Στις προσπάθειες επίλυσης διεθνών ζητημάτων, σίγουρα πρωταρχικό ρόλο παίζουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα του ευρύτερου διεθνούς παράγοντα, που άμεσα η έμμεσα εμπλέκεται ή και που επηρεάζεται από την έκβαση των οποιωνδήποτε προσπαθειών διακανονισμού.

Όμως η ιστορία απέδειξε ότι δεν είναι μόνο τα συμφέροντα των τρίτων που αποτελούν καταλυτικό παράγοντα στις προσπάθειες συμβιβασμού, αλλά σίγουρα και η συμπεριφορά των άμεσα εμπλεκομένων μερών. Ειδικότερα οι εκάστοτε ηγέτες και οι διαπροσωπικές τους σχέσεις διαδραματίζουν, αν όχι πρωτεύοντα, τουλάχιστον σημαντικό ρόλο στις διαδικασίες συνομιλιών, διασκέψεων κλπ. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που την υστάτη αποφεύχθηκαν διενέξεις και εντάσεις λόγω αυτών των διαπροσωπικών σχέσεων.

Όταν το 2015 ανέλαβε ο Μουσταφά Ακιντζί ως ο ηγέτης των Τ/κ και επανάρχισαν οι συνομιλίες, είχε αναπτυχθεί στην πορεία μια άριστη σχέση μεταξύ των δύο ηγετών. Όταν έβλεπε κανείς τον τρόπο που συμπεριφερόταν ο ένας προς τον άλλο, ανεξάρτητα των μεγάλων διαφορών, ήταν φανερό ότι είχε δημιουργηθεί μια διαπροσωπική σχέση, τουλάχιστον αλληλοκατανόησης, αλληλοεκτίμησης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Εκτός των σημαντικών συγκλίσεων που είχαν επιτευχθεί, ο πολιτικός βιος και των δύο, αλλά κυρίως η σχέση εμπιστοσύνης ήσαν τα πλέον ελπιδοφόρα μηνύματα που αναπτέρωσαν το ηθικό όλων που πραγματικά ήθελαν μια λύση στο πλαίσιο μιας επανενωμένης πατρίδας.

Δυστυχώς, μετά το Mont Pelerin, η εικόνα αυτή ανατράπηκε δραματικά. Η καχυποψία διαδέχθηκε την εμπιστοσύνη και η αντιπαλότητα τη νηφαλιότητα. Ιδίως μετά το ναυάγιο στην Ελβετία το καλό κλίμα όχι μόνο καταστράφηκε αλλά έγινε τόσο κακό που θυμίζει άλλες εποχές, Ντενκτάς και Έρογλου.

Σίγουρα η στάση του Τ/κ ηγέτη και η πρόσφατή του ευθυγράμμιση με τις θέσεις της Τουρκίας, όσον αφορά το ενεργειακό, δεν βοηθούν στην προσπάθεια αναθέρμανσης των σχέσεων μεταξύ των ηγετών. Ανεξάρτητα όμως της απογοητευτικής του στάσης, θα πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή, ούτως ώστε να αποκατασταθούν οι προσωπικές σχέσεις. Η πρωτοβουλία του ΠτΔ για διευθέτηση μιας κοινωνικής συνάντησης είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Όλοι αυτοί που εκφράζουν διαφορετικές απόψεις και αντιτίθενται σε μια τέτοια συνάντηση, ή θέτουν όρους και προϋποθέσεις για την πραγματοποίησή της, δεν προσφέρουν τίποτε το θετικό στην εθνική μας υπόθεση. Είτε τους αρέσει είτε όχι όλοι αυτοί διαχρονικά ήσαν εναντίον της όποιας προσπάθειας επίλυσης του κυπριακού μέσα σε ρεαλιστικά πλαίσια.

Ακόμα όλα αυτά που καθημερινά εκστομίζονται για τον Τ/κ ηγέτη δεν βοηθούν ποσώς. Κανένας δεν αμφισβητεί τις πραγματικότητες. Ο Μουσταφά Ακιντζί είναι ο ηγέτης ενός ψευδοκράτους, ενός παράνομου μορφώματος που εδραιώθηκε με την τουρκική εισβολή. Μια εισβολή που άφησε πίσω της 200,000 πρόσφυγες, αγνοούμενους και εγκλωβισμένους. Αν θέλουμε όμως να είμαστε αντικειμενικοί θα πρέπει να κατανοήσουμε και τις άλλες πραγματικότητες. Ότι δηλαδή είναι ο ηγέτης ενός ψευδοκράτους που αναγνωρίζεται και συντηρείται αποκλειστικά από την Τουρκία. Ένας κατοχικός ηγέτης που δέχεται ασφυκτικές πιέσεις στο βορρά για διχοτομικές λύσεις, για σχέδιο Β και άλλες καταστροφικές επιλογές για την πατρίδα μας. Τέλος είναι και ο ηγέτης των Τ/κ που διαχρονικά τασσόταν υπέρ μιας επανενωμένης πατρίδας.

Η συνάντηση μεταξύ των δυο θα πρέπει να πραγματοποιηθεί αμέσως. Κανένας δεν έχει να χάσει από κάτι τέτοιο. Οι υποκειμενικές, αν και σωστές, θεωρήσεις δεν βοηθούν. Ας προσπαθήσουν λοιπόν και οι δύο να κατανοήσουν τα δεδομένα με αντικειμενικότητα και με τη μέγιστη, υπό τας περιστάσεις, κατανόηση. Κάνεις δεν περιμένει να λύσουν το κυπριακό σε μια συνάντηση κοινωνικού χαρακτήρα. Αν όμως η διαπροσωπική τους σχέση βελτιωθεί τότε να είστε σίγουροι ότι θα είναι ένα θετικότατο βήμα προς τα εμπρός. Οι στιγμές είναι κρίσιμες και η ιστορική ευθύνη και των δύο ηγετών τεράστια.