Η ε/κ πλευρά αλλά και τα Ηνωμένα Έθνη προφανώς δίνουν βαρύνουσα σημασία στο να καταστεί εφικτή μια τριμερής συνάντηση για το κυπριακό, ωστόσο τα μηνύματα που εκπέμπουν για την ώρα οι Τούρκοι, εύλογα δημιουργούν ερωτήματα σε σχέση με το περιεχόμενο αυτής της συνάντησης.

Ο Ερντογάν ήταν σαφής:

Από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, κάλεσε τον διεθνή οργανισμό να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος και να θέσει τέλος στην «απομόνωση» των Τουρκοκυπρίων, ενώ ανέφερε ότι η λύση δύο κρατών είναι η μόνη οδός για την επίλυση του κυπριακού. Επιπρόσθετα υπενθύμισε τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στην υφαλοκρηπίδα βόρεια και δυτικά της Κύπρου.

Μετά τη συνάντηση του Τούρκου Προέδρου με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, η τουρκική Προεδρία σε ανακοίνωση της έλεγε ότι «η τουρκοκυπριακή πλευρά επιθυμεί την καταχώρηση των δικαιωμάτων της, όπως η κυριαρχική ισότητα και το ισότιμο διεθνές καθεστώς» και σημείωνε πως «οι δυνατότητες λύσης εκτός του μοντέλου της ομοσπονδίας μπορούν να συζητηθούν σε μια συνάντηση υπό την αιγίδα του ΟΗΕ με συμμετοχή των μερών».

Ο Τούρκος Πρόεδρος εν ολίγοις άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας συνάντησης, ωστόσο προϊδέασε για το τι η τουρκική πλευρά αναμένεται να βάλει στο τραπέζι μιας τέτοιας συνάντησης. Ως εκ τούτου, αναμένεται με ενδιαφέρον να διαφανεί αν ουσιαστικά οι δηλώσεις Ερντογάν συνεπάγονται ότι η άλλη πλευρά κάνει πίσω από τη θέση για εκ προοιμίου αναγνώριση της κυριαρχικής ισότητας του ψευδοκράτους προκειμένου να δεχθεί να συναντηθεί με την ε/κ πλευρά.

Σε κάθε περίπτωση είναι προφανές πως ακόμα και αν η Άγκυρα ανάψει το πράσινο φως για τη διευθέτηση μιας συνάντησης, τα δεδομένα σε αυτή τη συνάντηση δεν αναναμένεται να διαφοροποιηθούν ουσιαστικά. Ζητούμενο είναι αν στο μεσοδιάστημα, υπάρξουν κάποιες κινήσεις από σημαντικούς παράγοντες που θα ξεκλειδώσουν την προοπτική ενός διαλόγου που θα μπορούσε να καταλήξει κάπου καλύτερα από το σημείο που διαφαίνονται σήμερα.