Εμφανίστηκε για πρώτη φορά Έλληνας Πρωθυπουργός ενώπιον του Αμερικανικού Κογκρέσσου. Έκανε μιαν εξαιρετική ομιλία με απόλυτη διπλωματική δεινότητα αλλά και έξυπνη «παρενόχληση» των ευαισθησιών του ακροατηρίου του. Ήγειρε με τρόπο σύγχρονο και αντιληπτό όλα τα εθνικά ζητήματα, εντάσσοντάς τα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο διεθνών εξελίξεων. Πάτησε στην Ιστορία για να υποδείξει δεσμούς, διαχρονικές στάσεις αλλά και ευθύνες. Ανέλυσε όλα τα προβλήματα του σημερινού κόσμου (από την κλιματκή αλλαγή μέχρι τα fake news, το ρόλο των social media και τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η Δημοκρατία από τους πάσης φύσεως λαϊκιστές) μ’ ένα τρόπο που να αποδεικνύει πως η χώρα την οποία εκπροσωπεί συμμετέχει στον ευρύτερο προβληματισμό για όσα έχει να αντιμετωπίσει ο πλανήτης. Και ερέθισε το συναίσθημα όλων για την ψυχή που κουβαλούν τα εκατομμύρια των Ελληνοαμερικανών.
Καταχειροκροτήθηκε. Όχι μόνο σε αυτά «που αρέσουν» στους Αμερικανούς. Καταχειροκροτήθηκε όταν μίλησε για την Κύπρο, για τις υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησία, για την ανάγκη να αντιμετωπιστούν από κοινού ο ηγέτες των φαντασιώσεων και του αναθεωρητισμού, για τις αρχές και αξίες που διέπουν τη σχέση των δύο χωρών.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Συγκίνησε. Επαναφέροντας στο προσκήνιο όσα πρόσφερε σε αυτό τον κόσμο ο Ελληνισμός και τα οποία κατά καιρούς ξεχνιούνται στον κυκεώνα των συμφερόντων. Κάνοντας παραλληλισμούς αυτών που συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία με τα όσα έζησε η Ελλάδα και η Κύπρος.
Επρόκειτο κυριολεκτικά για μια ιστορική ομιλία. Όχι μόνο για το χώρο που έγινε αλλά, κυρίως, για το περιεχόμενό της.
Και τι βρήκαν οι μονίμως μίζεροι να πουν; «Και τι έγινε; Θα φύγουν τώρα οι Τούρκοι από την Κύπρο; Θα σταματήσουν οι παραβιάσεις στο Αιγαίο; Θα αλλάξουν τα σχέδια της Γαλάζιας Πατρίδας;». Κι ακόμα: «Δεν ονομάτισε την Τουρκία, δεν απέδωσε ευθύνες στους Αμερικανούς, δεν απαίτησε να μην δοθούν νέοι εξοπλισμοί στον Ερντογάν». Κι αν αυτές οι απόψεις είναι εκνευριστικά βλακώδεις όταν διατυπώνονται από απλούς πολίτες, στην περίπτωση των «επιφανών καθηγητών» και «πολιτικών αναλυτών» αγγίζουν τα όρια της ψυχιατρικής ερμηνείας. Γιατί είναι πλέον προφανές πως υπάρχει μια κάστα ανθρώπων που παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατήσει τους Έλληνες στη δική τους μιζέρια. Ίσως γιατί είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσουν όλοι αυτοί οι «ειδικοί» που πασκίζουν απλώς να αυτοεπιβεβαιωθούν σε βάρος ενός ολόκληρου έθνους που έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες. Αυτές που με απόλυτη μαεστρία ανέδειξε ο Έλληνας πρωθυπουργός.
