ΣΑΒΒΑΤΟ βράδυ και κάθομαι στο σπίτι να γράψω το καθιερωμένο μου άρθρο της Δευτέρας. Την ίδια ώρα αρχίζει και η τηλεοπτική μετάδοση του ποδοσφαιρικού αγώνα, Κύπρου-Ελλάδας για τα προκριματικά του μουντιάλ, της κορυφαίας δηλαδή ποδοσφαιρικής διοργάνωσης στον κόσμο σε επίπεδο κρατών.

 

ΓΡΗΓΟΡΑ τα όσα βλέπω να διαδραματίζονται και εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου αλλά και να φτάνουν στα αυτιά μου από τους εκφωνητές, μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον και αποφασίζω να αλλάξω θέμα και να ασχοληθώ με την κωμικοτραγική εικόνα που για άλλη μία φορά εκπέμψαμε σαν χώρα και κράτος και η οποία πιστεύω, μας εκθέτει ανεπανόρθωτα.

ΜΕΣΑ από τον ποδοσφαιρικό αυτό αγώνα, που η μοίρα έφερε να είναι για την Ελλάδα παιχνίδι ζωής ή θανάτου, αναδείχθηκε για μία ακόμα φορά η διαχρονική μας σύγχυση μπροστά στο ερώτημα, τι και ποιοι είμαστε τελικά;

ΕΙΜΑΣΤΕ ένα ανεξάρτητο δικοινοτικό κράτος, όπως διατεινόμαστε ή είμαστε απλά μία κοινότητα ελληνοκυπρίων και τίποτα περισσότερο;

ΓΝΩΡΙΖΩ ότι ίσως κάποιοι ενοχληθούν αλλά η αλήθεια είναι ότι το βράδυ του Σαββάτου δείξαμε ότι κατά βάθος δεν έχουμε καμία συνείδηση ανεξάρτητου κράτους που δικαιούται να απαιτεί και να αξιώνει σεβασμό από τους ξένους.

Η ΚΥΠΡΟΣ ως ανεξάρτητη κρατική οντότητα ήταν παντελώς απούσα το Σάββατο από το ΓΣΠ.

ΟΙ ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ σημαίες που κυριαρχούσαν στους τελευταίους αγώνες της εθνικής μας ομάδας εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας, ενώ αντίθετα κυριαρχούσαν παντού οι ελληνικές σημαίες, το σύνηθες σύνθημα «Κύπρος-Κύπρος» δεν ακούστηκε ούτε μία φορά και αντί αυτού ακούστηκε πολλές φορές το «Η Κύπρος είναι ελληνική», οι φίλαθλοί μας πανηγύρισαν τα ελληνικά γκολ με ενθουσιασμό σε αντίθεση με το δικό μας και οι αθλητικογράφοι που μετέδιδαν και σχολίαζαν τον αγώνα έμοιαζαν να είναι της ΕΡΤ και όχι του κρατικού μας ΡΙΚ.

ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΑ, γελοία αλλά κυρίως τραγικά δηλαδή πράγματα, που δυστυχώς για μας, έφθασαν μέσω τηλεοράσεως και σε δεκάδες χώρες του εξωτερικού που λόγω του «ειδικού» βάρους του αγώνα, έστρεψαν σε αυτό την προσοχή τους.

ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ δεν είναι η τελική για μας ήττα και τόσο βολική για την Ελλάδα νίκη, αφού σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι υπάρχουν πάντα και οι νίκες και οι ήττες, ούτε το ζητούμενο είναι αν αυτή την φορά η ήττα, ήλθε εύκολα ή δύσκολα.

ΤΟ ΘΕΜΑ για μένα είναι ότι σε αυτό το παιχνίδι, είχαμε μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να δείξουμε, ότι σε αυτό το κομμάτι της μεσογειακής γης, υπάρχει ένα πραγματικά ανεξάρτητο κυπριακό κράτος που οι πολίτες του, αν και ελληνικής καταγωγής οι περισσότεροι, βάζουν πάνω απ όλα την κρατική τους οντότητα και υπόσταση.

ΑΝΤΙ ΑΥΤΟΥ δώσαμε δυστυχώς σε όσους μας αμφισβητούν και μας υποσκάπτουν νέα ισχυρά επιχειρήματα, όπως ακριβώς κάναμε και προ εβδομάδος, με την εμφάνιση των ελληνικών F16, στην παρέλαση για την Ημέρα της Ανεξαρτησίας μας.

ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ με την όλη εικόνα μας, επιτρέψαμε να αμφισβητείται και αυτή ακόμα η καθαρότητα της νίκης της ελληνικής ομάδας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για το όνομα μας ως Κύπρος, και στον διεθνή αθλητικό χώρο.

ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ για μία ακόμη φορά αποδειχθήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων, τελούντες σε πλήρη σύγχυση και χάσαμε κυριολεχτικά και πάλι την μπάλα.