Η παρουσιάστρια διαβάζει άναυδη το μήνυμα του τηλεθεατή. «Δεν σας είδα να συγκλονίζεστε με τον ίδιο τρόπο για τους νεκρούς στο Μάτι. Μήπως επειδή τότε ήταν άλλη κυβέρνηση;». Και κάπως έτσι, η τραγωδία, τα νεκρά παιδιά, τα αναπάντητα γιατί και η δικαιολογημένη οργή, παίρνουν τη θέση τους στη κερκίδα. Την ίδια κερκίδα που μάθαμε πάντα να ανεβαίνουμε για να εκτονώσουμε και τις δικές μας βαθύτερες ευθύνες και για να αποδείξουμε πως, τελικά, «δεν έχουμε υπόθεση».

Στην τραγωδία της «ΗΛΙΟΣ», με 121 νεκρούς, είχαμε κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου.

Στην καταστροφή στο Μαρί, με 13 νεκρούς και κατάρρευση του κράτους, είχαμε κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια.

Στην πιο καταστροφική πυρκαγιά της ορεινής Λεμεσού, με 4 νεκρούς και τεράστιες ζημιές, είχαμε κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη. Όπως και στο «κούρεμα» που φτωχοποίησε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας.

Στην κόλαση στο Μάτι, με 102 νεκρούς, είχαμε κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα.

Στην τραγωδία στα Τέμπη, με 57 νεκρούς, έχουμε κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη.

Λοιπόν; Θα μοιράσουμε ο καθένας τους νεκρούς του για να δούμε ποιος έχει περισσότερους; Θα εκστασιαστούμε γιατί μια ανάλογη βόμβα έσκασε στα χέρια και του αντιπάλου; Θα χωριστούμε ξανά σε Ρούσους και Βένετους, σαν χούλιγκαν των γηπέδων;

Κι όμως, το κάνουμε. Γιατί μάθαμε όλοι να προσδιοριζόμαστε έναντι ενός εχθρού, να μαζεύουμε likes από τις φανατικές μάζες και ποτέ, μα ποτέ, να ανζητούμε την ουσία των προβλημάτων.

Θα παραθέσω ένα απόσπασμα κειμένου, διαχρονικής σημασίας:

«…Ειδικά προβλήματα (που πάντα υπήρχαν αλλά τώρα είναι ιδιαίτερα εμφανή, ιδιαίτερα στα μάτια των πολιτών) είναι ο λαϊκισμός, το «πελατειακό σύστημα» με βάση το οποίο η σχέση των πολιτικών δεν είναι με ελεύθερους πολίτες αλλά με εκλιπαρούντες «πελάτες» με τους οποίους γίνονται αθέμιτες συναλλαγές και δεσμεύσεις, η ισοπέδωση και η αναξιοκρατία σε πολλούς τομείς της δημόσιας υπηρεσίας όπου επικρατούν μικροπολιτικά, ευνοιοκρατικά και προσωποπαγή κριτήρια, οι τεράστιες καθυστερήσεις, η αναβλητικότητα και η αναποτελεσματικότητα στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τον πολίτη, καθώς και η έλλειψη διαφάνειας σε πολλά θέματα...

…Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος κοινωνιολόγος ή μελετητής με ιδιαίτερη ειδίκευση για να διαπιστώσει ότι τα τελευταία χρόνια, έχει προκύψει ένας φαύλος κύκλος που δημιουργεί αισθήματα όχι μόνο δυσφορίας αλλά και αγωνίας και απελπισίας στους πολίτες. Ο φαύλος αυτός κύκλος συνίσταται, σε μεγάλο βαθμό, στην αδιαφορία των εκάστοτε κρατούντων και σε κακοδιοίκηση, σε πολιτική ανευθυνότητα, στο ακατάπαυστο και εκνευριστικό φαινόμενο των συνεχών δηλώσεων, μονόπλευρων αντιλήψεων και απλουστευμένων πολιτικών αντιμετωπίσεων και φωνασκιών κυρίως των πολιτικών και κομματικών παραγόντων επί κάθε θέματος, σε αυξανόμενη απόσταση μεταξύ λόγων και έργων, στη σχεδόν αγεφύρωτη πλέον απόσταση μεταξύ λόγων και δηλώσεων αφενός και της κοινής λογικής και πραγματικότητας αφετέρου, σε μειωμένη αντίληψη του καθήκοντος και επιλεκτική τήρηση της ηθικής και της νομιμότητας, σε συνεχή και ακατάπαυστη ενασχόληση των πλείστων παραγόντων του πολιτικού συστήματος με επικοινωνιακά τεχνάσματα, και στην επικέντρωση σχεδόν όλων όχι στην ουσία αλλά σε τακτικούς ελιγμούς που θα διατηρήσουν αλώβητα προνόμια και ωφελήματα...»

 Πόρισμα Πολυβίου, 30 Σεπτεμβρίου 2011. Άλλαξε κάτι; Ξέρω, όλα αυτά είναι ανοησίες γιατί γράφτηκαν για «τους δικούς μας»…