Η επερχόμενη άτυπη πενταμερής συνάντηση στη Γενεύη για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος επιβλήθηκε  σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο κατά την οποία ουδόλως  ευνοούνται τα Εθνικά μας συμφέροντα. Όχι μόνο  λόγω των εσωτερικών προβλημάτων αλλά και των διεθνών συγκυριών και συμφερόντων. Όλοι γνωρίζουν και ιδιαίτερα οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούν, ότι στην διεθνή πολιτική ατζέντα δεν υπάρχει καμιά πρόνοια και μέριμνα για το δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, παρά μόνο για τα Εθνικά Συμφέροντα του κάθε κράτους.

Ακόμα και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ παίζει το δικό του παιχνίδι για την επανεκλογή του στο αξίωμα του, σε ένα περίπου χρόνο. Σύμφωνα με τον καταστατικό χάρτη ο Γ.Γ. του ΟΗΕ ουσιαστικά διορίζεται με ομόφωνη απόφαση των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και μέχρι σήμερα ουδέποτε ανατράπηκε από την Γενική Συνέλευση. Έχοντας λοιπόν υπόψη ότι η Μ.Βρετανία αποτελεί ένα από τα 5  μόνιμα μέλη δεν αποτελεί έκπληξη η απόφαση του Γκουτέρες να μην καλέσει την Ε.Ε στην πενταμερή συνάντηση για το Κυπριακό, ικανοποιώντας έτσι την Μεγάλη Βρετανία που πλέον αποτελεί αντίπαλη δύναμη για την Ε.Ε ή μαλλον για την Γαλλία και την Γερμανία!  Η Ε.Ε από την άλλη πλευρά  στηρίζει με ισχυρή λεκτική δήλωση την λύση Διζωνικής-Δικοινοτικής-Ομοσπονδίας και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας,  χωρίς όμως να επιμένει ιδιαίτερα για μεγαλύτερη εμπλοκή της στη διαδικασία. Οι ΗΠΑ προς το παρόν πιέζουν την Τουρκία με διάφορους τρόπους όπως π.χ. την απόσυρση από το πρόγραμμα των F35, την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων κλπ, όμως δεν θα διστάσουν να την υποδεχθούν  πίσω στην απόλυτη σφαίρα επιρροής τους δίδοντας σημαντικά ανταλλάγματα που μπορεί να περιλαμβάνουν και το Κυπριακό.

Η Ρωσία έχει σοβαρότερα ζητήματα να ασχοληθεί αλλά συνεχίζει να υποστηρίζει την λύση Διζωνικής- Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, γνωρίζοντας όμως ότι αυτή η λύση δεν είναι αποδεκτή από την Τουρκία. Η Ρωσία ενδιαφέρεται περισσότερο για την αποτροπή ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ παρά για την λύση. Η ουδετερότητα της Κύπρου, ανεξαρτήτως του είδους της λύσης, είναι το κύριο ζήτημα για την Ρωσία.Παρόλα αυτά δεν παύει να έχει μια σταθερή θέση απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Η Τουρκία με τα εσωτερικά προβλήματα στο ζενίθ (κυρίως της οικονομίας της) θα προσέλθει στην  Γενεύη με την απαίτηση λύσης  2 κρατών και με το γνωστό πλέον ανατολίτικο παζάρι, θα μας κάνει τελικά την χάρη και θα υποχωρήσει στην συνομοσπονδία δύο συνιστώντων κρατιδίων…Ο Ερντογάν χρειάζεται επειγόντως άλλη μια έστω φαινομενική νίκη για εσωτερική κατανάλωση και θα παρουσιαστεί αποφασισμένος για νέες προκλήσεις στην Αμμόχωστο και ΑΟΖ εάν δεν αποδεχθούμε να προχωρήσουμε σε διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της Συνομοσπονδιακής λύσης.

