Σε άτυπη πενταμερή, περί τα τέλη Φεβρουαρίου, ενδεχομένως και αρχές Μαρτίου οδεύουν τα εμπλεκόμενα μέρη στο κυπριακό. Μετά και τον δεύτερο γύρο των επαφών της Τζέιν Χολ Λουτ στην Κύπρο, οι προετοιμασίες οδεύουν στο τελικό στάδιο. Η κ. Λουτ αναμένεται να επιστρέψει στη Νέα Υόρκη και να παρουσιάσει τα δεδομένα μετά τις επαφές της ούτως ώστε ο Γενικός Γραμματέας να πάρει τις αποφάσεις του για τα επόμενα βήματα. Το θέμα του κυπριακού απασχόλησε εξάλλου και τηλεδιάσκεψη του Γκουτέρες με το Βρετανό Πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον.
Αυτό που διαφάνηκε μέσα από την τελευταία συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας με την Ειδική Απεσταλμένη του ΓΓ χθες, είναι πως ο Αντόνιο Γκουτέρες θα προετοιμάσει κάποιο σχέδιο διαχείρισης ενός ενδεχόμενου αδιεξόδου που μπορεί να προκύψει από τις συζητήσεις. Όπως έπραξε για παράδειγμα στο Κραν Μοντάνα με το πλαίσιο Γκουτέρες σε μια προσπάθεια να κατευθύνει τη συζήτηση και να γεφυρώσει τις σοβαρές διαφορές που προέκυπταν. Ωστόσο το ερώτημα που προκύπτει, είναι πως γεφυρώνονται οι διαφορές όταν αυτές αφορούν το ουσιαστικότερο κομμάτι της λύσης και δη την βάση.
Χθες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σύμφωνα με τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο, εξέφρασε στη Λουτ την ετοιμότητα του να συμμετάσχει σε άτυπη πενταμερή στο πλαίσιο της επιστολής των Ηνωμένων Εθνών της 26ης Οκτωβρίου σύμφωνα με τις οποίες η άτυπη συνάντηση θα πρέπει να γίνει «στη βάση της κοινής αντίληψης που έχει επιτευχθεί στις 25 Νοεμβρίου 2019 στο Βερολίνο στην άτυπη συνάντηση Αναστασιάδη – Ακιντζί – Γκουτέρες
Από την πλευρά του ο Ερσίν Τατάρ και ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου επανέλαβαν τις θέσεις τους για λύση δύο κρατών στη βάση της κυριαρχικής ισότητας.
Η Αθήνα κατά πληροφορίες δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξη για τα αποτελέσματα που θα μπορούσαν να προκύψουν από τη νέα αυτή προσπάθεια. Κατά τον ίδιο τρόπο δεν είναι αισιόδοξη και για την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών Ελλάδας-Τουρκίας η οποία συμφωνήθηκε να γίνει στις 25 Ιανουαρίου στην Κωνσταντινούπολη.
Όλα αυτά σε μια περίοδο που η Άγκυρα επιχειρεί έμμεσα να πείσει τη Δύση ότι είναι η πλευρά που επιθυμεί τον διάλογο και ευνοεί μια θετική ατζέντα σε όλα τα ανοιχτά ζητήματα, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείπει το αλαζονικό ύφος με το οποίο απευθύνεται στους συνομιλητές της.
