Στην κόλαση του πολέμου επέστρεψε τις τελευταίες μέρες η ρημαγμένη από τον 13ετή εμφύλιο Συρία, με τον φόβο αύξησης των προσφυγικών ροών να είναι αρκετά έντονος.

Για το θέμα μίλησε στην εκπομπή Alpha Καλημέρα, ο Πολιτικός επιστήμονας, Διεθνολόγος, Θεόδωρος Τσίκας, ο οποίος διευκρίνισε ότι ουσιαστικά ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία δεν έληξε ποτέ πλήρως, αφού είχε υπάρξει πριν 4 χρόνια περίπου, μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός ανάμεσα στα εδάφη που έλεγχε το καθεστώς του Άσσαντ και στα εδάφη που έλεγχαν διάφορες ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης και στα εδάφη όπου κυριαρχούσαν οι Κούρδοι της Συρίας.

Ωστόσο, είπε ο κ. Τσίκας, η ένοπλη αντιπολίτευση της Συρίας δεν είναι μία ομάδα, αλλά υπάρχουν μετριοπαθείς ομάδες, εξτρεμιστικές ομάδες, που μερικές φορές πολεμούν και μεταξύ τους. Όμως, είπε ο Διεθνολόγος, δεν είναι όλες οι ένοπλες ομάδες της Συρίας, που ενισχύονται από την Τουρκία.

Αναφερόμενος στον εμφύλιο πόλεμο, ο κ. Τσίκας είπε ότι όταν είχε γίνει η συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός, είχε υπάρξει και μία απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ που έλεγε ότι μαζί με την κατάπαυση του πυρός, πρέπει να ξεκινήσει και μια διαδικασία πολιτικού διαλόγου και πολιτικής μετάβασης στη Συρία, δηλαδή η δημιουργία ενός δημοκρατικού Συντάγματος και η διενέργεια δημοκρατικών εκλογών. Ωστόσο, όπως πρόσθεσε, το καθεστώς Άσσαντ είναι ένα από τα πιο βάναυσα και πιο καταπιεστικά καθεστώτα του κόσμου και ο ίδιος ο Άσσαντ αρνήθηκε να κάνει αυτή την πολιτική μετάβαση, με αποτέλεσμα να μην  προχωρήσουν οι διαδικασίες για να μπορέσει να υπάρξει μια πολιτική διέξοδος κι έτσι τα πράγματα έμειναν εκεί.

Ο κ. Τσίκας εκτίμησε πως υπήρξε ένας βασικός παράγοντας ο οποίος οδήγησε σε αυτή την αναζωπύρωση. «Φαίνεται πως οι κυβερνητικές δυνάμεις του καθεστώτος έκαναν μια προσπάθεια να βομβαρδίσουν μια περιοχή την οποία έλεγχαν ομάδες σουνιτών μουσουλμάνων και κατά κάποιο τρόπο να παραβιάσει τους όρους της εκεχειρίας».

Αναφερόμενο στις συμμαχικές δυνάμεις του καθεστώτος Άσσαντ, ο κ. Τσίκας είπε πως είναι τρεις οι βασικότερες: «η Ρωσία, το Ιράν και η Χεζμπολάχ του Λιβάνου. Και οι τρεις αυτοί σύμμαχοι για διαφορετικούς λόγους έχει αποδυναμωθεί. Η μεν Ρωσία έχει το μέτωπο της Ουκρανίας, οι δε ιρανικές δυνάμεις στη Συρία, έχουν χτυπηθεί από το Ισραήλ διότι εξαπολύουν μέσα από το έδαφος της Συρίας επιθέσεις κατά του Ισραήλ, ενώ η Χεζμπολάχ στον Λίβανο έχει χάσει μεγάλο μέρος της μαχητικής της δύναμης και πολύ πιθανό κάποια τμήματά της να έχουν μετακινηθεί από το συριακό έδαφος και να έχουν πάει στον Λίβανο για να ενισχύουν τη σύγκρουση με το Ισραήλ».

Έτσι λοιπόν, «οι δυνάμεις της ένοπλης αντιπολίτευσης βρήκαν ευνοϊκό έδαφος και μπόρεσαν και προχώρησαν, ενώ τα συριακά στρατεύματα δεν έδειξαν και ιδιαίτερη αντίσταση».

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του κ. Τσίκα, αυτό που ίσως δούμε στη συνέχεια, είναι μια επανάληψη της πρώτης φάσης του εμφυλίου, όπου είτε με το βαρύ πυροβολικό της Συρίας, είτε κυρίως με τη βοήθεια της Ρωσικής αεροπορίας, θα ισοπεδωθούν ολόκληρές πόλεις και χωριά.

Ερωτηθείς για το θέμα ενδεχόμενης αύξησης των προσφυγικών ροών μετά και την τελευταία αναζωπύρωση του πολέμου, ο Διεθνολόγος εκτίμησε ότι υπάρχει μια πιθανότητα προσφυγικών ροών, σημειώνοντας ωστόσο πως δεν είμαστε ακόμη σε αυτό το σημείο, αφού αυτοί που φεύγουν, πάνε κοντά στις περιοχές από τις οποίες φεύγουν γιατί θεωρούν ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει ο πόλεμος και θα επιστρέψουν στα σπίτια τους. «Υπάρχει μια άλλη εκδοχή, επειδή μιλάμε για τη βόρεια Συρία που είναι κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, προσφυγικές ροές να κινηθούν προς το τουρκικό έδαφος, όπου ήδη υπάρχουν 3-4 εκατομμύρια Σύριοι πρόσφυγες».

Μια άλλη πιθανότητα, είναι πρόσφυγες να θελήσουν να περάσουν στον Λίβανο, ο οποίος ούτως ή άλλως δεν έχει ισχυρή κυβέρνηση και στρατό και είναι πιο εύκολο να περάσουν από τα σύνορα του Λιβάνου, σημείωσε.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όπως είπε, «οι άνθρωποι αυτοί με βάση και το Διεθνές Δίκαιο εφόσον φεύγουν από εμπόλεμη ζώνη, έχουν το καθεστώς του πρόσφυγα, συνεπώς όπου και να πάνε θα πρέπει να γίνουν αποδεκτοί και να τους δοθεί μια προσωρινή άδεια κτλ».