Πιθανόν να το έχεις ακούσει ή και πιθανόν να μην έχεις ιδέα για αυτό. Ο λόγος για το Ευρωπαϊκό Έτος Νεολαίας 2022, όπως έχει ανακηρυχθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Είδηση σχεδόν βόμβα, ακόμα και για τους εκ των έσω, όταν η Πρόεδρος της Επιτροπής το ανακήρυττε στην ομιλία της για την κατάσταση της Ένωσης τον περασμένο Σεπτέμβρη. Ήταν η πρώτη φορά που ακούσαμε τη παραδοχή πως η νεολαία πρέπει μετά και από την κρίση της πανδημίας να πάρει τη ζωή της πίσω. Κι ακούσαμε για πρώτη φορά δημόσια τη δέσμευση πως οι νέοι και οι νέες θα βρίσκονται στο επίκεντρο της χάραξης πολιτικής.

Έκτοτε είδαμε το σχέδιο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας να κουβαλά τον τίτλο «Next Generation EU», ως μια ένδειξη αναγνώρισης της νέας γενιάς και της σημαντικότητάς της. Κι η αλήθεια είναι πως το έτος αυτό κουβαλά την ελπίδα πως αν καταφέρουμε να επενδύσουμε στη νέα γενιά τότε θα συμμετέχει ενεργά και θα επωφεληθεί ευκαιριών. Κρύβει, όμως, μέσα του και έναν κίνδυνο πανευρωπαϊκό: να είναι άλλη μία κενή δέσμευση.

Η νεολαία είναι η ραχοκοκαλιά της Ευρώπης. Το 25% του συνολικού της πληθυσμού, ποσοστό καθόλου αμελητέο και παρόλα αυτά ένα ποσοστό που εξακολουθεί να υποεκπροσωπείται. Κι εδώ ακριβώς είναι που πρέπει να αναλογιστούμε τι έχει να μας δώσει αυτό το έτος και τι έχουμε να του δώσουμε κι εμείς.  

Όταν ο μέσος ηλικιακός όρος αυτών που ψηφίζονται στα εθνικά κοινοβούλια ανά την Ευρώπη είναι 50, με μόνο το 5% συνολικά των βουλευτών ανά την Ευρώπη να είναι κάτω των 30 είναι λίγο δύσκολο να πείσουμε πως οι νέοι όντως εκπροσωπούνται και πως όντως εισακούγονται.  Γι’ αυτό και σε αυτό το έτος και σε κάθε έτος δηλώσεις ή και απόψεις που θέλουν τους νέους να μην συμμετέχουν δεν χωράνε και δεν θα έπρεπε να μηδενίζουν κανένα νέο παιδί. Αντιθέτως, οι νέοι συμμετέχουν πέραν των παραδοσιακών τρόπων στα κοινά. Mέσω των τεχνών, με ειρηνικές διαδηλώσεις, αλλά και με τη ψήφο τους. Απλώς, το τελευταίο είναι, ίσως, το πολυτιμότερό τους και δύσκολα θα το δώσουν όταν ο ηλικιακός κλοιός που τους θέλει να είναι «ώριμοι» πολιτικά μόνο αφού περάσουν τα 50 δεν σπάει!

Είναι, λοιπόν, το έτος αυτό μια καλή ευκαιρία να αντιληφθούμε πως η αλλαγή που περιμένουμε να ‘ρθει στην πραγματικότητα συμβαίνει ήδη. Οι εποχές αλλάζουν και οι νέες γενιές έχουν ευτυχώς την τάση συνεχώς να εξελίσσονται. Το ζήτημα είναι να εξελίσσεται και η δημοκρατία μας μαζί. Να μπορεί να δίνει τα εργαλεία, τον χώρο και τον χρόνο και φυσικά την πάνω-πάνω θέση που αξίζει η νεολαία σε πολιτικές και μη ατζέντες.  

Έχουμε ακόμη χρόνο να αγκαλιάσουμε τη νεολαία, η οποία δεν είναι εδώ για να καλύπτει φαινομενικά το οποιοδήποτε κενό, αλλά για να γεμίζει και για να πολλαπλασιάζει στον μέγιστο βαθμό και ποιοτικά τη θέση που της αναλογεί.

Ας είναι το ευρωπαϊκό έτος νεολαίας η αφύπνιση πως η νέα γενιά δεν είναι μόνο το μέλλον, είναι πρωτίστως το παρόν και ο πνεύμονας που οξυγονώνει μια κοινωνία που σπαράζει για αλλαγή. Κι ας είναι μια υπενθύμιση όχι πυροτέχνημα, αλλά υπενθύμιση που θα σηματοδοτήσει την αρχή μιας νέας και βαθιά υποσχόμενης εποχής.