Στην Κύπρο, κατά το 2022, το ποσοστό των παιδιών που βρισκόταν στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας ανερχόταν στο 18,1%, που ισοδυναμεί με 31 περίπου χιλιάδες παιδιά, σύμφωνα µε στοιχεία της Eurostat, αναφέρουν σε κοινή ανακοίνωση, η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, το Εθνικό Δίκτυο Ενάντια στη Φτώχεια Κύπρου (ΕΔΕΦ-Κύπρου), η Παγκύπρια Συντονιστική Επιτροπή Προστασίας και Ευημερίας Παιδιού (ΠΣΕΠΕΠ), η Κυπριακή Παιδοβουλή και το SISTEMA Cyprus που γνωστοποιούν την απόφασή τους, όπως το έτος 2024 είναι αφιερωμένο κατά της παιδικής φτώχειας.

Όπως αναφέρεται με τη συνεργασία των φορέων αυτών αποφασίστηκε όπως κατά το 2024 εργαστούν από κοινού και πραγματοποιήσουν μια σειρά από κοινές δράσεις για διαφώτιση, ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού. Βασικός και ουσιαστικός στόχος είναι η εμπλοκή στις δράσεις των ίδιων των παιδιών.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, θα διεξαχθεί σειρά συζητήσεων στρογγυλής τραπέζης με σκοπό την εξαγωγή συμπερασμάτων και την προώθηση θέσεων στα αρμόδια όργανα λήψεως αποφάσεων και στις αρμόδιες υπηρεσίες του Κράτους που στόχο θα έχουν την εξάλειψη της παιδικής φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού των παιδιών. Παράλληλος στόχος είναι η κινητοποίηση  κρατικού μηχανισμού, φορέων, δήμων και κοινοτήτων, οργανισμών και πολιτών για την καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας, επισημαίνεται.

Οι φορείς επισημαίνουν ότι η παιδική φτώχεια είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σημερινές κοινωνίες, τονίζοντας ότι οι διαδοχικές οικονομικές κρίσεις, η πανδημία COVID-19, οι πόλεμοι, η ακρίβεια, το στεγαστικό πρόβλημα, ο ψηλός πληθωρισμός, η κλιματική αλλαγή, οι μειώσεις των πραγματικών μισθών και του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, έχουν αντίκτυπο στα παιδιά όλου του κόσμου, αλλά και στα παιδιά που διαβιούν στην Κύπρο.

Την ίδια ώρα, σημειώνεται, που το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει συσσωρεύσει περισσότερο από το 50% του παγκόσμιου πλούτου, με βάση τα στοιχεία της UNICEF και της Παγκόσμιας Τράπεζας, 330 εκατομμύρια παιδιά στον πλανήτη ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και υλικών στερήσεων. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 1 στα 4 παιδιά, το 25% δηλαδή, ζουν στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

“Η παιδική φτώχεια πρέπει να τεθεί ως θέμα προτεραιότητας”

Η παιδική φτώχεια πρέπει να τεθεί ως θέμα προτεραιότητας που θα εστιάζει τόσο στις ίσες ευκαιρίες και την κοινωνική ένταξη, όσο και στα δικαιώματα των παιδιών σε καταστάσεις κρίσης και έκτακτης ανάγκης, αναφέρει στο μεταξύ σε μήνυμα της, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού Δέσπω Μιχαηλίδου.

Σημειώνει ότι το κράτος και η τοπική αυτοδιοίκηση έχουν ευθύνη να στηρίξουν τα νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα λαμβάνοντας όλα τα κατάλληλα μέτρα πρόληψης και διασφάλισης ότι κάθε παιδί που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας έχει πρόσβαση στο σύνολο των βασικών υπηρεσιών: δωρεάν περίθαλψη, δωρεάν εκπαίδευση, φροντίδα κατά την πρώιμη παιδική ηλικία, κατάλληλη στέγαση και υγιεινή διατροφή.

Σημειώνει ότι η απρόσκοπτη πρόσβαση των παιδιών στα δικαιώματά τους συνεχίζει να είναι μια μεγάλη πρόκληση. «Οι πόλεμοι, η μεταναστευτική κρίση, η ενεργειακή κρίση, η οικονομική κρίση, οι φυσικές καταστροφές, περιλαμβανομένης της κλιματικής κρίσης δημιουργούν νέες κοινωνικές πραγματικότητες, πλήττοντας περισσότερο τις ευάλωτες ομάδες», προσθέτει.

Στο μήνυμά της, η κ. Μιχαηλίδου αναφέρει ότι πολλά παιδιά, με τις οικογένειές τους, σπρώχνονται καθημερινά στη φτώχεια, στην εξαθλίωση και στον κοινωνικό αποκλεισμό, σημειώνοντας ότι η οικονομική δυσχέρεια των οικογενειών επιφέρει άμεσες επιπτώσεις στη ζωή των παιδιών προκαλώντας μεγάλη ανησυχία.

Τονίζει ότι «η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός δεν τα επηρεάζει μόνο κατά την παιδική ηλικία, αλλά συχνά περιορίζουν τις ευκαιρίες ζωής που έχουν αργότερα ως ενήλικες, ενώ η φτώχεια μεταφέρεται από γενιά σε γενιά».     

Η Επίτροπος επισημαίνει ότι η δημιουργία εκείνων των συνθηκών που θα επιτρέπουν στα παιδιά να απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους και θα αναπτύσσουν το πλήρες φάσμα των ικανοτήτων τους είναι άμεση και επιτακτική.

Υπενθυμίζει τέλος, ότι απαραίτητη προϋπόθεση για επιτυχία οποιασδήποτε δράσης, είναι τα ίδια τα παιδιά να συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων σε ό,τι τα αφορά, σημειώνοντας ότι τα παιδιά είναι σε καλύτερη θέση από τους ενήλικες για να μιλήσουν για όσα τα ίδια βιώνουν.