Προσφάτως κατατέθηκε μια πρόταση νόμου από τον Βουλευτή του Δησυ Νίκο Γεωργίου για τροποποίηση ή/και εκσυγχρονισμό θα έλεγε κανείς του Νόμου Περί Κτήσης Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Αλλοδαποί) Νόμος (ΚΕΦ.109). Ειρήσθω εν παρόδω ό όρος <κτήση> περιλαμβάνει και την μίσθωση πάνω από ορισμένα χρόνια.
Με την τροποποίηση διαφαίνεται με θετική προσπάθεια εκσυχρονισμού του Νόμου παρόλο που παρατηρείται μια αύξηση του όγκου εγγράφων που χρειάζεται να προσκομιστούν προς την Επαρχιακή Διοίκηση προς εξασφάλιση της άδειας. Συμπερασματικά θα χρειάζεται και περισσότερος χρόνος για την εξέταση της αίτησης. Ήδη ο χρόνος για την εξέταση της αίτησης και την εξασφάλιση της άδειας είναι περίπου 2 – 3 μήνες άρα λοιπόν όταν νομοθετώντας επιβάλλουμε επιπλέον όρους ή προϋποθέσεις στη διοίκηση για να εκδώσει μια συγκεκριμένη άδεια θα πρέπει να προβλέψουμε και τον όγκο εργασίας που θα πρέπει να εκτελεστεί για τη συμμόρφωση προς τον νόμο αυτό κάτι το οποίο στη Κύπρο ποτέ δεν γίνεται. Άρα λοιπόν υπάρχει κίνδυνος για μεγαλύτερη καθυστέρηση ελλείψει στελεχωμένου προσωπικού.
Όπως πληροφορούμαι, στην συζήτηση του νομοσχεδίου που πραγματοποιήθηκε χθες βουλευτές του ΑΚΕΛ θέλοντας να εκμεταλλευτούν το γεγονός, έστρεψαν τεχνηέντως τη συζήτηση στο ότι θα πρέπει να περιοριστεί ο αριθμός των ακινήτων που αγοράζονται από ξένους, ειδικότερα μέσω κυπριακών εταιριών όρος ο οποίος δεν περιλαμβάνεται στο προτεινόμενο νομοσχέδιο. Δηλαδή να διαχωρίσουμε τις κυπριακές εταιρείες σε δυο κατηγορίες. Σε αυτές που ανήκουν σε κύπριους και σε αυτές που ανήκουν σε ξένους κάτι που κατά την άποψη μου δεν είναι εφικτό γιατί θα υπάρχει διάκριση μεταξύ κυπριακών εταιρειών. Αυτός που αγοράζει δεν είναι ο μέτοχος της εταιρείας ούτε και ο τελικός αποδέκτης αλλά η ίδια η εταιρεία επομένως η ταύτισή ή/και σύνδεση του νομικού προσώπου με τον ιδιοκτήτη θα έλεγε κανείς ότι είναι νομικά επικίνδυνη καθώς ίσως αγγίζει το θέμα της άρσης του εταιρικού πέπλου.
Θα πρέπει να εξεταστεί στην προκειμένη περίπτωση, αν μια εταιρεία ξένων π.χ Αμερικάνικων συμφερόντων, θέλει να αγοράσει ξενοδοχειακές μονάδες ή να δημιουργήσει μια μεγάλη επιχείρηση στην οποία περιλαμβάνεται η αγορά ακινήτων να μην μπορεί να το κάνει; Οι ξένοι επενδυτές που ανέγειραν το καζίνο με τον περιορισμό στην αγορά γης από ξένους δεν θα μπορούσαν να το πραγματοποιήσουν;
Επιπρόσθετα με βάση το Ευρωπαϊκό Δίκαιο ως γηγενής, δηλαδή Κύπριος, θεωρείται κάθε ευρωπαίος πολίτης στους οποίους δεν μπορείς να θέσεις κάποιο περιορισμό. Το ίδιο ισχύει και για τις ευρωπαϊκές εταιρείες. Άρα λοιπόν μια εταιρεία γερμανικών συμφερόντων ή ένας Γερμανός ή Πολωνός ή Ολλανδός θα μπορεί να αγοράσει όσα ακίνητα θέλει. Και αν διαγιγνώσκουμε το πρόβλημα στους ξένους που βρίσκονται στην Κύπρο, διερωτώμαι γιατί δεν επιδεικνύεται η ίδια ευαισθησία στο θέμα των παράτυπών μεταναστών που καταφθάνουν στη Δημοκρατία υπό το πέπλο των πολιτικών προσφύγων, χωρίς διοικητικές διατυπώσεις με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε ούτε καν αν είναι παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου.
