Ζήτημα αναξιοπιστίας και ασυνέπειας ως προς τις αρχές και αξίες τις οποίες πρεσβεύει εγείρει η μέχρι σήμερα αντιμετώπιση της σημερινής Τουρκίας υπό τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η επιλεκτική ευαισθησία των Βρυξελλών σε συγκεκριμένα ζητήματα και η ανεκτικότητα με την οποία αντιμετωπίζει μια σειρά αποφάσεων και συμπεριφορών της τουρκικής κυβέρνησης, προβληματίζουν και εξοργίζουν Ευρωπαίους πολίτες, όχι μόνο σε Ελλάδα και Κύπρο που δικαιολογημένα εκφράζουν έντονα παράπονα σε ανώτατο πλέον επίπεδο.
Δημοσιεύματα στη Γαλλία, ακόμα και στη Γερμανία, σημειώνουν την «υποκρισία» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την χλιαρή της αντίδραση στο γεγονός ότι ενώπιον μιας Τουρκίας που διατρανώνει την αναθεωρητική της πολιτική σε βάρος κρατών μελών της, λειτουργεί αποσταθεροποιητικά και μιλά για «γαλάζιες πατρίδες» και «τραγωδίες» σε περίπτωση που η Ελλάδα τολμήσει να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Ένα ξεκάθαρο παράδειγμα είναι αυτό της Λευκορωσίας. Ο Ζοζέπ Μπορέλ, Ύπατος Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής, έσπευσε πολύ εύκολα να μιλήσει για κυρώσεις σε βάρος όσων συμμετείχαν στα βίαια επεισόδια που έλαβαν χώρα στην πρώην σοβιετική χώρα.
Στην περίπτωση όμως της Ελλάδας και της Κύπρου, όπου παραβιάζονται σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα της Ευρώπης, φαίνεται να εξαντλεί κάθε όριο ανεκτικότητας προς την Τουρκία, η οποία κατά γενική παραδοχή εξελίσσεται σε ένα εξαιρετικά προβληματικό κράτος για όλους τους γείτονες της και όχι μόνο. Μέχρι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση αρκέστηκε σε υποστηρικτικές δηλώσεις και κυρώσεις εναντίον δύο προσώπων που εργάζονται για την τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου.
Σε μια Ευρώπη που λέει ότι ενδιαφέρεται για την ασφάλεια, την ισότητα και την ισονομία των πολιτών και των κρατών-μελών της, θα έπρεπε τουλάχιστον να επιδείκνυε την ίδια ευαισθησία με αυτή που επέδειξε στο παρελθόν για την Βενεζουέλα, το Χονγκ Κονγκ και τώρα για τη Λευκορωσία. Ανεκτικότητα προς την Τουρκία και εκπτώσεις στην αντιμετώπιση των πολιτικών και των συμπεριφορών της, συνεπάγονται με ασυνέπεια ολόκληρου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και των όσων φιλοδοξεί να επιτελέσει στον κόσμο. Συνεπάγονται με απογοήτευση των ευρωπαίων πολιτών οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι τα όποια οικονομικά, εμπορικά και άλλα διμερή συμφέροντα κρατών μελών, μπορούν να επισκιάσουν το δίκαιο.
Αξίζει μόνο να δει κανείς τι συμβαίνει κάτω από αναρτήσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων όπως ο Ζοζέπ Μπορέλ…
