Ο συνδικαλισμός είναι αναγκαίος και σημαντικός. Σε αυτό είμαι σίγουρος ότι συμφωνεί απόλυτα και ο υπουργός Παιδείας, Κώστας Χαμπιαούρης, ο οποίος έχει ανοικτά μέτωπα με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Μέτωπα τα οποία δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της συνολικής προσπάθειας για μείωση των δαπανών του υπουργείου. Να σημειώσουμε ότι το Παιδείας έχει σήμερα το μεγαλύτερο μερίδιο στον προϋπολογισμό του κράτους, με ετήσια έξοδα που υπερβαίνουν το ένα δις. Δηλαδή, το 7% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας αφορά την εκπαίδευση και τον πολιτισμό.

ΤΟ ΠΟΣΟ μπορεί να φαντάζει μεγάλο, κατά την άποψη μου όμως δεν είναι. Ένα κράτος που θέλει να προοδεύει, πρέπει να ξοδεύει χρήμα στην παιδεία και τον πολιτισμό. Αυτό που έχει όμως σημασία, είναι να υπάρχει σωστή επένδυση των χρημάτων που σπαταλούνται στην παιδεία. Τι θέλω να πω; Ότι θα επικροτούσα την κυβέρνηση αν έδινε τη νέα σχολική χρονιά ακόμα 100 εκατομμύρια, με την προϋπόθεση ότι θα αυξηθεί το επίπεδο μάθησης και εκπαίδευσης, ενώ την ίδια ώρα θα επέκρινα την κυβέρνηση αν έκοβε 100 εκατομμύρια, ξέροντας ότι θα πληγεί το επίπεδο της εκπαίδευσης. Αυτό που έχει σημασία είναι να δικαιολογείται πλήρως το ένα δις που πληρώνουμε σήμερα εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες.

ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι μέσα σε αυτό το ένα δις, υπάρχουν δαπάνες που θα μπορούσαν να περιοριστούν, χωρίς, επαναλαμβάνω, να πληγεί το επίπεδο της εκπαίδευσης, το οποίο έτσι και αλλιώς χρειάζεται βελτίωση. Θα πάρω ένα απλό παράδειγμα που αφορά τις δαπάνες. Σήμερα, το κράτος πληρώνει μισθό σε 68 εκπαιδευτικούς (21 στην ΟΕΛΜΕΚ, 32 στην ΠΟΕΔ και 15 στην ΟΛΤΕΚ), οι οποίοι έχουν είτε πλήρη είτε μερική απαλλαγή από τα καθήκοντά τους στο σχολείο, επειδή έχουν καθήκοντα που αφορούν τον συνδικαλισμό. Δεν ήταν τυχαία η εισαγωγή που έκανα στο άρθρο. Ο συνδικαλισμός είναι αναγκαίος και σημαντικός.

ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ υπάρχει όμως το εξής παράδοξο. Μαθαίνουμε από πηγές εντός υπουργείου, ότι υπάρχει συνδικαλιστής, ο οποίος έχει μισθό 50 χιλιάδες ευρώ ετησίως και είναι πλήρως απαλλαγμένος από τα καθήκοντά του στο σχολείο, επειδή είναι στη Γραμματεία συνδικαλιστικής οργάνωσης. Αυτόν τον εκπαιδευτικό τον αναπληρώνει άλλος εκπαιδευτικός. Μέχρις εδώ κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημα δημιουργείται από την στιγμή που ο συνδικαλιστής πληρώνεται από το κράτος. Δηλαδή, το κράτος πληρώνει τους συνδικαλιστές που σε πολλές περιπτώσεις στρέφονται κατά του κράτους.

ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ μάλιστα, ότι κάθε χρόνο το υπουργείο ξοδεύει 750,000 ευρώ για απαλλαγές εκπαιδευτικών που ασχολούνται με τον συνδικαλισμό. Απορία: Γιατί οι συνδικαλιστές στην εκπαίδευση δεν πληρώνονται από εισφορές εκπαιδευτικών, όπως γίνεται παντού; Για παράδειγμα στον κλάδο των ΜΜΕ, όπου και εργάζομαι, ο πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών πληρώνεται από τις συνδρομές των δημοσιογράφων και από το πρωί μέχρι το βράδυ ασχολείται με την διασφάλιση των δικαιωμάτων μας. Στην εκπαίδευση γιατί οι συνδικαλιστές πρέπει να πληρώνονται από το κράτος (δηλαδή από τους δικούς μας φόρους), για να διασφαλίζουν τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών; Θεωρώ ότι αυτό είναι παράδοξο, εκτός και αν υπάρχει κάποια άλλη λογική εξήγηση, την οποία δεν έχω αντιληφθεί. Θα ήθελα πολύ να έχω την θέση της ΠΟΕΔ και της ΟΕΛΜΕΚ στο συγκεκριμένο ζήτημα.