Πάμε να μελετήσουμε λίγο τη μέση κυπριακή λογική όπως χαρακτηριστικά αυτή αναπτύσσεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:

–        Τι Ακιντζί, τι Τατάρ; Όλοι το ίδιο είναι.

–        Ο πρώτος επιμένει σε λύση ομοσπονδίας, τάχθηκε κατά του ανοίγματος των Βαρωσίων και είναι στα μαχαίρια με τον Ερντογάν για την προσπάθειά του να μετατρέψει σε τουρκική επαρχία τα κατεχόμενα. Έχει βασικό του σύνθημα την ειρήνη και την επανένωση και δήλωσε έτοιμος να συμμετάσχει σε μια νέα διαδικασία εάν εκλεγόταν. Ο άλλος ήταν ο πρωταγωνιστής για το άνοιγμα του Βαρωσιού, υποστηρίζει λύση δύο κρατών, περιστοιχίζεται από όλα τα ακραία στοιχεία και παίρνει καθαρά εντολές από την Άγκυρα που του γέμισε με λίρες τις τσέπες για να αγοράσει ψήφους.

–        Βλέπεις; Ότι θέλει κάνει η Τουρκία.

–        Ναι, και επέλεξε και στήριξε με όλες της τις δυνάμεις αυτόν που θα της κάνει τη δουλειά. Διαφορετικά γιατί να εμπλακεί στις εκλογές αφού «όλοι το ίδιο είναι»;

–        Ανοησίες… Το θέμα είναι η Τουρκία.

–        Σύμφωνοι. Και τι κάνουμε τώρα με την Τουρκία;

–        Να την πιέσουμε, να της δημιουργήσουμε κόστος, να απαιτήσουμε κυρώσεις που θα την γονατίσουν…

–        Ε, το προσπαθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά…

–        Ευρωπαϊκή Ένωση και κουρουφέξαλα. Όλοι απατεώνες είναι που βλέπουν τα συμφέροντά τους!

–        Κάτσε γιατί εσύ θα με τρελάνεις. Αν όχι εκεί, που και πως βρε άνθρωπε;

–        Να αγοράσουμε όπλα. Ορίστε, πήραμε 8-10 δισεκατομμύρια από τα διαβατήρια, να αγοράσουμε 10-15 μαχητικά αεροπλάνα.

–        … Ξέρεις πόσα τέτοια έχει η Τουρκία; Πέραν των 200! Α, και μη ξεχνάς και τους S-400.

–        Δεν με ενδιαφέρει… Η Τουρκία θα διαλυθεί, το είπε ο Παίσιος!

–        Εδώ σηκώνω τα χέρια. Και δεν μου λες, μια τελευταία ερώτηση: Τώρα με τα Βαρώσια, τι θα γίνει;

–        Είτε θα πάμε όλοι στα σπίτια μας, είτε κανείς…

Και κάπως έτσι θυμήθηκα ξανά το ανέκδοτο με τον Ελληναρά.

Κατέβηκε -λέει- ο Θεός στη γη για να δει τα προβλήματα των ανθρώπων. Βρήκε ένα γεωργό στη Δανία που ήταν δυστυχισμένος. Τον ρώτησε τι έχει και αυτός απάντησε ότι τα χωράφια του είναι άγονα ενώ λίγο παρακάτω ο συγχωριανός του είχε πολύ καλύτερο χώμα. «Και τι θέλεις;» ρώτησε ο Θεός. «Να είχα κι εγώ καλό χώμα να φυτέψω». Έκανε το θαύμα του ο Θεός και του πρόσφερε αυτό που ήθελε. Ευτυχισμένος ο άνθρωπος! Πήγε μετά κάπου στη Βρετανία όπου βρήκε άλλο δυστυχισμένο γεωργό. «Ποιο είναι το πρόβλημά σου;», τον ρώτησε. «Δεν ξέρω τι συμβαίνει αλλά τα φυτά μου μένουν μικρά. Κοίταξε του γείτονα πόσο ωραία και μεγάλα είναι». «Και τι θα ήθελες;». «Να είχα κι εγώ τόσο ωραία φυτά που να αποδίδουν». Έκανε το θαύμα του ο Θεός και ο άνθρωπος ενθουσιάστηκε. Συνέχισε ο Θεός και έφτασε στην Ελλάδα (ή στην Κύπρο) όπου βρήκε άλλο δυστυχισμένο γεωργό. «Ποιο είναι το πρόβλημά σου», τον ρώτησε. «Δεν μας παρατάς κι εσύ… Δεν βλέπεις το διπλανό πόσο νερό έχει κι εγώ ούτε σταγόνα». «Και τι θα ήθελες;». «Κάψ’ τον τον πούστη!», η αυθόρμητη απάντηση του Ελληναρά…

Κάπως έτσι καιγόμαστε όλοι!