ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ εβδομάδες, γινόμαστε, ελέω κορύφωσης της προεκλογικής περιόδου, μάρτυρες ενός, ανελέητου βομβαρδισμού από προτάσεις, ιδέες και πρωτοβουλίες που αφορούν μεγάλα προβλήματα και πληγές που μας κληροδότησε η οικονομική κρίση και καταστροφή.

ΞΑΦΝΙΚΑ ακούμε ιδέες και βλέπουμε «ευαισθησίες» για το θέμα των εκποιήσεων, των «κόκκινων δανείων», των κουρεμένων καταθετών και διερωτόμαστε, που βρίσκονταν αλήθεια τόσο καιρό, όλοι αυτοί οι «σωτήρες» και «φωστήρες» και τι έμπρακτα έκανε ο καθένας τους από την θέση του, γι αυτά το τεράστια προβλήματα, μέχρι τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ είναι απλή και μονολεχτική. Τίποτα! Απολύτως τίποτα! Και αυτό αφορά, όλους ανεξαιρέτως. Και την κυβέρνηση και όλους τους υποψήφιους Προέδρους και όλα τα κόμματα.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ μας διανύει τον τρίτο χρόνο σταθερής και εντυπωσιακής, κατά πολλούς, ανάπτυξης, τα δημόσια οικονομικά έχουν μπει σε υγιή βάση και ναι, καταγράφουμε ήδη και πλεονάσματα.

ΑΥΤΟ, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, είναι γεγονός που όλοι γνωρίζουν, έστω και αν κάποιοι αρνούνται να παραδεχτούν, μπας και πιστώσουν στην κυβέρνηση και κάτι το θετικό. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό, ούτε το ζητούμενο είναι ποιός πέτυχε ή θα επωφεληθεί αυτό τον άθλο. Σε τελική ανάλυση τον πέτυχε ολόκληρη η κυπριακή κοινωνία, με λιγότερη ή περισσότερη βέβαια συμβολή από κάποιους, και αυτή η κοινωνία δικαιούται κατ επέκταση να τον καρπωθεί.

ΠΑΡΑ ΟΜΩΣ τα τρία σχεδόν χρόνια, που ξαναβρήκαμε τα πόδια μας, κανένας δεν ενέκυψε με την σοβαρότητα που όφειλαν όλοι, και κυβέρνηση και Βουλή και κόμματα και επίδοξοι υποψήφιοι Πρόεδροι και κανένας δεν έκανε έστω και μία ουσιαστική πρόταση, για την αντιμετώπιση των τριών αυτών αιμασσουσών πληγών της οικονομικής καταστροφής.

ΟΥΤΕ ΚΑΝ μπήκαν στον κόπο να κάνουν μία σοβαρή μελέτη στο θέμα των εκποιήσεων, των «κόκκινων δανείων» και των κουρεμένων καταθετών, να κάνουν μία κατηγοριοποίηση και μία αξιολόγηση των περιπτώσεων, ούτως ώστε να αναζητηθούν λύσεις κατά προτεραιότητα και με γνώμονα, πέρα από την επίλυση της οικονομικής πτυχής του ζητήματος την αντιμετώπιση και των τεράστιων κοινωνικών τους προεκτάσεων.

ΜΙΛΟΥΝ για εκποιήσεις, ΜΕΔ και κουρεμένους και έχουν όλες τις περιπτώσεις τσουβαλιασμένες στο ίδιο σακούλι. Και οι εκποιήσεις κύριας και μοναδικής κατοικίας και οι εκποιήσεις δεύτερης, τρίτης και εκατοστής κατοικίας ή άλλης ιδιόκτητης περιουσίας. Μιλάμε για ΜΕΔ και είναι όλα στο ίδιο τσουβάλι. Και τα δάνεια 50,100,200 χιλιάδων του κάθε μεροκαματιάρη που δεν μπορεί εκ των πραγμάτων πλέον να εξυπηρετήσει και τα ΜΕΔ εκατοντάδων χιλιάδων και εκατομμυρίων ευρώ που δόθηκαν απλόχερα για δήθεν επενδύσεις και αναπτύξεις που δεν έγιναν ποτέ. Το ίδιο και με τους κουρεμένους καταθέτες. Και εκείνους των οποίων κουρεύτηκαν οι οικονομίες ή οι συνταξιοδοτικές ή άλλες αποζημιώσεις, και εκείνους των οποίων κουρεύτηκαν οι αποταμιευτικές καταθέσεις «πλεονασμάτων», τους βάζουν όλοι στο ίδιο πακέτο.

ΟΥΤΕ τα πιο στοιχειώδη δεν έγιναν λοιπόν από κανένα και όμως τώρα πλειοδοτούν όλοι σε λαϊκισμό και συνωστίζονται και ανταγωνίζονται για το ποιός θα «ρίξει» στο τραπέζι τις πιο «γενναιόδωρες» και βαρύγδουπες ιδέες και προτάσεις.

ΡΙΧΝΟΥΝ όλοι αβέρτα πυροτεχνήματα χωρίς να έχουν καν κοστολογήσει αυτά που τάζουν και λένε, χωρίς να ασχολούνται αν είναι υλοποιήσιμα ή όχι, χωρίς να τους απασχολεί αν τα αντέχουν ή όχι οι πραγματικές δυνατότητες της οικονομίας.

ΚΑΙ ΑΥΤΟ γιατί έτσι έμαθαν και συνήθισαν να πολιτεύονται και εκείνο που πραγματικά ενδιαφέρει όλους, ελέω εκλογών, είναι απλά να «χαϊδέψουν αυτιά», να ρίξουν «στάχτη στα μάτια» και να υφαρπάξουν ψήφους.