Όταν δειλά ανθρωπόμορφα τέρατα αναλαμβάνουν τον ρόλο του αστυνομικού μιας περιοχής, τα γεγονότα που ακολουθούν προσομοιάζουν συνήθως με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Οι σύγχρονες κοινωνίες, έχουν χρέος, όχι απλά να απομονώνουν τους ίδιους και κάθε φωνή που δικαιολογεί τις πράξεις τους, αλλά να τους εξοντώνουν. Σε διαφορετική περίπτωση, τα τέρατα θα επιστρέψουν και θα φέρουν ξανά τον θάνατο και την καταστροφή. Έχοντας πει αυτά, το κράτος του Ισραήλ, το οποίο βιώνει αυτές τις μέρες μια από τις δυσκολότερες στιγμές της ιστορίας του, δεν έχει άλλη επιλογή από την πλήρη εξόντωση των τρομοκρατών της Χαμάς, οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω με τις επιλογές τους έχουν βάλει ταφόπλακα στις όποιες διαχρονικές προσπάθειες των Παλαιστινίων για να πετύχουν τον σκοπό τους.
Όσο αυτά συμβαίνουν στη γειτονιά μας, οι φωνές της αντίφασης και της σύγχυσης, χτυπούν και στη χώρα μας. Χρησιμοποιώντας την ελληνική γλώσσα, συμπολίτες μας επιχειρούν να μας πουν πως το Ισραήλ πήγαινε με απλά λόγια, γυρεύοντας. Βάζουν αστερίσκους και υποσημειώσεις στις καταδίκες τους, αγνοώντας το μέγεθος των εγκλημάτων που διαπαράχθηκαν σε βάρος ενός λαού που επιβίωσε του ολοκαυτώματος των Ναζί και που επιβιώνει καθημερινά με γείτονες οι οποίοι θέλουν να αφανήσουν και τον τελευταίο Εβραίο στη γη και αξιώνουν την κατάλυση του κράτους του Ισραήλ από την ημέρα της ίδρυσης του.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Σηκώνουν «μανίκια» στην Ουάσιγκτον για επίλυση του Ουκρανικού
ΑΕΛ – Άρης (Β’ Ημίχρονο)
Πως μπορεί οποιοσδήποτε άνθρωπος, Παλαιστίνιος ή μη, να πανηγυρίζει για τις εκτελέσεις αθώων πολιτών και παιδιών και τους βιασμούς γυναικών; Πως γίνεται στο όνομα του όποιου θεού να μπορεί κανείς να σκοτώσει ένα παιδί και να το προβάλλει ως κατόρθωμα; Πως γίνεται μια πράξη δειλίας να θεωρείται δικαίωση του όποιου αγώνα; Οι διενέξεις, ο πόλεμος και οι εντάσεις πάντα θα υπάρχουν, όμως οι συγκρούσεις διεξάγονται μεταξύ των στρατών. Όταν αυτό συμβαίνει σε βάρος πολιτών, τότε δεν είναι πόλεμος, είναι τρομοκρατική επίθεση, όμοια με αυτές των ISIS και άλλων συναφών οργανώσεων που στο όνομα της θρησκείας, στην πιο ακραία της εκδοχή, εγκρίνει τη φόνευση “απίστων”.
Γιατί δηλαδή αυτοί που δικαιολογούν τη δράση της Χαμάς, δεν εισηγούνται και δεν διεξάγουν ανάλογο αγώνα σε βάρος των Τούρκων που για 50 χρόνια κατέχουν τη χώρα μας; Γιατί δηλαδή δεν οργανώνουν μια επίθεση σε βάρος των εποίκων της Κύπρου, να βιάσουν και να σκοτώσουν γυναίκες, να σκοτώσουν παιδιά, γιατί απλούστατα το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου συνεχίζεται; Στη χώρα μας λοιπόν, όλοι αυτοί δηλώνουν ειρηνιστές, αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ξεπλύνουν τρομοκράτες οι οποίοι έχουν στόχο το θάνατο Εβραίων πολιτών.
Η απάντηση σε αυτή την αντιφατική προσέγγιση είναι απλή: στην Κύπρο όπως και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου υπάρχει αντισημιτισμός. Ρατσισμός δηλαδή σε βάρος των Εβραίων.
Πεθαίνει ένα μωρό Παλαιστινίων μετά από ένα βομβαρδισμό; Σπεύδουν να δημοσιεύσουν τη φωτογραφία του. Σφαγιάζονται Ισραηλινοί στους δρόμους του Ισραήλ; Μας λένε, “ναι αλλά…”.
Η πολιτεία μας έχει ευθύνη να καταπολεμήσει αυτά τα φαινόμενα με τον ίδιο τρόπο που καταπολέμησε άλλα φαινόμενα όπως αυτά της ομοφοβίας και του ρατσισμού.
Υ.Γ. Μόνο ντροπή μπορεί να εκφράσει ένας σώφρων πολίτης για την ανακοίνωση της ΠΕΟ σε σχέση με τα γεγονότα στο Ισραήλ.
