Για πρώτη φορά εν μέσω μιας θητείας Προέδρου της Δημοκρατίας τα εργασιακά μέτωπα που είναι ανοικτά να είναι πολλά και με την χώρα να βρίσκεται σε απεργιακό κλοιό. Το εντυπωσιακό μάλιστα δεν είναι οι απαιτήσεις και οι απεργίες αλλά το γεγονός ότι ακόμα και με τις διαμεσολαβήσεις δεν μπορούν να τα συμβαλλόμενα μέρη να βρουν την χρυσή τομή με αποτέλεσμα να προχωρούν οι διαμαρτυρόμενοι σε απεργίες. Κλάδος έτοιμου σκυροδέματος, γιατροί και ξενοδοχοϋπάλληλοι διαμαρτύρονται και απεργούν για  οικονομικούς λόγους.

Σχολιάζοντας σχετικά στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση ο Μιχάλης Περσιάνης, Πρόεδρος του Δημοσιονομικού Συμβουλίου ανέφερε ότι θα πρέπει να διαχωριστεί ο τομέας της υγείας από την οικονομία καθώς τον τελευταίο ένα χρόνο τα αίτια που οδηγούν στην αναταραχή είναι πολύ βαθύτερα.

“Στην περίπτωση της υγείας το πραγματικό διακύβευμα είναι η αυτονόμηση των νοσηλευτηρίων του ΟΚΥΠΥ και οφείλω να παραδεχτώ ότι προσωπικά αμφισβήτησα και γραπτώς την αποφασιστικότητα του ΔΣ του ΟΚΥΠΥ και του Υπουργείου Υγείας να προχωρήσουν σε αυτή την αυτονόμηση. Είδαμε όμως κινήσεις και στο Υπουργικό Συμβούλιο και στο Υπουργείο Οικονομικών και στο Υπουργείο Υγείας και στον ίδιο τον ΟΚΥΠΥ οι οποίες μας δείχνουν ότι η αρχική εκτίμηση που είχα εκφράσει είναι λανθασμένη.”

Το μεγάλο ζήτημα ανέφερε ο κ. Περσιάνης είναι η αυτονόμηση των νοσηλευτηρίων του ΟΚΥΠΥ την οποία χαρακτήρισε ζήτημα “ζωής και θανάτου” για το ΓΕΣΥ.

“Είναι το μεγάλο ζητούμενο και είναι η ρίζα της αιτίας αυτής της αναταραχής πίσω και πέρα από όλα. Επείγει να δούμε την πρόοδο σε αυτή την προσπάθεια.”

Από την πλευρά του ο Τάσος Γιασεμίδης, Οικονομολόγος είπε ότι ο τομέας της υγείας είναι πολύ  διαφορετικός από τους υπόλοιπους τομείς καθώς έχει να κάνει με την ανθρώπινη ζωή.

“Το γεγονός ότι η οικονομία παρουσιάζει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, οι επιχειρήσεις φαίνεται να βαίνουν καλός, έχει δώσει το δικαίωμα στους εργαζόμενους να αναζητήσουν μέρος αυτών των αυξήσεων ή κερδών ή της καλής πορείας που υπάρχει στην οικονομία.”

Ο κ. Γιασεμίδης ανέφερε ότι όπως ο ίδιος πιστεύει οι απαιτήσεις των εργαζομένων έχουν υποτιμηθεί, δηλαδή η δυναμικότητα της απεργίας.

“Θεωρώ ότι μπορούσαμε να βρούμε λύσεις πολύ εύκολα διότι από την μια όντως οι εργαζόμενοι θα πρέπει να ανταμειφθούν ανάλογα με το πως πηγαίνει η οικονομία αλλά από την άλλη δεν μπορεί οι αυξήσεις να είναι σε τέτοιο βαθμό που να περιορίζουν το περιθώριο κέρδους των επιχειρήσεων και να τις καθιστούν μη βιώσιμες.”

Όπως εξήγησε, αυξάνοντας το κόστος χωρίς όμως να αυξηθεί η παραγωγικότητα τότε θα αντιμετωπίσουν προβλήματα οι επιχειρήσεις.

Τέλος, κατέληξε ότι ο λόγος που φτάσαμε σήμερα να βρισκόμαστε εν μέσω απεργιακού κλοιού είναι επειδή δεν υπήρξε από την αρχή πραγματικός διάλογος. Ειδικότερα για τις απεργίες του κατασκευαστικού τομέα ανέφερε ότι οι επιπτώσεις αρχίσαν ήδη να φαίνονται αφού σύμφωνα με τον ίδιο έχει ήδη ενημερωθεί από κατασκευαστές ακινήτων ότι θα καθυστερήσουν οι παραδόσεις ενώ υπάρχουν έργα του δημοσίου και του επιχειρηματικού τομέα τα οποία καθυστερούν.