Στην τελική ευθεία για τις Προεδρικές εκλογές της 10ης Απριλίου βρίσκεται η Γαλλία. Εν μέσω της κρίσης που ξέσπασε στην Ευρώπη, ο Εμανουέλ Μακρόν θα δώσει μάχη για να παραμείνει στη χώρα απέναντι από άλλους 8 υποψήφιους.

Εμανουέλ Μακρόν

Ο Γάλλος Πρόεδρος ανακοίνωσε επισήμως ότι διεκδικεί επανεκλογή στις 3 Μαρτίου αναμένοντας μέχρι και την τελευταία στιγμή. Ο Εμανουέλ Μακρόν θεωρείται πως επιχειρεί να αξιοποιήσει την αστάθεια που προκαλούν οι εξελίξεις στην Ουκρανία στέλνοντας το μήνυμα πως δεν είναι καιρός για πειραματισμούς. Η τελευταία δημοσκόπηση που είδε το φως της δημοσιότητας, δείχνει τον Μακρόν να προηγείται στον Α’ γύρο με ποσοστό 30%. Επί των ημερών Μακρόν Ελλάδα και Κύπρος ενίσχυσαν σημαντικά τους δεσμούς τους με τη Γαλλία η οποία υπήρξε σταθερά υποστηρικτική στις δύσκολες ώρες. 

Μαρίν Λεπέν

Η ακροδεξιά Μαρί Λεπεν κινήθηκε σε όλη της την καριέρα στα χνάρια του πατέρα της ενώ πέτυχε είσοδο στον β’ γύρο των προεδρικών του 2002 όπου δέχθηκε ταπεινωτική ήττα από τον Jacques Chirac που έλαβε το 82% των ψήφων. Στις δημοτικές εκλογές του 2009 ηγήθηκε της προσπάθειας η οποία ανέτρεψε την πρωτοκαθεδρία της αριστεράς στις βόρειες περιοχές της Γαλλίας. Ακολούθως έγινε Πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου, αμέσως μετά που αφυπηρέτησε ο πατέρας της. Σε αντίθεση με εκείνον ακολούθησε μια πιο συμβατική προσέγγιση με πιο ήπιους τόνους, ωστόσο άρχισε μια εκστρατεία εναντίον των μεταναστών, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Στις Προεδρικές εκλογές του 2012 ήρθε Τρίτη, ενώ το 2017 πέρασε στον δεύτερο γύρο καταγράφοντας το υψηλότερο ποσοστό που έλαβε ποτέ ακροδεξιό κόμμα συγκεντρώνοντας το 33% των ψήφων.

Βαλερί Πεκρές

Μετά τις σπουδές της στις φημισμένες Ecole des Hautes Etudes Commerciales και Ecole Nationale d’Administration η 55χρονη «μπουλντόζα της γαλλικής Δεξιάς», όπως αποκάλεσε πρόσφατα ο Guardian τη Βαλερί Πεκρές, εντάχθηκε στο επιτελείο του Ζακ Σιράκ το 1998, εξελέγη βουλευτής τέσσερα χρόνια αργότερα με το δεξιό UMP (Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα) και ο Νικολά Σαρκοζί τις ανέθεσε διαδοχικά δύο υπουργεία. Στη συνέχεια εξελέγη (το 2015) πρόεδρος της περιφέρειας Île de France, που περιλαμβάνει το Παρίσι. Η Πεκρές εγκατέλειψε το κόμμα της, που είχε στο μεταξύ μετονομαστεί Les Republicains, καταγγέλλοντας τη στροφή του προς τα δεξιά, αλλά επανήλθε τον περασμένο χρόνο για να διεκδικήσει το χρίσμα για τις προεδρικές κάτι που κατάφερε τον περασμένο Δεκέμβριο, μολονότι ήταν αουτσάιντερ. Ωστόσο, ο αρχικός ενθουσιασμός από την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς της έχει υποχωρήσει, όπως φαίνεται στις δημοσκοπήσεις, ενώ δέχεται πυρά τα τελευταία 24ωρα επειδή υιοθετεί την σκληρή ρητορική των ακροδεξιών υποψηφίων στο μεταναστευτικό και ακροδεξιές θεωρίες συνωμοσίας για παραμερισμό των λευκών Γάλλων.

