«Γιατί με βομβαρδίζουν; Τι έκανα που ήταν τόσο κακό; Δεν σκότωσα κανέναν. Δεν έκλεψα κανέναν. Δεν καταλαμβαίνω γιατί. Ζούσαμε καλά, όλα ήταν καλά, δουλεύαμε. Σε μια στιγμή ήρθαν τα πάνω κάτω». Τα λόγια αυτά ανήκουν στην 66χρονη Νάντια η οποία περπατούσε αργά μόνη στους δρόμους της απελευθερωμένης πόλης Lyman στην Ουκρανία.
Το BBC σε ένα οδοιπορικό στην περιοχή, βρέθηκε ενώπιον των καταστροφικών συνεπειών του πολέμου. Στην πόλη με πληθυσμό 20,000 πριν από τον πόλεμο, σήμερα συναντά κανείς τον ίδιο αριθμό ανθρώπων και αδέσποτων σκυλιών. Καμένα και βομβαρδισμένα χτίρια, καμένα πτώματα και ανθρώπους να περιφέρονται χωρίς να γνωρίζουν που βρίσκονται. Μοναδική αχτίδα ελπίδας για τους ίδιους, οι Ουκρανοί στρατιώτες που απελευθέρωσαν την πόλη τους. Πανηγυρίζουν σύμφωνα με την αρθρογράφο, με ένα ιδιαίτερο τρόπο, αντιλαμβανόμενοι το κόστος των ανθρώπινων απωλειών για να νικήσουν τη Ρωσία.
Ρώσοι στρατιώτες κείτονται νεκροί. Είναι οι σύζυγοι, ή τα παιδιά κάποιων. Οι Ρώσοι άφησαν πίσω τους άρματα μάχης και πυρομαχικά. Σε ένα από αυτά, κυματίζει πια η ουκρανική σημαία.
Στους τοίχους των κτιρίων, υπήρχαν γραμμένα συνθήματα υπέρ των Ρώσων, μέχρι και τα γράμματα USSR της πρώην σοβιετικής ένωσης. Άλλωστε, ο Πούτιν οραματιζόταν από παιδί την αναγέννηση της ρωσικής αυτοκρατορίας. Σήμερα αρχίζει να βλέπει το εγχείρημα του να βρίσκεται σε μια αποτυχημένη πορεία.
Η Ουκρανία είναι ενώπιον ενός σημαντικού για την ίδια μομέντουμ. Αν κινηθεί γρήγορα, αν το επιτρέψουν οι προμήθειες των δυτικών, θα μπορούσε να κερδίσει και άλλο έδαφος πριν πέσει ο βαρύς χειμώνας. Το παράθυρο για ανάκτηση εδαφών, αναμένεται να κλείσει σε μερικές εβδομάδες.
