Το πολιτικό ρεπορτάζ όλων των κυπριακών μέσων ενημέρωσης που αφορά το περιεχόμενο της επίσκεψης Νούλαντ, συμπίπτει ως προς το κυρίαρχο θέμα που έθεσε η Αμερικανίδα αξιωματούχος: Τι θα λέγατε για μια συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου-Τουρκίας στον τομέα της ενέργειας;
Μέσα από την προκαταρκτική αυτή νύξη, σαφώς και κρύβονται οι ευρύτεροι αμερικανικοί σχεδιασμοί γα τους οποίους κατ’ επανάληψη μιλήσαμε το τελευταίο διάστημα. Σχεδιασμοί, τους οποίους θα βρούμε σύντομα μπροστά μας. Δυστυχώς, το πολιτικό ρεπορτάζ όλων των κυπριακών μέσων ως προς την αντίδραση του Προέδρου Αναστασιάδη σε αυτή τη νύξη, επίσης συμπίπτει σε μία κεντρική πληροφορία: Ο Πρόεδρος έδειξε πολύ επιφυλακτικός και άρχισε να αραδιάζει τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει ένα τέτοιο εγχείρημα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν παίρνουμε χαμπάρι! Σε τετοιου είδους προκλήσεις, σε τέτοιου είδους εποχές και με τέτοιου είδους συνομιλητές, δεν απαντάς ποτέ με απλή και ανέξοδη άρνηση. Απαντάς ευθέως (εφόσον φυσικά έχεις αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει στον κόσμο), με θετικό πρόσημο. «Βεβαίως, να συζητήσουμε για συνεργασία των τριών χωρών στον τομέα της ενέργειας και όχι μόνο. Εσείς, που είστε η υπερδύναμη, φροντίστε πρώτα να έχετε επί της ουσίας την Τουρκία μαζί σας. Κι αν είστε σίγουροι, ελάτε να συζητήσουμε σοβαρά την ιδέα αυτή. Η οποία προϋποθέτει -από μέρους της Τουρκίας- αναγνώριση της Κυπρακής Δημοκρατίας».
Η κυρία Νούλαντ μας έδωσε με τη σύντομη επίσκεψή της ένα δείγμα της αμερικανικής πολιτικής που θα εφαρμοστεί στην περιοχή. Αυτή η πολιτική, στο αμέσως επόμενο διάστημα, θα θέσει επί τάπητος ένα βασκό στόχο: Να κλείσει τις πληγές του ΝΑΤΟ στην περιοχή (Ελλάδα-Τουρκία), να εντάξει όλες τις χώρες της περιοχής στο σχεδιασμό και να υπάρξει άμεση και αποτελεσματική συνδρομή στην προσπάθεια απεξάρτησης της Ευρώπης απο τους ενεργειακούς πόρους της Ρωσίας. Το γεγονός ότι η κ. Νούλαντ μίλησε τόσο καθαρά για τον East Med, αποδεικνύει ότι οι Αμερικανοί αισθάνονται πως δεν έχουν πλέον την πολυτέλεια του χρόνου. Θέλουν άμεσες και ριζοσπαστικές λύσεις. Και θα τις προωθήσουν, είτε αποφασίσουμε να συμμετάσχουμε, είτε όχι.
Στην Κύπρο μάθαμε να είμαστε επιφυλακτικοί έναντι των Αμερικανών. Έφθασε ο καιρός να ξεπεράσουμε σύνδρομα του παρελθόντος και χωρίς, ασφαλώς, να παρασυρόμαστε απο τις φλυαρίες των «στρατηγικών συμμάχων» που στην ουσία δεν αντιλαμβανόμαστε, να αναζητήσουμε όλα εκείνα που θα ικανοποιήσουν τα δικά μας συμφέροντα μέσα στους νέους σχεδιασμούς. Τα δεδομένα δεν είναι αρνητικά όπως θέλουμε πάντα να τα παρουσιάζουμε. Μπορεί και να είναι πολύ θετικά, φτάνει να πάρουμε χαμπάρι τι ακριβώς συμβαίνει. Θα πάρουμε όμως;
