Δεν χωράει ο ανθρώπινος νους το μέγεθος της τραγωδίας που βιώνει ο ελληνισμός από τη συγκλονιστική σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη. Αμέτρητα τα γιατί, πρώτα και κύρια για τους συγγενείς των θυμάτων και κατ’ επέκταση για όλους τους Έλληνες σε Ελλάδα και Κύπρο οι οποίοι αναζητούν τους λόγους που τόσοι άνθρωποι χάθηκαν τόσο άδικα.

Η Κύπρος θρηνεί τον χαμό δύο νέων παιδιών. Της 24χρονης Αναστασίας Αδαμίδου από την Πάφο και του 23χρονου Κύπρου Παπαϊωάννου από το Αυγόρου. Δυο φοιτητές που έλαχε να βρίσκονται στο τρένο του θανάτου και της ανευθυνότητας που οδήγησε στο θάνατο 57 ανθρώπων.

Εύλογα η προσοχή στρέφεται στο ποιος φταίει για αυτό το κακό. Ποιες οι ευθύνες του κράτους και της πολιτείας και ποιοι δεν έκαναν τη δουλειά τους σωστό με αποτέλεσμα τόσες οικογένειες να έχουν ντυθεί στα μαύρα; Ποιοι είναι αυτοί που δεν υπολόγισαν και δεν μερίμνησαν για το υπέρτατο αγαθό, την ανθρώπινη ζωή; Γιατί για άλλη μια φορά οι αρμόδιοι δεν ήταν προμηθείς αλλά επιμυθείς; Γιατί έπρεπε να χάσουν τη ζωή τους τόσοι άνθρωποι για να αρχίσουμε να ρωτάμε όλα αυτά τα γιατί για τη λειτουργία των τρένων που καθημερινά μεταφέρουν τόσες αθώες ψυχές;

Στον απόηχο μιας τέτοιας τραγωδίας, τα πάντα παγώνουν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν γυρίζουν πίσω…