Μετά το 2013 και το κούρεμα η Κυπριακή οικονομία βασίστηκε στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων για να επιβιώσει και είναι χάριν σε αυτές τις επενδύσεις που επιβιώνουμε και ως κράτος. Υπάρχει λοιπόν ένα οικονομικό μοντέλο που οφείλουμε να προστατεύουμε και να βελτιώνουμε. Μαζί με αυτούς που αγοράζουν έρχονται και αυτοί που ενοικιάζουν δηλαδή αλλοδαποί που εργάζονται στο εξωτερικό και διαμένουν στην Δημοκρατία γνωστοί και ως digital nomads ή /και visitors, ή ακόμα και τουρίστες που διαμένουν σε Airbnb, τα οποία Airbnb δημιουργούνται από τα ακίνητα που πωλούνται και καθιστούν τις τιμές πιο προσιτές με αποτέλεσμα να προσελκύονται περισσότεροι τουρίστες και περισσότερα έσοδα για τη Δημοκρατία.
Εάν διαταραχτεί αυτός ο κύκλος υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης του οικονομικού αυτού μοντέλου. Τα διαμερίσματα που ανεγείρονται και προσφέρουν δουλειά τόσο σε ιδιώτες όσο και οικονομική ανάσα στη Δημοκρατία και συνεπώς κινούν την οικονομία του κράτους πρέπει και να πωλούνται και να ενοικιάζονται. Εάν διαταραχτεί ο κύκλος της αλυσίδας θα οδηγήσουμε την αγορά σε κατάρρευση και συνεπώς υποτίμηση της αξίας των ακινήτων.
Σε περίπτωση υποτίμησης της αξίας των ακίνητων οι πρώτοι που θα πληρώσουν το τίμημα θα είναι οι Κύπριοι πολίτες γιατί είναι και οι περισσότεροι από τους αγοραστές που αγοράζουν με δανεισμό δηλαδή με την εξασφάλιση υποθήκης προς όφελος Τραπεζικού Ιδρύματος. Συνεπώς εάν η αξία του ακινήτου μειωθεί δραματικά, υπάρχει μεγάλη περίπτωση να μην υπερκαλύπτει την αξία της υποθήκης με ενδεχόμενο αποτέλεσμα η τράπεζα να μην εξασφαλίζεται και με κίνδυνο να αναγκαστεί να καταστήσει το ποσό του δανείου απαιτητό κάτι το οποίο θα οδηγήσει την κοινωνία σε ένα νέο 2013 όπου εν μια νυκτί οι περιουσίες των ανθρώπων έχασαν πέραν του 50% τη αξίας τους με αποτέλεσμα την κατάρρευση της οικονομία μας και την απώλεια της αξιοπιστίας μας ως κράτος.
Η αντιμετώπιση του προβλήματος της αύξησης των τιμών των ακινήτων, με αποτέλεσμα οι Κύπριοι Πολίτες να μην μπορούν να αγοράσουν ακίνητα, δεν θα αντιμετωπιστεί με τον πιο πάνω τρόπο αλλά θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στους Κυπρίους. Η λύση του προβλήματος είναι πολύ απλή και περιλαμβάνει την υποχρέωση του Κράτους να χορηγήσει κίνητρα στον κάθε επιχειρηματία ανάπτυξης γης ώστε να ανεγείρει επιπλέον αριθμό κατοικιών (είτε διαμερισμάτων είτε σπιτιών) τα οποία θα πωλήσει σε Κυπρίους σε καθορισμένες πιο χαμηλές τιμές.