Μετάφραση άρθρου γνώμης του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στην New York Times
H πανδημία του Covid-19 είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία που αντιμετώπισε ο κόσμος από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπάρχει μια φυσιολογική τάση σε περιόδους κρίσεων να προσέχουμε ο ένας τον άλλο. Η πραγματική ηγεσία καταλαμβαίνει ότι υπάρχουν στιγμές που πρέπει να σκεφτόμαστε τη μεγάλη εικόνα και με μεγαλύτερη γενναιοδωρία. Αυτό το σκεπτικό βρισκόταν πίσω από το Σχέδιο Μάρσιαλ και τον σχηματισμό των Ηνωμένων Εθνών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή είναι μια τέτοια στιγμή. Πρέπει να εργαστούμε από κοινού ως κοινωνίες και ως διεθνής κοινότητα για να σώσουμε ζωές, να ελαφρύνουμε τα δεινά και να μειώσουμε τις καταστροφικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες του Covid-19.
H επίπτωση του κορωνοϊού είναι άμεση και φοβερή. Πρέπει να ενεργήσουμε τώρα και να ενεργήσουμε από κοινού. Όπως πρέπει να ενεργήσουμε από κοινού για να αντιμετωπίσουμε άλλη μια παγκόσμια επείγουσα ανάγκη από την οποία δεν θα πρέπει να αφήνουμε τα μάτια μας, την κλιματική αλλαγή. Την περασμένη βδομάδα ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός δημοσιοποίησε δεδομένα που δείχνουν ότι οι θερμοκρασίες αυξήθηκαν κατά 1,1 βαθμούς κελσίου πάνω από τα επίπεδα της προ-βιομηχανικής εποχής. Ο κόσμος βρίσκεται σε τροχιά για καταστροφική κλιματική διάσπαση από την οποία κανένας δεν μπορεί να αυτό-απομονωθεί.
Τώρα, σε κάθε ήπειρο, σε κάθε θάλασσα, η κλιματική διάσπαση γίνεται ολοένα και πιο συνηθισμένη. Η ανθρώπινη συμπεριφορά οδηγεί επίσης σε σοβαρή απώλεια βιοποικιλότητας, στην αλλαγή αλληλεπίδρασης ζώου-ανθρώπου και στρέβλωση των διαδικασιών του οικοσυστήματος που ρυθμίζουν την πλανητική μας υγεία και ελέγχουν πολλές υπηρεσίες από τις οποίες εξαρτώνται οι άνθρωποι. Η επιστήμη μας φωνάζει ότι πλησιάζει η εξάντληση του χρόνου – ότι πλησιάζουμε σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή για την ανθρώπινη υγεία, η οποία εξαρτάται από την υγεία του πλανήτη.
Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και του Covid-19 ταυτόχρονα και με αρκετή επάρκεια, απαιτεί ισχυρότερη ανταπόκριση ώστε να προστατέψουμε τις ζωές μας και τα προς το ζην. Η ανάκαμψη από την κρίση του κορωνοϊού δεν θα πρέπει να μας πάει πίσω εκεί που βρισκόμασταν το περασμένο καλοκαίρι. Είναι μια ευκαιρία να χτίσουμε μια πιο βιώσιμη και περιεκτική οικονομία και κοινωνία, ένα πιο ανθεκτικό και προοδευτικό κόσμο.
Πρόσφατα η Διεθνής Υπηρεσία Ανανεώσιμης Ενέργειας δημοσιοποίησε δεδομένα που δείχνουν ότι η μετατροπή των ενεργειακών μας συστημάτων θα μπορούσε να ενισχύσει το παγκόσμιο ΑΕΠ κατά 98 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2050, αυξάνονται τους ρυθμούς ανάκαμψης κατά 2,4% σε σχέση με τα υφιστάμενα δεδομένα. Η ενίσχυση των επενδύσεων στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες, θα μπορούσε να δημιουργήσει 42 εκατομμύρια θέσεις εργασίας ανά το παγκόσμιο και να συμβάλει στην εξοικονόμηση οκταπλάσιων χρημάτων από τα συστήματα υγείας σε σχέση με το ποσό της επένδυσης καθώς επίσης και να αποτρέψει μια μελλοντική κρίση.
