Οι αναλύσεις ενόψει των εκλογών της Τουρκίας τον ερχόμενο Ιούνιο δίνουν και παίρνουν με τον ξένο τύπο να αναλύει τη συμπεριφορά του Τούρκου Προέδρου ο οποίος διεκδικεί την παραμονή του στην εξουσία από οικονομικής, κοινωνικής και στρατιωτικής άποψης. Ο Ερντογάν, χρησιμοποιεί κάθε εργαλείο που έχει στη διάθεση του για να πείσει την τουρκική κοινωνία πως είναι ο καταλληλότερος για να συνεχίσει να ηγείται του τουρκικού κράτους.
Μιλώντας στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση, ο Δρ. Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, Νίκος Μούδουρος, έκανε λόγο για τις πιο κρίσιμες εκλογές της τελευταίας εικοσαετίας στην Τουρκία βασίζοντας αυτή του την αναφορά βασίζοντας το στο ιστορικό υπόβαθρο ενόψει της έναρξης της δεύτερης εκατοενταετίας του τουρκικού κράτους. Ανέφερε ακόμη ότι δεν αποκλείεται οι εκλογές να διεξαχθούν πιο νωρίς πιθανότατα Μάιο ή Απρίλιο δεδομένων των θρησκευτικών εορτών του Ιουνίου. Ν
«Ο μοναδικός στόχος του Ερντογάν είναι πως να διασφαλίσει την εξουσία του με την ήδη υφιστάμενη κοινωνική του βάση. Δεν φαίνεται πλέον να έχει περαιτέρω περιθώρια διεύρυνσης της κοινωνικής του νομιμοποίησης. Άρα ως το πρώτο συμπέρασμα της έναρξης της προεκλογικής εκστρατείας θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε μια κάπως αντιφατική φράση λέγοντας ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας χάνει όμως η αντιπολίτευση αυτή τη στιγμή δεν κερδίζει», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Μούδουρος.
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα των ερευνών κοινής γνώμης, επισήμανε πως από τον Μάιο του 2022 μέχρι το καλοκαίρι η κυβέρνηση της Τουρκίας έφτασε στο χαμηλότερο επίπεδο της δημοφιλίας της αφού τα δύο κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού δεν ξεπερνούσαν το 35-37%.
«Αντίστοιχα η αντιπολίτευση έδειχνε ότι θα μπορούσε να ανατρέψει την κατάσταση στις εκλογές. Όμως αυτή τη στιγμή η ισορροπία είναι κάπως διαφορετική ακριβώς λόγω της έντασης με την οποία χρησιμοποιείται ο αυταρχισμός του κράτους για να καταστείλει την αντιπολίτευση υπάρχει και μια παράλληλη έξαρση κοινωνικών μέτρων γιατί ας μην ξεχνούμε πως ο Ερντογάν χρησιμοποιεί πάρα πολύ την έννοια της κοινωνικής νομιμοποίησης. Θέλει πάντοτε να έχει τη λαϊκή στήριξη έστω και με μια σχετικά μειωμένη πλειοψηφία της ίδιας της κοινωνίας. Άρα από τη μια εξακολουθεί να στηρίζεται στην καταστολή του κράτους στο τελευταίο παράδειγμα με τον Εκρέμ Ιμάμογλου από την άλλη προσπαθεί να συγκρατήσει τον κυβερνητικό του συνασπισμό με τρόπο που να υπογραμμίζει περισσότερο και την συντηρητικοποίηση της τουρκικής κοινωνίας αλλά και μέσα από πολλά οικονομικά μέτρα και μέτρα κοινωνικής πρόνοιας σε μια πολύ δύσκολη εποχή για την τουρκική κοινωνία», εξήγησε.
Συνεπώς είπε μετά τις εξελίξεις με τον Ιμάμογλου το στοίχημα για την αντιπολίτευση είναι να βρεθεί μια προσωπικότητα που να μπορέσει να κινητοποιήσει τον κόσμο της αντιπολίτευσης στα πρότυπα που πέτυχε ο Εκρέμ Ιμάμογλου το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Το έργο αυτό, είπε, είναι δύσκολο εφόσον η αντιπολίτευση έβαλε στόχο την αλλαγή του συντάγματος κάτι που απαιτεί τουλάχιστον τα 3/5 της πλειοψηφίας στην τουρκική εθνοσυνέλευση.
Που μπορεί να φτάσει ο Ερντογάν;
Ερωτηθείς σε ποιο βαθμό θα μπορούσε να παίξει το εθνικιστικό χαρτί και μέχρι που θα μπορούσε να φτάσει η στρατιωτική του δράση, απάντησε πως το θέμα του κουρδικού εξακολουθεί να παίζει πολύ πιο σοβαρά απ’ ότι τα ελληνοτουρκικά στα αυτιά της τουρκικής κοινωνίας. Ως εκ τούτου είναι ένα ζήτημα που μπορεί να μετακινήσει ψήφους είτε προς την αντιπολίτευση είτε προς την κυβέρνηση, επισήμανε, προσθέτοντας πως αν κρίνουμε μόνο ως προεκλογικά τις τακτικές και στρατηγικές που αναπτύσσει στη νοτιοανατολική Τουρκία και νότια Συρία ο Ερντογάν, χτυπά τη συγκεκριμένη φλέβα της τουρκικής κοινωνίας.
