα οι αντιδράσεις μετέπειτα της ενοχοποιητικής απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου για το αδίκημα της δημόσιας βλάβης έχουν ξεσηκώσει πραγματική θύελλα δημοσίας συζήτησης μεταξύ των όσων υποστηρίζουν την σκληρή θα έλεγε κανείς στάση της πολιτείας απέναντι στην 19χρόνη Αγγλίδα και σε όσους υποστηρίζουν ότι η 19χρονή όντως βιάστηκε από τους Ισραηλινούς και ουδέποτε θα έπρεπε να καταχωρηθεί υπόθεση εναντίον της.

Τα ιστορικά δρώμενα που συνθέτουν το σκηνικό της παρούσας υπόθεσης στήθηκαν το καλοκαίρι στην τουριστική Αγία Νάπα όπου μετά από νυχτερινή έξοδο η 19χρονη Αγγλίδα αρχικά ισχυρίστηκε ότι βιάστηκε από 12 Ισραηλινούς τουρίστες , ή και κάποιους από αυτούς, τους οποίους γνώρισε το ίδιο βράδυ ενώ ακολούθως ανακάλεσε το παράπονο της και υποστήριξε ότι προέβη σε αυτό καθότι ένιωσε ότι εξευτελίστηκε καθώς οι νεαροί Ισραηλινοί κατά την διάρκεια του επεισοδίου βιντεοσκοπούσαν παράνομα και χωρίς την θέληση της.

Ως συνέπεια και συνέχεια των πιο πάνω η νεαρή Αγγλίδα συνελήφθη και ασκήθηκε εναντίον της ποινική δίωξη για δημόσια βλάβη ενώ παράλληλα η Δημοκρατία ζήτησε την κράτηση της  με την ίδια να  παραμένει υπό κράτηση για σημαντικό χρονικό διάστημα, ενώ αντιθέτως οι Ισραηλινοί γείτονες αφέθηκαν ελεύθεροι και επέστρεψαν στην χώρα τους.

Ο ποινικός κώδικας Κεφ.154 στο άρθρο 115 κωδικοποιεί το αδίκημα της δημόσιας βλάβης ως ακολούθως:

«Όποιος, γνωρίζει ότι δίνει σε οποιοδήποτε αστυνομικό ψευδή κατάθεση σε συνάφεια με κατά φαντασία ποινικό αδίκημα, είναι ένοχος δημόσιας βλάβης, και υπόκειται σε χρηματική ποινή η οποία δεν υπερβαίνει τις χίλιες λίρες ή σε φυλάκιση ενός χρόνου»

Στην απόφαση του ο έντιμος δικαστής κ. Μιχάλης Παπαθανασίου αναφέρει τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος ως ακολούθως:

«Όπως προκύπτει συνεπώς εκ του άρθρου 115 πιο πάνω τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος είναι: (α) πρόσωπο να δώσει κατάθεση σε αστυνομικό, (β) η κατάθεση να αφορά κατά φαντασία ποινικό αδίκημα και (γ) να είναι εν γνώσει του ψευδής.»

Καταλήγοντάς δε, σωστά στην καταδίκη της κατηγορουμένης σημειώνει τα ακόλουθα:

«προκύπτει με βάση τα ευρήματα του Δικαστηρίου και τη μαρτυρία πως έχει αποδειχθεί η ενοχή της κατηγορούμενης πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας σε σχέση με την κατηγορία που αντιμετωπίζει. Στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει ενώπιον του Δικαστηρίου η βασιλίδα των μαρτυριών δηλ. η ομολογία ενοχής της κατηγορούμενης, η οποία είναι θεληματική και νόμιμη και περαιτέρω συνάδει με την υπόλοιπη μαρτυρία που έχει γίνει αποδεκτή (για τις ομολογίες βλ. το σύγγραμμα των κ.κ. Τάκη Ηλιάδη και Νικόλα Σάντη, το Δίκαιο της Απόδειξης, Β’ Έκδοση, σελ.880-911). Αποτελεί δε διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι κατά τη στιγμή που η κατηγορούμενη έδιδε τις καταθέσεις της στους αστυνομικούς στις 17/07/19 και 27/07/19 (ΜΚ2 και ΜΚ1 ανάλογα) εν σχέση με τoν ισχυριζόμενο βιασμό της, γνώριζε ότι στην πραγματικότητα δεν είχε επισυμβεί οποιοσδήποτε βιασμός και πως οι καταθέσεις που έδωσε ήταν ψευδείς.»

πό τα πιο πάνω αυτό που διαφαίνεται είναι ότι πρωτίστως το αδίκημα το οποίο κατηγορήθηκε η νεαρή Αγγλίδα δεν είναι σοβαρό, το αντίθετο θα έλεγα, είναι από τα πλέον ανεπαίσθητα του Ποινικού Κώδικα. Δευτερευόντως, θα έλεγα ότι για να καταδικαστεί κάποιος θα πρέπει να αποδειχθεί ότι εν γνώση έδωσε ψευδή κατάθεση σε αστυνομικό για αδίκημα που ποτέ δεν διαπράχθηκε (βιασμός) όπως σωστά αναφέρει και το Δικαστήριο.

Στην αντίπερα όχθη οι 12 Ισραηλινοί οι οποίοι εμπλέκονται στην υπόθεση αυτή φαίνεται να έχουν βιντεοσκοπήσει το «κατόρθωμα» τους να συνουσιαστούν με την 19χρονή Αγγλίδα και να το έχουν διαρρεύσει στο διαδίκτυο χωρίς την συγκατάθεση της τελευταίας.

