Nα σταθεί στα πόδια του. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της ζωής του 18χρονου Δημήτρη Κλεάνθους που αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα λόγω της εγκεφαλικής παράλυσης που αντιμετωπίζει.

Σήμερα αναζητεί χρηματοδότηση για ένα σκοπό. Το ταξίδι ζωής στις Ηνωμένες Πολιτείες για την πραγματοποίηση μιας επέμβασης στο “St. Louis Children’s Hospital” που θα τον απελευθερώσει από το υποστηρικτικό βοήθημα που χρησιμοποιεί σήμερα για να κινείται.

Το τεράστιο κύμα συμπαράστασης από Κύπριους πολίτες, γέννησε ελπίδες για τον ίδιο. Ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον.

Μιλώντας στο AlphaNews.live, αναφέρθηκε στις δυσκολίες στα μαθητικά του χρόνια και τον μεγάλο αγώνα του να περπατήσει. Μετά από τρεις επεμβάσεις σε Κύπρο και Ελλάδα που δεν έφεραν θετικά αποτελέσματα, το άκουσμα μιας επέμβασης και θεραπείας στο εξωτερικό του δίνει δύναμη να συνεχίσει τον αγώνα του.

“Το χρωστάω στον εαυτό μου”, αναφέρει χαρακτηριστικά. Εμείς διακρίναμε τη δύναμη στα μάτια του. 

 

Τα δύσκολα μαθητικά χρόνια

Μόλις πέρυσι αποφοίτησε από το σχολείο και θυμάται ότι υπήρξαν αρκετές δυσκολίες στα μαθητικά του χρόνια καθώς δεν ήταν λίγες οι φορές που κλήθηκε να απαντήσει για το πρόβλημα υγείας του. Τα δύσκολα όμως τώρα αρχίζουν όπως μας είπε.

Advertisement

“Σχολίαζαν, όχι κακοπροαίρετα τώρα όμως που μεγαλώνω τα πράγματα είναι πιο δύσκολα”. 

Μέχρι σήμερα υποβλήθηκε σε τρεις χειρουργικές επεμβάσεις στην Κύπρο και την Ελλάδα, χωρίς ωστόσο θετικό αποτέλεσμα. 

“Συνεχίζω τον αγώνα. Όταν μάθαμε για αυτή την επέμβαση από φίλους που έχουν παιδιά σαν εμένα, μου είπαν ότι θα βοηθούσε και χάρηκα πολύ για αυτό. Είπα ότι δεν είναι μια επέμβαση σαν τις άλλες. Ελπίζω ότι θα δω άλλο αποτέλεσμα στη ζωή μου και πιστεύω σε αυτό”.

“Το χρωστάω στον εαυτό μου”…

Το ποσό που χρειάζεται για να μεταβεί στο εξωτερικό για την επέμβαση που του δίνει ελπίδα να περπατήσει ανέρχεται στις 100 χιλιάδες ευρώ. Εδώ και αρκετές μέρες δημιουργήθηκε σελίδα στο facebook με τις λεπτομέρειες για τις εισφορές. Ο Δημήτρης δηλώνει αισιόδοξος ότι η ανταπόκριση του κόσμου θα αποδώσει καρπούς και θα συγκεντρωθεί τελικά το ποσό για το ταξίδι ζωής.

“Το χρωστάω στον εαυτό μου, γιατί είναι το όνειρό μου από παιδί να σταθώ στα πόδια μου, να νιώσω ότι τα κατάφερα”.

Εδώ και μέρες όπως μας είπε, βιώνει ένα μεγάλο κύμα συμπαράστασης.

“Είναι απίστευτο, δεν το περίμενα, ήξερα ότι θα το βγάλω προς τα έξω αλλά δεν περίμενα τόση ανταπόκριση από τον κόσμο. Ένιωσα συγκίνηση και ευχαρίστηση”.

“Θέλω να νιώσω ελεύθερος”

Τα δεκάδες μηνύματα τον γεμίζουν αισιοδοξία και τον κάνει να νιώθει πως έρχεται όλο και πιο κοντά στο στόχο του.

“Το μεγαλύτερο μου όνειρο είναι να μην κρατώ βοήθημα να περπατήσω, να νιώσω ελεύθερος και ότι τα κατάφερα. Ευχαριστώ τον κόσμο, και θέλω να πω ότι όλα μπορείς να τα καταφέρεις όταν υπάρχει πίστη και θέληση”. 

Συνοδοιπόροι στον μεγάλο αγώνα του 18χρονου είναι η οικογένειά του. “Βράχος” και στήριγμά του η μητέρα του Νάσια, την οποία συναντήσαμε. Μας μίλησε για τις δυσκολίες που βίωσε η ίδια με την πάθηση του παιδιού της και για την αισιοδοξία που έφεραν στα μέλη της οικογένειας τα θετικά αποτελέσματα της συγκεκριμένης επέμβασης που ονομάζεται SDR. 

“Δεν μπορούσα να δουλέψω γιατί έπρεπε να είμαι δίπλα του. Τον έπαιρνα από το σχολείο, στις φυσιοθεραπείες. Ήταν με συνοδό όλα τα χρόνια στο σχολείο, αλλά έπρεπε να ήμουν πάντα δίπλα του. Σαν δυσκολίες, στο σχολείο, έβλεπα τα άλλα μωρά στις γιορτές να περπατούν έκαναν τον ρόλο τους και ο Δημήτρης πάντα καθόταν στο καρότσι. Έτυχε να έρθει στο σπίτι και να μου πει δεν ήθελα να μπω στη γιορτή και του έλεγα όπως είναι όλα τα παιδιά έτσι είσαι και εσύ. Μεγαλώνοντας σιγά σιγά κατάλαβε ότι το πρόβλημα υπάρχει και θα υπάρχει. Μας έδωσε ελπίδες ο γιατρός ότι ο Δημήτρης είναι καλός υποψήφιος για αυτή την επέμβαση και ότι θα έχει καλά αποτελέσματα στον κορμό του σώματος και στο μέλλον να τον βοηθήσει ο θεός να περπατήσει μόνος του. Προσπαθούμε να συγκεντρωθεί το ποσό”.

Εκτός από τον διαδικτυακό έρανο, η μητέρα του Δημήτρη παραμένει στο ακουστικό για την απάντηση του Υπ. Υγείας και αναμένει ότι το κράτος θα σταθεί αρωγός στον αγώνα του παιδιού της. 

“Έκανα αίτηση και στο Υπουργείο Υγείας πριν δυο μήνες χωρίς καμία απάντηση, εύχομαι να μας βοηθήσουν”.

Όπως κάθε μάνα θέλει να δει το παιδί της να αγγίζει τον στόχο του. Η μεγάλη αγκαλιά του κόσμου και η ανταπόκριση για οικονομική ενίσχυση της δίνει ελπίδα.

“Νιώθω συγκίνηση, χαρά και σαν μητέρα δεν επιθυμώ να δω τον γιο μου ούτε γιατρό ούτε αστυνόμο αλλά να περπατήσει γιατί το αξίζει”.