Τη δημιουργία γραμμής τρένου και την εκμετάλλευση της προϋπάρχουσας σιδηροδρομικής γραμμής, στην περιοχή Γαλάτας, Ευρύχου και Σκουριώτισσας προανήγγειλε ο Επίτροπος Ανάπτυξης Ορεινών Περιοχών Κώστας Χαμπιαούρης, 68 χρόνια μετά τον τερματισμό της λειτουργίας των σιδηρόδρομων.
Ταξίδι πίσω στο χρόνο…
Η βρετανική αποικιοκρατία αποφασίζει τη δημιουργία σιδηρόδρομου στην Κύπρο τον Νοέμβριο του 1903, ο οποίος θα ενώνει την Αμμόχωστο με την Ευρύχου, με συνολικό κόστος £141.526.
Το 1905 έγιναν τα εγκαίνια της πρώτης γραμμής, από την Αμμόχωστο στη Λευκωσία, και το 1907 της γραμμής μέχρι και τη Μόρφου, για να φτάσει στον τελικό σταθμό στη Σκουριώτισσα και την Ευρύχου, το 1915. Εκεί σώζονται τα χαλάσματα ενός πετρόκτιστου κτιρίου…
Ο σταθμός στην Ευρύχου χτίστηκε το 1906. Η ύπαρξη σταθμού τρένου στην Ευρύχου βοήθησε σημαντικό το χωριό να αναπτυχθεί και σύντομα άρχισαν να αναπτύσσονται διάφορα επαγγέλματα και βιοτεχνίες.
Στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, αρκετοί έβλεπαν το σιδηρόδρομο πιο πολύ ως θέαμα παρά ως μεταφορικό μέσο, κι έτσι συνωστίζονταν κάτω από τις γέφυρες για να το “θαυμάσουν”.
Το τέλος του 1951, έφερε και το τέλος του σιδηρόδρομου. Την 31/12/1951, στις 14:55 έγινε το τελευταίο δρομολόγιο του ιστορικού κυπριακού σιδηροδρόμου από Λευκωσία προς Αμμόχωστο…
Ο σιδηρόδρομος είχε μήκος 122 χιλιομέτρων, με 62 σταθμούς και στάσεις…
Οι πιο σημαντικές στάσεις εξυπηρετούσαν την Αμμόχωστο, το Πραστειό Μεσαορίας, τα Γέναγρα, την Αγκαστίνα, το Τραχώνι Κυθρέας, τη Λευκωσία, την Κοκκινοτριμιθιά, τη Μόρφου, το Καλό Χωριό Λεύκας και την Ευρύχου.
Μετά το κλείσιμο του σιδηρόδρομου, το κτίριο στην Ευρύχου χρησιμοποιήθηκε το 1932 σαν υγειονομικό κέντρο για αντιμετώπιση μεταδοτικής ασθένειας, αργότερα σαν κοιτώνας δασικών λειτουργών και καταστράφηκε το 1957.
Μετά όμως από διαβήματα της Κοινοτικής Αρχής αναπαλαιώθηκε το κτίριο τον Σεπτέμβριο του 2003, φροντίζοντας να κρατηθεί ζωντανή η μνήμη της ύπαρξης σιδηρόδρομου στην περιοχή.
Οι ράγες του τρένου που έδωσε ζωή στο χωριό είναι ακόμα ορατές και όπως όλα δείχνουν…θα ζωντανέψουν ξανά.