Η πράξη τους αυτή είναι κατά την άποψή μου παράνομη και ποινικά κολάσιμη καθώς παραβιάζει το αρ.33 του Νόμου για την Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων 125(ι) 2018. Συγκεκριμένα αναφέρει:

«Αδικήματα και ποινές 33.-(1) Διαπράττει ποινικό αδίκημα-

(ια) πρόσωπο που χωρίς δικαίωμα επεμβαίνει με οποιονδήποτε τρόπο σε σύστημα αρχειοθέτησης δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ή λαμβάνει γνώση των δεδομένων αυτών ή τα αφαιρεί, αλλοιώνει, βλάπτει, καταστρέφει, επεξεργάζεται, εκμεταλλεύεται με οποιονδήποτε τρόπο, μεταδίδει, ανακοινώνει, τα καθιστά προσιτά σε μη δικαιούμενα πρόσωπα ή επιτρέπει στα πρόσωπα αυτά να λάβουν γνώση των εν λόγω δεδομένων, για σκοπούς επικερδείς ή μη. Σε περίπτωση που πρόσωπο καταδικάζεται για τη διάπραξη οποιουδήποτε από τα αδικήματα που αναφέρονται στις παραγράφους (α) έως (ιβ) του εδαφίου (1) υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα τρία (3) έτη ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις τριάντα χιλιάδες ευρώ (€30.000) ή και στις δύο αυτές ποινές.»

Συμπερασματικά λοιπόν, το αδίκημα το οποίο τέλεσαν οι Ισραηλινοί, να διαρρεύσουν το βίντεο της επίμαχής νύχτας, είναι σοβαρότερο από αυτό της 19χρονής Αγγλίδας καθώς επισύρει ποινές φυλάκισης μέχρι 3 ετών. Από δημοσιεύματα εκείνων των ημερών φαίνεται ότι οι νεαροί Ισραηλινοί παραδέχτηκαν ότι ήταν λάθος τους το γεγονός ότι βιντεοσκοπήσαν την πράξη χωρίς την συναίνεση της 19χρόνης και μεταγενέστερα το γεγονός ότι απέστειλαν το βίντεο σε τρίτους με αποτέλεσμα να διαρρεύσει στο διαδίκτυο και να εκτεθεί με αυτό το βαθμό ανεπανόρθωτα η Αγγλίδα.

Αυτό  το οποίο δεν αντιλαμβάνομαι είναι η επιλογή των διωκτικών αρχών της Δημοκρατίας να προχωρήσουν σε επιλεκτική δίωξη παρανομούντων για το ίδιο επεισόδιο η οποία κατάληξε να έχει τραγικές συνέπειες για την υστεροφημία μας ως κράτος αλλά και την αποτελεσματικότητα του δικαιικού μας συστήματος.

Θεωρώ ότι καθότι υπάρχει αγώγιμο δικαίωμα εκατέρωθεν από τα μέρη,  εναντίον της Αγγλίδας από τους Ισραηλινούς για την ψευδή καταγγελία και εναντίον των Ισραηλινών από την Αγγλίδα για την παραβίαση των προσωπικών της δεδομένων θα μπορούσε η Δημοκρατία να επιλέξει να μην προχωρήσει σε καταχώρηση υπόθεσης εναντίον και των δύο μερών και να τους αφήσει να επιλύσουν τις διαφορές τους στα πολιτικά δικαστήρια, ή και να διώξει αμφότερα τα μέρη ακόμα πιο σωστά κατά την άποψη μου.

Η επιλεκτική δίωξη εναντίον της Αγγλίδας ήταν θεωρώ το στοιχείο που «ξύπνησε» το λαϊκό αίσθημα της υπεράσπισης του αδυνάτου και των  αντιδράσεων για την υποφαινόμενη αδικία καθώς φάνηκε να εξαντλείται η αυστηρότητα των διωκτικών αρχών σε μια νεαρή η οποία έκανε ένα τραγικό και καταδικαστέο λάθος .  Τραγικό λάθος να μην σεβαστούν την προσωπικότητα της νεαρής Αγγλίδας και να προσπαθήσουν να την ξευτιλίσουν περνώντας στην κοινωνία ένα πολύ χυδαίο και φτηνό μήνυμα κατά των γυναικών. από την άλλη, πλευρά διέπραξαν και οι 12 Ισραηλινοί και δεν είναι κατά την άποψη μου καθόλου σωστό εκείνοι  να «χαϊδεύονται» διωκτικά ενώ η 19χρονή να περνά τον δικό της Γολγοθά.

 Ήταν κατά την άποψη μου αναμενόμενη και έπρεπε να προβλεφθεί η αντίδραση της κοινής γνώμης σε μια υπόθεση, που τουλάχιστον στα μάτια ορισμένης μερίδας της κοινής γνώμης, φάνταζε με δημόσιο λιντσάρισμα μιας νεαρής κοπέλας και έτσι να αποφευχθεί η δημοσία και διεθνή κατακραυγή εναντίον της χώρας μας.

Υ.Γ Αναφορικά με τα όσα ακούστηκαν μετά την έκδοση της απόφασης από πλευράς υπεράσπισης της 19χρόνης περί έφεσης ή και ακόμα προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θεωρώ ότι νομικά τέτοια ενέργεια είναι καταδικασμένη σε αποτυχία καθότι όπως τόνισε και ο εκδικάζων Δικαστής η ίδια μέσω των συνηγόρων της φαίνεται να απολογήθηκε για την πράξη της και να απεμπόλησε έτσι οποιοδήποτε δικαίωμα της για έφεση σύμφωνα και με την νομολογία του Ανώτατου Δικαστηρίου.