Μέρα που είναι ένιωσα την ανάγκη να γράψω λίγες σκέψεις, ως εκπρόσωπος της Νεολαίας του τόπου μας στην Ευρώπη, για να μοιραστώ μαζί σας το ότι με την Ευρώπη δεν μας συνδέουν μόνο το Ευρωκοινοβούλιο και οι εκλογές του κάθε πενταετία ή  η νομισματική ένωση ή οι εναρμονιστικές νομοθεσίες της Επιτροπής. Μας συνδέουν κι άλλα πολλά. Ανάμεσα σε αυτά και ένα κομμάτι της πραγματικότητάς μας που ονομάζεται: Νεολαία. Κυρίως οι κόποι της νεολαίας που οδηγούν και σε νίκες.

Τα τελευταία δέκα χρόνια έχω ζήσει τη νεολαία του τόπου μας και την έχω δει να εξελίσσεται, να μεγαλώνει, να δυναμώνει και να ανοίγει τα φτερά της πλέον και προς κατευθύνσεις που κάποτε έμοιαζαν απλησίαστες.

Πετύχαμε να έχουμε Εθνικό Εκπρόσωπο στη Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης, την πρώτη φορά που ένωσαν δυνάμεις οι τρεις θεσμοί της Ε.Ε. (Επιτροπή-Συμβούλιο-Ευρωκοινοβούλιο) έναν νέο μόλις 30 ετών, που προέρχεται μάλιστα και από την κοινότητα των Μαρωνιτών, τον Αντώνη Κουρρά. Και έγινε η φωνή όλων μας στα ζητήματα εκπαίδευσης, νεολαίας, τεχνολογίας, περιβάλλοντος, ειρήνης. Πετύχαμε την επανεκλογή μας στο Ευρωπαϊκό Φόρουμ Νεολαίας, με την υποφαινόμενη να διεκδικεί και να εκλέγεται τελικά αυτή τη φορά στη θέση της Αντιπροέδρου. Και με αυτή την εκλογή καταφέραμε να ενώσουμε ακόμη περισσότερο τις δυνάμεις μας με άλλα Εθνικά Συμβούλια Νεολαίας και Διεθνείς Οργανώσεις Νεολαίας σε θέματα όπως η επ’ αμοιβή πρακτική άσκηση, την οποία φέραμε και ενώπιον της Βουλής της Κύπρου, σε θέματα όπως η συμμετοχή των νέων στα κοινά και η ενίσχυση του ρόλου τους στις επερχόμενες ευρωεκλογές , σε θέματα όπως το EU Youth Test και πως βελτιώνουμε τις πολιτικές μας ώστε να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες (και) των νέων. Πετύχαμε προ εβδομάδων την εκλογή της Χριστίνας Γιανναπή στο Συμβουλευτικό Σώμα για Ζητήματα Νεολαίας του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Η κανονικοποίηση των πιο πάνω ήταν και είναι ένας από τους στόχους μας. Η Κύπρος μας και δη η Νεολαία μας μπροστά, σε θέσεις ευθύνης και στην πρώτη γραμμή της λήψης αποφάσεων.

Παρόλα αυτά και επειδή οι καιροί στους οποίους ζούμε είναι και επικίνδυνα επιφανειακοί, ας μην θεωρήσουμε πως νίκες όπως αυτές που ανέφερα συμβαίνουν συχνά ή έστω συμβαίνουν χωρίς να είμαστε κομμάτι αυτής της πανέμορφης οικογένειας που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό είναι χρέος μας να διαφυλάξουμε το κοινό μας σπίτι και όλα εκείνα που μας προσφέρει, ακόμα και όσα έχουμε κανονικοποιήσει.

Και πράγματι η Ευρώπη είναι το κοινό μας σπίτι. Ο φυσικός μας χώρος για να είμαστε ακριβείς. Το σπίτι που μας παρέχει ασφάλεια, ηρεμία και φυσικά ευκαιρίες. Το σπίτι εκείνο στο οποίο πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να ρίχνουμε τις ευθύνες κάθε εθνικής μας αποτυχίας και να δούμε την μεγαλύτερη εικόνα: πως γινόμαστε καλύτεροι ως μέλη και πως συμβάλλουμε προς το να γίνει και η ένωση καλύτερη, πιο δυνατή, πιο δημοκρατική, πιο συμπεριληπτική.

Ενόψει ευρωεκλογών και ενόψει πολλών καλοθελητών που προσπαθούν να διαβρώσουν τις βασικές της αρχές, ενόψει και πολλών καλών σαμαρειτών που θα εμφανιστούν ως η φωνή της Ευρώπης, εύχομαι να συνεχίσουμε να στηρίζουμε προσπάθειες που είναι όντως ωφέλιμες για τον τόπο μας και άτομα που πραγματικά νοιάζονται για την πρόοδο και την εξέλιξη της Ε.Ε.

Καθώς θα βαδίζουμε προς τις ευρωεκλογές να μην ξεχάσουμε και όσα κακώς έγιναν τα τελευταία 5 χρόνια σε επίπεδο Ευρώπης. Τα σκάνδαλα, τη διαπλοκή, τη δυσωδία εκείνη που, δυστυχώς, μας έμεινε κουσούρι από περασμένες δεκαετίες. Και στην προσπάθεια να πείσουμε τον κόσμο να ψηφίσει ξανά, να ανεβάσουμε τον πήχη των κριτηρίων μας για όσους και όσες θα καταλήξουν σε ψηφοδέλτια και εν τέλει θα μας εκπροσωπούν. Και κάπως να ξεφύγουμε από την παγίδα πως η συμμετοχή περιορίζεται μόνο σε εκλογές και στην άσκηση του εκλογικού μας δικαιώματος. Είναι το ύψιστο δικαίωμά μας, ναι, στη δημοκρατία. Όμως, η συμμετοχή είναι διαρκής, συνεχόμενη και καθημερινή. Και δεν εγκλωβίζεται σε κάλπες, ούτε σε επικοινωνιακά παιχνίδια. Έχουμε μερίδιο ευθύνης όλοι και όλες για τα επόμενα έτη και για εκείνο το διαρκές στοίχημα: θα πάνε όλα καλά ή όλα στραβά;