Ερίκ Ζεμούρ

Ο 63χρονος Ζεμούρ, εβραϊκής καταγωγής με βορειοαφρικανικές ρίζες, η οικογένεια του οποίου μετανάστευσε από την Αλγερία στη Γαλλία, ξεκίνησε καριέρα στη δημοσιογραφία το 1986 μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες να μπει στην Ecole Nationale d’Administration, μια από τις βασικές σχολές της γαλλικής ελίτ. Αν και είχε στενές σχέσεις με τον πρώην Σοσιαλιστή Ζαν Πιερ Σεβενεμάν, που εξελίχθηκε σε δριμύ επικριτή της ΕΕ, ο Ζεμούρ προσελήφθη το 1996 από την έγκυρη δεξιά εφημερίδα Le Figaro για να εξελιχθεί σε αρθρογράφο, τηλεσχολιαστή και συγγραφέα με προκλητικές θέσεις, που του κόστισαν τρεις καταδίκες για υποκίνηση μίσους. Ο Ζεμούρ καταγγέλλει παρακμή της Γαλλίας λόγω της επιρροής του Ισλάμ και ασπάζεται την εθνικιστική θεωρία της «Μεγάλης αντικατάστασης» των Γάλλων από μετανάστες. Αφού για αρκετό διάστημα φλέρταρε με την ιδέα μιας υποψηφιότητας, ανακοίνωσε τελικά τον Δεκέμβριο ότι θα διεκδικήσει την προεδρία.

Ζαν Λυκ Μελανσόν

Ο Ζαν Λουκ Μελανσόν είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία υποψήφιος. Στα 71 του ο ευρωσκεπτικιστής αριστερός πολιτικός ηγείται του Αριστερού Κόμματος ενώ όταν στις προηγούμενες εκλογές αρνήθηκε να προτρέψει τους ψηφοφόρους του να μην ψηφίσουν την ακροδεξιά Λε Πεν, έγινε ένας από τους χειρότερους αντίπαλους του Εμανουέλ Μακρόν.

Γιανίκ Ζαντό

Ο Γιανίκ Ζαντό ήταν ακτιβιστής που εμπλάκηκε σε πολλούς ΜΚΟ και εν τέλει εντάχθηκε στο γαλλικό παράρτημα της Greenpeace το 2002. Έγινε μέλος του πράσινου κόμματος της Γαλλίας, ενώ εκλέγηκε Ευρωβουλευτής το 2009. Το 2017 είχε επιλεγεί ως υποψήφιος των Πρασίνων για τις Προεδρικές, αποσύρθηκε και έγινε υποψήφιος του PS με το οποίο έλαβε ποσοστό 6,3%. Ήταν το χαμηλότερο ποσοστό που έλαβε ιστορικά το συγκεκριμένο κόμμα. Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις ο Ζαντό πιάνει ποσοστά κάτω του 5%.

Φαμπιάν Ρουσέλ

O γεννημένος το 1969 Φαμπιάν Ρουσέλ ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος της εφημερίδας L’Humanité, συνεργάστηκε με κομμουνιστές εκλεγμένους αξιωματούχους κι έναν υπουργό και ανέλαβε το 2018 καθήκοντα ΓΓ του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος εκλογές. Ο Ρουσέλ τάσσεται υπέρ της συνταξιοδότησης στα 60, της μείωσης των εργάσιμων ημερών εβδομαδιαίως κι έχει αποσπάσει θετικά σχόλια από bon viveurs της Αριστεράς υποστηρίζοντας ότι μια αύξηση του βασικού μισθού θα επέτρεπε στους Γάλλους να απολαμβάνουν «καλά κρασιά, καλά τυριά και καλό κρέας» συμβάλλοντας έτσι στην τόνωση της οικονομίας και βελτιώνοντας τις διατροφικές συνήθειες του πληθυσμού.

Κριστιάν Τομπιρά

Η γεννημένη στη Γαλλική Γουιάνα Τομπιρά ξεκίνησε την πολιτική καριέρα της ως ανεξάρτητη, εξελέγη βουλευτής το 1993, αλλά οκτώ χρόνια αργότερα εντάχθηκε στο Parti Radical de Gauche, κόμμα-δορυφόρο των Σοσιαλιστών. Έγινε ευρύτερα γνωστή στη Γαλλία όταν κατέβηκε υποψήφια πρόεδρος το 2002, αλλά κατηγορήθηκε ότι αποστέρησε από τον Σοσιαλιστή πρωθυπουργό Λιονέλ Ζοσπέν κρίσιμες ψήφους για να περάσει στο β΄γύρο. Η Τομπιρά διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ και ανακοίνωσε τον περασμένο μήνα την υποψηφιότητά της με στόχο της να ενώσει την γαλλική Αριστερά και να αντιπαρατεθεί στον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν στις εκλογές του Απριλίου. Αλλά οι δημοσκοπήσεις της δίνουν κάτω του 4% στην πρόθεση ψήφου.

Αν Ινταλγκό

Υποψήφια θα είναι και η ισπανικής καταγωγής Anne Hidalgo η οποία άρχισε την καριέρα της ως δημόσιος υπάλληλος και το 1944 εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό κόμμα. Υπηρέτησε σε αρκετές υποστηρικτικές θέσεις την Κυβέρνηση Lionel Jospin ενώ αργότερα εκλέγηκε Δήμαρχος του Παρισιού, θέση την οποία κατέχει μέχρι σήμερα. στις σφυγμομετρήσεις πιάνει σταθερά μονοψήφια ποσοστά και μάλιστα κοντά στο 3%.