Το χειρότερο όμως για την καταταλαιπωρημένη Κυπριακή Δημοκρατία είναι ότι όλα όσα προαναφέρθηκαν δεν εκτιμήθηκαν από την πολιτική ηγεσία, η οποία σύρεται σε αυτή την άτυπη πενταμερή, η οποία όμως πολύ πιθανόν να προκαλέσει  νέα τετελεσμένα και μάλιστα σε μια προεκλογική περίοδο με διαλυμένη τη Βουλή των αντιπροσώπων. Καμιά συγκροτημένη χώρα στην Ιστορία των διαπραγματεύσεων Εθνικών ζητημάτων αποδέχθηκε να συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Μπορεί να ρυμουλκηθήκαμε στην πενταμερή και να μην έχουμε άλλη επιλογή εκτός από την συμμετοχή όμως ο λαός θα ανέμενε τουλάχιστον ότι σύσσωμη η πολιτική ηγεσία θα επικεντρωνόταν σε αυτό το μείζον εθνικό ζήτημα και θα ανέβαλλε τις εκλογές πχ για τον Ιούνιο 21. Η ανάληψη της εξουσίας όμως είναι  πάνω από όλα!  Ίσως είναι και αυτός ένας λόγος που ο λαός έχει πλήρως αρνητική άποψη για την πολιτική ηγεσία, τα κόμματα, την βουλή ακόμα και την ηγεσία της εκκλησίας. Και είναι δύσκολο να απαντηθεί το ερώτημα,  ποιους εμπιστεύεται ο πολίτης να τον εκπροσωπήσει με αξιοπιστία και εμπιστοσύνη σε διαπραγματεύσεις που αφορούν το μέλλον των επόμενων γενεών και την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού. Φαίνεται ότι η δίψα για πρόσκαιρη εξουσία ξεπερνά το Εθνικό Συμφέρον και όσο υπάρχει τέτοια νοοτροπία, δεν μπορούμε να ελπίζουμε για την υπέρβαση που θα μας φέρει την συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας  και την ευημερία της!

Το Κυπριακό πρόβλημα είναι ίσως το πιο μακροχρόνιο ζήτημα που αντιμετωπίζει ο ΟΗΕ με παρουσία ειρηνευτικής Δύναμης και δεν φαίνεται να υπάρχει λύση που να είναι αποδεκτή, έστω και με επώδυνο συμβιβασμό από την πλευρά μας, καθόσον η Τουρκία  οραματίζεται εδώ και 65 χρόνια την επανάκτηση της Κύπρου στο πλαίσιο της αναθεωρητικής πολιτικής της.  Το πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί όπως τα μαθηματικά προβλήματα που έχουν ξεκάθαρα δεδομένα και ζητούμενα. Η γεωγραφική θέση της Κύπρου ανέκαθεν είχε τεράστια σημασία, που προκαλούσε και προκαλεί ένα λαβύρινθο εμπλεκομένων συμφερόντων, όχι μόνο για την Τουρκία αλλά και τις εκάστοτε τις Μεγάλες Δυνάμεις. Η σταθερά δύναμη μας σε αυτή την μακρόχρονη ιστορία πολέμων και διαμάχης για την τελική επικράτηση είναι μόνο μία. Η  Ελληνική Ιστορική παρουσία για 3000 χρόνια, που δεν άλλαξε όσοι κατακτητές και εάν έχουν περάσει, επιβάλλεται να συνεχιστεί αναλλοίωτη. Ο Ερντογάν είναι μια περαστική προκλητική απειλή του πρώτου τετάρτου του 21ου αιώνα. Πρέπει να αντέξουμε την πίεση που μας ασκεί με κάθε τρόπο αλλά παράλληλα πρέπει να υπάρξει και συλλογική  Εθνική Στρατηγική, σε επίπεδο ΠτΔ, Κομμάτων και Βουλής, για υλοποίηση του κύριου στόχου της επιβίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού.

Χωρίς υπεκφυγές και σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση απαράβατος όρος είναι η  διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως έχει και διαπραγματεύσιμες οι  αλλαγές στο Σύνταγμα, τους νόμους  και στην κατανομή της εξουσίας μεταξύ Ε/Κ και Τ/Κ, ώστε να καταστεί ένα κράτος ενιαίο και λειτουργικό με σύστημα ασφάλειας επιτηρούμενο και ελεγχόμενο υπό το Συμβούλιο Ασφαλείας. Μέχρι τότε και στο μεταβατικό στάδιο μέχρι την εφαρμογή λύσης,  το  μέτωπο Ελλάδας-Κύπρου  αποτελεί την μοναδική διέξοδο ασφάλειας και αντίστασης στον Τουρκικό επεκτατισμό.  

Μόνον έτσι  θα έχει ελπίδα να σωθεί η Κυπριακή Δημοκρατία από την λαιμητόμο των διεθνών και των ντόπιων Συμφερόντων…