Είναι δεδομένο ότι οι προπονητές αποτελούν τις περισσότερες φορές τα εύκολα θύματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι άμοιροι ευθυνών. Είναι η επικινδυνότητα και τα ρίσκα του επαγγέλματος. Είτε σε λένε Μουρίνιο, είτε Αντσελότι, είτε Γκουαρδιόλα, είτε απλά είσαι ένας επαγγελματίας- άσημος μπροστά στα ιερά τέρατα της προπονητικής που αναφέραμε- και εργάζεσαι σε ένα τόπο κάπου στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, οι μοίρα σου είναι η ίδια. Απλά στην Κύπρο το τέλος είναι προδιαγεγραμμένα συντομότερο. Με ημερομηνία λήξης, όπως το γιαουρτάκι και το γάλα που αγοράζουμε από τις υπεραγορές….
Όταν μια ομάδα δεν πηγαίνει καλά, ο coach θυσιάζεται ως ποδοσφαιρική… Ιφιγένεια. Τα λάθη δε συγχωρούνται από τους παράγοντες, που ψάχνουν άλλοθι στα πρόσωπα των ανθρώπων που οι ίδιοι έχουν εμπιστευθεί για να οδηγήσουν την ομάδα τους σε ασφαλή μονοπάτια. Η πιο απλή και… λογική λύση θα μου πείτε, αφού πιο εύκολα φεύγει ένας παρά πέντε ή δέκα ποδοσφαιριστές. Η πρακτική αυτή είναι βαθιά ριζωμένη στο ποδόσφαιρο μας. Έχει γίνει παράδοση. Ο φαύλος κύκλος των απολυμένων προπονητών.
Η προπονητοφαγία ώς κουλτούρα λοιπόν στα ποδοσφαιρικά μας δρώμενα. Αν ακολουθήσουμε τα ίχνη του κουβαριού θα δούμε πως ο «μίτος της Αριάδνης» έχει αρχίσει να ξετυλίγεται από τους ίδιους τους φιλάθλους. Και καλά όταν η ομάδα δεν τραβάει. Αλλά στην πρώτη στραβή δε γίνεται να απαξιώνουν και να αποκαθηλώνουν με μεγάλη ευκολία τους πάντες. Και ο προπονηταράς να γίνεται εν ριπή οφθαλμού παλτό για το χειμώνα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ντεμπούτο κόντρα στις… πρώην για Σατσιά και Καμορανέζι
Η συνέχεια γνωστή. Οι ιθύνοντες των ομάδων για να κατευνάσουν τα πλήθη προχωρούν στην απόλυση. Το εν λόγω γεγονός, παρότι είναι σαφέστατα διογκωμένο στο νησί μας, δεν αποτελεί ωστόσο μόνο κυπριακό φαινόμενο. «Αναλώσιμος» τείνει να γίνει ο προπονητής ακόμα και σε πρωταθλήματα όπου δύσκολα έδειχναν την πόρτα της εξόδου, με τρανό παράδειγμα την Premier League.
Mια πρόσφατη έρευνα σχετικά με τη συμπεριφορά των διοικήσεων των ομάδων που μετέχουν στα 5 κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, έδειξε ό,τι αυξήθηκαν κατά περίπου 26% οι αλλαγές προπονητών. Ένας επιστήμονας, ο Ολλανδός οικονομολόγος Dr. Bas ter Weel, ο οποίος μελέτησε σε βάθος το φαινόμενο, έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «η αλλαγή προπονητή κατά τη διάρκεια μιας κρίσης μέσα στη σεζόν δίνει μόνο βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα».
Συμφωνούμε και επαυξάνουμε. Ο προπονητής πρέπει να κρίνεται στο τέλος της χρονιάς. Όταν έχει ολοκληρώσει τη δουλειά του και όταν υπάρχουν απτά δείγματα των αποτελεσμάτων και των πεπραγμένων του. Του βίου και των ημερών του στον πάγκο, στα αποδυτήρια, στην εξέλιξη των παικτών, στην πρόοδο του κλαμπ. Άλλωστε ως γνωστόν, στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό. Αλλά όλα αυτά για να συμβούν προϋποθέτουν ένα βασικό συστατικό, μια μαγική λέξη. Τη λέξη υπομονή. Και αυτή η λέξη δυστυχώς σπανίζει για τον λαό μας σε όλα τα επίπεδα…
