Tο καλοκαίρι που έρχεται θα φέρει μεγάλες αλλαγές σε προπονητικό επίπεδο με μεγαθήρια της Ευρώπης να δίνουν τα κλειδιά σε νέους τεχνικούς, προσδοκώντας την αλλαγή και τη χάραξη πορείας προς νέες επιτυχίες. Η Λίβερπουλ, η Μπαρσελόνα και η Μπάγερν Μονάχου βρίσκονται ήδη σε αυτή τη φάση. Υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να τις ακολουθήσουν η Μίλαν, η Γιουβέντους, η Τσέλσι και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το πεδίο που θα κινηθούν για την εξεύρεση των κατάλληλων υποψηφίων μοιάζει ωστόσο απίστευτα μικρό.
Πέρα από τον Τσάμπι Αλόνσο – που αυτή τη στιγμή είναι πρώτος και αήττητος, σαρώνοντας τα πάντα στην Μπουντεσλίγκα και καθοδηγώντας με μαγικό τρόπο τη Λεβερκούζεν στο πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της, οι επιλογές φαίνονται και είναι σχετικά λίγες. Εκτός από τον Βάσκο υπάρχει, ο Πορτογάλος Ρούμπεν Αμορίμ, με εγχώριες επιτυχίες με τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Υπάρχει ο Γερμανός Σεμπάστιαν Χένες, ο οποίος οδηγεί τη Στουτγάρδη στο Champions League. Υπάρχει και ο Ιταλός Ρομπέρτο Ντε Τζέρμπι, με τις πρώιμες υποσχέσεις της θητείας του στην Μπράιτον να έχουν αρχίσει να ξεθωριάζουν. Από και πέρα το χάος.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ξεκίνημα με ήττα στο United Cup για τη Σάκκαρη
Ακόμα και για αυτούς που ξεχωρίζουν, η πρόσληψη τους σε πάγκους που «καίνε» υπερκαλύπτονται από τις επιφυλάξεις για την πραγματική τους αξία. Υπάρχει έτσι η αναπόφευκτη αίσθηση ότι οποιαδήποτε πρόσληψη θα μοιάζει με βολή στο στόχο μέσα στο σκοτάδι.
Ο Aμορίμ έχει εργαστεί μόνο στην Πορτογαλία. Ο Χένες δεν έχει κερδίσει ποτέ μεγάλο τίτλο. Η Μπράιτον δεν αποτελεί επαρκές πεδίο δοκιμασίας για τις αφόρητες πιέσεις που ασκούν το Old Trafford, το Stamford Bridge, η Allianz Arena του Μονάχου και του Τορίνο, το San Siro.
Η πηγή με τους μεγάλους τεχνικούς δείχνει να έχει στερέψει. Για να μην είμαστε τόσο σκληροί και απόλυτοι, το πηγάδι δε βγάζει τόσο νερό όσο έβγαζε παλιά και αφήνει διψασμένους του μεγάλους της στρογγυλής θέας. Αυτό είναι ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο και πρέπει να προβληματίσει όλους όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο.
