Τις προάλλες αυτά που έγιναν στη Λεμεσό κατά τη διαμαρτυρία του ΑΚΕΛ για το μνημείο Διγενή έδειξαν για ακόμη μια φορά το ποιόν ορισμένων. Μη έχοντας σοβαρά επιχειρήματα καταφεύγουν στις μεθόδους του δρόμου. Πώς άλλως μπορεί να χαρακτηριστούν οι βρισιές για τον Αρχηγό Διγενή στη μέση του δρόμου. Δεν θα περίμενα σεβασμό από αυτούς αλλά τουλάχιστον να κρατήσουν ένα επίπεδο (αυτό που μπορούν βέβαια). Και στις βρισιές υπάρχει επίπεδο, φτάνει να το θέλεις.

Οι του κομμουνιστικού κόμματος μπορεί να έχουν δίκαιο να αντιτίθενται στην ανέγερση του μνημείου του Διγενή. Στο κάτω κάτω ο Διγενής πάντα δήλωνε αντικομμουνιστής. Ποτέ του δεν έκρυψε τους αγώνες του εναντίον του κομμουνισμού. Όμως το να παρουσιάζονται σαν η προοδευτική, δημοκρατική δύναμη που εναντιώνεται στον «φασίστα» και «προδότη» Διγενή είναι επιεικώς ανιστόρητοι.

Είναι καιρός να μας απαντήσουν οι κύριοι αυτοί για ποιές προοδευτικές, δημοκρατικές δυνάμεις μιλούν. Μήπως αυτές του Jaruzelski, του Honecker ή του Nicolae Ceaușescu; Πόσοι και πόσοι ηγέτες δεν έχουν κάνει αντικομμουνιστικό αγώνα; Κανένας δεν χαρακτηρίστηκε προδότης, εγκληματίας κλπ. Αν θέλουμε να λέμε όλη την αλήθεια, όλοι αυτοί που τάχθηκαν εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης και των πρακτικών της στο τέλος δικαιώθηκαν πανηγυρικά.

Τα διάφορα περί του «πραξικοπηματία» Γρίβα είναι όχι μόνο ανιστόρητα αλλά και γελοία. Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που κατηγορούμε σαν πρωτεργάτη πραξικοπήματος έναν νεκρό. Μα επιτέλους δεν μπορείτε να καταλάβετε ότι οι νεκροί ούτε σχεδιάζουν ούτε διενεργούν πραξικοπήματα; Σίγουρα η δημιουργία της ΕΟΚΑ Β με την εγκληματική της δράση είναι πέρα για πέρα καταδικαστέα. Όμως αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι θα πρέπει να καταδικάσουμε και την ενέργεια του αρχιεπισκόπου Μακαρίου να εξοπλίζει παραστρατιωτικές δυνάμεις για δήθεν προάσπιση της δημοκρατίας. Σε ένα εμφύλιο σπαραγμό οι ευθύνες πάντα βαραίνουν και τις δυο πλευρές. Το να θεοποιούνται οι μεν και να καθυβρίζονται οι δε, δεν είναι τίποτα άλλο παρά χάλκευση της ιστορίας.

Αυτοί λοιπόν είναι οι ανιστόρητοι. Από τι άλλη πλευρά όμως υπάρχουν και οι υποκριτές. Όλοι αυτοί που αν και διαφωνούν κάθετα με τους ανιστόρητους ουδέποτε προσπάθησαν να προστατεύσουν την μνήμη κάποιου που θυσίασε την ζωή του για την ελευθερία της πατρίδας του. Για μένα όλοι αυτοί είναι χειρότεροι από τους πρώτους. Μόνο και μόνο το ότι έχει γίνει τόσος σάλος για τόσα χρόνια για το μνημείο Διγενή δείχνει την κατάντια μας. Το μνημείο αυτό δεν είναι δουλειά της κάθε ιδιωτικής πρωτοβουλίας ή άλλων ιδρυμάτων ή ακόμα συνδέσμων. Ήταν και είναι δουλειά και καθήκον της πολιτείας.

Όταν κάποιος παρακολουθήσει διαχρονικά το τι γίνεται κάθε Ιανουάριο στη Λεμεσό, στο ετήσιο μνημόσυνο του Διγενή, θα αντιληφθεί το μέγεθος της υποκρισίας. Αναλόγως των περιστάσεων όλοι αυτοί τη μια παρουσιάζονται ομιλητές, εν πομπή και παρατάξει, πρώτοι στην παρέλαση, πρώτοι στις δηλώσεις. Την άλλη έρχονται μόνο στην εκκλησία κρυφά κρυφά (λες και μπαίνουν σε κανένα καταγώγιο και φοβούνται μην τους πιάσει κανένα μάτι) και φεύγουν αμέσως μήπως και μετρήσει αρνητικά στους πόντους του κόμματος, μήπως και χαθεί καμιά δράκα ψήφων.

Είμαστε ίσως η μόνη χώρα (μαζί και η Ελλάδα) που μέχρι και τα μνημόσυνα και γενικά τις μνήμες των ηγετών μας τις εντάσσομαι και αυτές στα πλαίσια των κομματικών σκοπιμοτήτων. Είναι καιρός αντί να παραποιούμε την ιστορία, να τη μελετήσουμε με αντικειμενικότητα και πάνω από όλα με δικαιοσύνη.

“Αν δεν ξέρεις ιστορία, είναι σαν να γεννήθηκες χθες”

Howard Zinn, 1922 – 2010, Αμερικανός ιστορικός.