Στα βάθη των αιώνων εκτείνονται οι «ρίζες» του Χριστόψωμου και της Γεννόπιττας, των δύο κυπριακών παραδοσιακών εδεσμάτων που φτιάχνονταν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες σε όλα τα σπίτια, απ΄άκρη σ’ άκρη του νησιού. 

Μαστίχα, κανέλα, μέχλεπι, γαρύφαλα και άλλα μυρωδικά μαζεύονταν δίπλα στη σκάφη με το αλεύρι και ανέμεναν τις νοικοκυρές για να ζυμώσουν. 

Πρώτο-πρώτο έπλαθαν το «κουλούρι του Καλικάντζαρου» που θα ψηνόταν στον ξυλόφουρνο με το πρώτο λάλημα του πετεινού. 

Η «πίττα του Άη Βασίλη» ή Βασιλόπιττα ή Βασίλης ή Βασιλοπούλα, είναι ένα είδος γλυκού ψωμιού που προοριζόταν για το τραπέζι της Πρωτοχρονιάς, που στρωνόταν από το βράδυ της Παραμονής με ένα πουγκί που θα γέμιζε από τον Άγιο Βασίλη όταν θα «καθόταν» με την οικογένεια για να διασκεδάσει…

Η Διευθύντρια του Μουσείου «Το Πλουμιστό Ψουμί» Δωρίτα Βοσκαρίδου ανέφερε στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση ότι πολλά από τα παραδοσιακά κυπριακά εδέσματα φτιάχνονται τις γιορτές στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, με διαφορετικές ονομασίες

«Το φλουρί ή το νόμισμα υπήρχε πάντα στη Βασιλόπιττα γιατί συνδέεται με παμπάλαια ιστορία, για τον τυχερό που κέρδιζε την χαρά για μια χρονιά με τύχη. Η Γεννόπιττα κοβόταν την ημέρα των Χριστουγέννων, όταν οι άνθρωποι γύριζαν από την εκκλησία για να κάτσουν στο γιορτινό τραπέζι, με σούπα αυγολέμονη και βραστό κοτόπουλο. Την έκοβε ο πατέρας και την μοίραζε σε όλη την οικογένεια. Το ίδιο με την Βασιλόπιττα, που την κόβει ο πατέρας με την μερίδα του Χριστού, της Παναγίας, για το καλό, για τον γείτονα και όλη την οικογένεια.»