Η καρδιά των ανθρώπων σ’ αυτό το νησί, είναι τεράστια. Το απόθεμα αγάπης, απύθμενο. Οι Κύπριοι που έχουν νοιώσει όσο ελάχιστοι το τι σημαίνει απόλυτη καταστροφή, λυγίζουν όσο κανείς άλλος μπροστά στον πόνο του συνανθρώπου. Και στην πολύνεκρη πυρκαγιά της Αττικής περίσσεψε ο πόνος.
Και λύγισε πολλές καρδιές.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Απλευθερώθηκαν τρεις Αμερικανοί πολίτες από την Κίνα
Είδα ανθρώπους να κλαίνε, βλέποντας τις εικόνες τις ανείπωτης καταστροφής, τα άψυχα σώματα, τους τρομοκρατημένους που βούτηξαν στην θάλασσα και παρασύρθηκαν στα ανοιχτά από τα καυτά κύματα της φωτιάς . Είδα παρουσιαστές εκπομπών να δακρύζουν μπροστά στην κάμερα με τις μαρτυρίες των ανθρώπων που πάλεψαν με την πύρινη λαίλαπα.
Πολίτες και Πολιτεία συγκίνησαν με την αυθόρμητη διάθεση για προσφορά. Άνοιξαν χωρίς δεύτερη σκέψη τα πορτοφόλια και έβαλαν οβολό αγάπης στο χέρι των δεινοπαθούντων πυρόπληκτων της Αττικής.
Ο Alpha Κύπρου μέσα σε χρόνο ρεκόρ διοργάνωσε έναν τηλεμαραθώνιο αγάπης για την Ελλάδα. Μια μεγάλη βραδιά ανθρωπιάς που μας έκανε υπερήφανους. Κινητοποίησε το δυναμικό του και τα μεγάλα αστέρια όλης της κυπριακής τηλεόρασης που υποδέχτηκαν ώς απλοί εθελοντές τις προσφορές του κόσμου στα τηλέφωνα. Ήταν συγκινητικό. Απαντούσαν σε κάθε κλήση και χαίρονταν πραγματικά με τα ποσά, που συγκέντρωναν για αυτόν τον μεγάλο σκοπό, βάλσαμο πληγών.
Μέσα σε τρεισήμισι ώρες μαζεύτηκαν πάνω από διακόσιες χιλιάδες από τις προσφορές των συγκλονισμένων τηλεθεατών.
Και μετρούν το ίδιο όλες οι προσφορές. Οι μικρές και οι μεγάλες. Κάθε μία έχει πίσω της έναν ιδιαίτερα ευαίσθητο άνθρωπο. Κάποιες προσφορές και εταιρείες με κοινωνική ευαισθησία. Και είναι όλες μοναδικές και υπέροχες.
Φωτογραφίζουν τον μαθητή με το sms του ενός ευρώ που η γιαγιά του τον έμαθε να μοιράζεται τα καλούδια του με το γειτονόπουλο που δεν έχει και δείχνουν πόσο υπέροχος και ευαίσθητος πολίτης πρόκειται να γίνει . Φωτογραφίζουν και τον νέο μπαμπά που έβαλε στιγμιαία στην θέση των χαμένων τα παιδιά του, ρίγησε στην σκέψη και άνοιξε την αγκαλιά του με την προσφορά του σ’ αυτά τα άλλα παιδιά που δεν ξέρει, αλλά αισθάνθηκε ως δικά΄του . Φωτογραφίζουν την πολύτεκνη μαμά που μεγάλωσε με τις εικόνες τις δικιάς της προσφυγιάς, που δεν μπορούσε να σταματήσει τα δάκρυά της βλέποντας τις βάρκες να μαζεύουν από την θάλασσα τους ανθρώπους και σκέφτηκε να απαλύνει τον πόνο του ξεριζωμού σε μία άλλη οικογένεια που βρέθηκε από την μιά στιγμή στην άλλη, χωρίς σπίτι . Φωτογραφίζουν και τον μοναχικό ηλικιωμένο που είδε την οικογένεια του να ξεκληρίζεται και κλαίει για όλους τους παλιούς και τους νέους νεκρούς του κόσμου.
Κάτι τέτοιες στιγμές που οι άνθρωποι ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αμβλύνουν τον πόνο τραυματισμένων σωμάτων και ψυχών αισθανόμαστε υπερήφανοι.
Κοιτάζουμε τον διπλανό μας με αγάπη και σκεφτόμαστε ότι μπορεί να είναι αυτός που πρόσφερε ένα, πέντε, δέκα ,πενήντα ευρώ. Και τον αισθανόμαστε δικό μας άνθρωπο. Και όλοι μαζί αισθανόμαστε υπερήφανοι. Γιατί όλοι μαζί μπορούμε.
Είναι υπέροχοι οι άνθρωποι αυτού του χρυσοπράσινου νησιού. Υπέροχοι και μεγαλόκαρδοι και το έδειξαν σ αυτήν την μεγάλη βραδιά ανθρωπιάς.