Προτείνω ένα πακέτο έξι ενεργειών υπέρ του περιβάλλοντος προς αξιολόγηση από τις κυβερνήσεις.
Πρώτο: Καθώς ξοδεύουμε τρισεκατομμύρια για να ανακάμψουμε από τον Covid-19, πρέπει να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας μέσω της καθαρής και πράσινης μετάβασης. Οι επενδύσεις θα πρέπει να επιταχύνουν τον αποκαρβονισμό όλων των πτυχών της οικονομίας μας.
Δεύτερο: Καθώς τα χρήματα των φορολογουμένων σήμερα σώζουν τις επιχειρήσεις, θα πρέπει να δημιουργήσουν πράσινες θέσεις εργασίας, βιώσιμη και περιεκτική ανάπτυξη. Δεν θα πρέπει να σώζουν ετεροχρονισμένες, ρυπογόνες βιομηχανίες.
Τρίτο: Η φορολογική δύναμη πρέπει να μετατοπίσει τις οικονομίες από γκρίζες σε πράσινες, κάνοντας τις κοινωνίες και τους ανθρώπους πιο ανθεκτικούς μέσω μιας μετάβασης που είναι δίκαιη για όλους και δεν αφήνει κανέναν πίσω.
Τέταρτο: Το δημόσιο χρήμα θα πρέπει να επενδύεται στο μέλλον και να διοχετεύεται σε βιώσιμους τομείς και έργα που να βοηθούν το περιβάλλον και το κλίμα. Τα συμβατικά καύσιμα θα πρέπει να τελειώσουν και αυτοί που ρυπαίνουν θα πρέπει να πληρώνουν για τους ρύπους τους.
Πέντε: Το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα, όταν σχηματίζει πολιτικές και υποδομές, θα πρέπει να παίρνει ρίσκα και ευκαιρίες λαμβάνοντας υπόψη το κλίμα. Οι επενδυτές δεν μπορούν να αγνοούν το τίμημα για τον πλανήτη.
Έξι: Για να επιλύσουμε και τις δύο έκτακτες ανάγκες, πρέπει να εργαστούμε μαζί ως διεθνής κοινότητα. Όπως και ο κορωνοϊός, τα αέρια του θερμοκηπίου δεν σέβονται κανένα όριο. Η απομόνωση είναι παγίδα. Καμία χώρα δεν μπορεί να πετύχει μόνη της.
Η συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή και τους βιώσιμους στόχους ανάπτυξης που παρουσιάστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 2015, παρέχει τα εργαλεία για μια καλύτερη ανάκαμψη. Καθώς η Βρετανία και η Ιταλία αποφάσισαν να αναβάλουν το διεθνές συνέδριο για το κλίμα μέχρι το 2021, δεν μπορούμε να καθυστερούμε για να λάβουμε μέτρα για το κλίμα ή να υποβαθμίζουμε το όραμα μας. Οι Κυβερνήσεις θα πρέπει να τιμήσουν τις δεσμεύσεις τους και να παρουσιάσουν νέα εθνικά σχέδια και μακροπρόθεσμες στρατηγικές για μηδενική εκπομπή ρύπων μέχρι το 2050.
Καλώ την Ευρωπαϊκή Ένωση να θέσει την Πράσινη Συμφωνία στην κορυφή της οικονομικής αντιμετώπισσης της πανδημίας και να διασφαλίσει την υλοποίηση των φιλόδοξων της σχεδίων για μηδενικές εκπομπές μέχρι το 2050. Απευθύνω παρόμοιο κάλεσμα σε όλα τα κράτη των G20 τα οποία συλλογικά ανταποκρίνονται στο 80% των παγκόσμιων εκπομπών ρύπων και του 85% της παγκόσμιας οικονομίας. Δεν μπορούμε να επιλύσουμε την κλιματική κρίση χωρίς την συντονισμένη ηγεσία των G20.
