Αξιότιμη κυρία Μέρκελ,

Σας γράφω αυτή την επιστολή ως πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας που ζει δύσκολες στιγμές, επειδή η ιδιαίτερη του πατρίδα διέρχεται μία από τις πιο οδυνηρές στιγμές στην τρισχιλιετή ιστορία της. Η πατρίδα μου κ. Μέρκελ, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης απειλείται από τη Τουρκία με διχοτόμηση και μετά από αυτό, Κύριος οίδε τι θα μπορούσε να της συμβεί.

Παρά τις προσπάθειές σας τόσο εσάς όσο και της κυβέρνησής σας, της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΟΗΕ δεν έγινε κατορθωτό να καμφθεί η Τουρκική επιθετικότητα με αποκορύφωμα την πρόσφατη κίνηση για ενσωμάτωση των Βαρωσίων στο δήθεν «Τουρκοκυπριακό κράτος», κατά παράβαση των Ψηφισμάτων του ΟΗΕ και τόσων άλλων Ψηφισμάτων, Συμπερασμάτων και Αποφάσεων της ΕΕ, των ΗΠΑ κ.ά. Μέσα σε αυτή τη θλιβερή για την πατρίδα μου και όχι μόνο πραγματικότητα διερωτάται κανείς ποια η ευθύνη των ηγετών του σύγχρονου κόσμου στη διαφύλαξη της διεθνούς νομιμότητας και την προστασία των μικρών και στρατιωτικά ανίσχυρων χωρών, όπως η δική μου ιδιαίτερη πατρίδα, ιδιαίτερα όταν οι λαοί αυτοί τυγχάνει να είναι και εταίροι σας στο πιο σημαντικό έργο ειρήνης του μεταπολεμικού κόσμου. Αυτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επιτρέψτε μου να γίνω πιο συγκεκριμένος: Ο βασικός λόγος κυρία Καγκελάριε για τον οποίο η Τουρκία επιδεικνύει αυτή την επιθετικότητα, τολμώντας να ασεβεί απέναντι στις υπαγορεύσεις της διεθνούς έννομης τάξης είναι με απλά λόγια η δύναμη που πιστεύει ότι διαθέτει, η στρατιωτική της υπεροχή ως αποτέλεσμα της προμήθειας της με τον πιο σύγχρονο εξοπλισμό μέχρι σήμερα από τη δική σας χώρα, την Ιταλία, την Ισπανία, την Ολλανδία και ίσως άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ. Την ίδια στιγμή χώρες που δεν συνδέονται με την πατρίδα μου με τον ίδιο τρόπο που εμείς συνδεόμαστε στα πλαίσια του κοινού μας σπιτιού, της ΕΕ, όπως ο Καναδάς και οι ΗΠΑ διέκοψαν, πλήρως ή μερικώς τη στρατιωτική βοήθεια και συνεργασία με την Τουρκία.

Στην πατρίδα μου διερωτάται ο κόσμος, και με το δίκαιο του, τι είδους εταιρική σχέση είναι αυτή όταν μέσα στις δύσκολες συνθήκες που ζούμε, η χώρα σας και άλλες ευρωπαϊκές χώρες συνεχίζουν να προμηθεύουν την Τουρκία με στρατιωτικό υλικό καθιστώντας την ικανή να συμπεριφέρεται πειρατικά σε βάρος μιας μικρής χώρας μέλους της ΕΕ, σε βάρος της Ελλάδας αλλά και άλλων λαών της περιοχής;

Σας μίλησα πιο πάνω ως πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας και με αυτή την ιδιότητα επικαλέστηκα τη βοήθεια σας για σωτηρία της πατρίδας μου, χώρας μέλους της ΕΕ. Έχω όμως και μια άλλη ιδιότητα, αυτή του Ευρωπαίου πολίτη, την οποία σέβομαι βαθιά και με την οποία θα ήθελα να σας απευθύνω μερικές πρόσθετες σκέψεις:

Από τη στιγμή που η μικρή μου πατρίδα Κύπρος, στην εσχατιά του Ευρωπαϊκού νότου ενσωματώθηκε στην Ευρωπαϊκή συμπολιτεία, αισθάνομαι ότι ανήκω στην ίδια οικογένεια με τους λοιπούς Ευρωπαίους. Το γεγονός, μου δημιουργεί ένα αίσθημα σιγουριάς και ελπίδας ότι αυτό το ακροτελευταίο σημείο της Ευρωπαϊκής επικράτειας δεν είναι λιγότερο ασφαλές από οποιαδήποτε άλλη χώρα μετέχει σε αυτό το, επαναλαμβάνω, τόσο σημαντικό επίτευγμα ειρήνης και σταθερότητας του μεταπολεμικού κόσμου.

Με αυτή μου λοιπόν την ιδιότητα, του Ευρωπαίου πολίτη θα μου επιτρέψετε να γυρίσω πίσω στην Ευρωπαϊκή ιστορία και να προσπαθήσω μέσα από αυτή να αντλήσω διδάγματα για τη σημερινή μας ζωή και το μέλλον όλων των Ευρωπαίων.

Ως Γερμανίδα γνωρίζετε καλά την ιστορία της δικής σας πατρίδας την δεκαετία 1930-1939. Ήταν τότε που ο εφιάλτης του Χιτλεροφασισμού επικράτησε στη χώρα σας και άρχισε να προετοιμάζεται για αυτό που ακολούθησε την πενταετία 1939-1945. Τη φρίκη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, όπου δεκάδες εκατομμύρια αθώοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.

Εκείνη η εμπειρία οδήγησε τους ευρωπαϊκούς λαούς στην απόφαση να οικοδομήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση με την ελπίδα πως οι λαοί αυτοί θα ζούσαν στο μέλλον σε συνθήκες κατοχυρωμένης, μέσα από το Διεθνές Δίκαιο, ειρήνης και ασφάλειας. Και να που σήμερα, εξήντα τόσα χρόνια μετά την ίδρυση της η ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επικράτεια ως πολιτικό-γεωγραφικό μόρφωμα απειλείται με ακρωτηριασμό μπροστά στα μάτια των Ευρωπαίων εταίρων οι οποίοι στέκουν σχεδόν αμήχανοι μπροστά στη νεοοθωμανική βαρβαρότητα.

Αυτή η αμηχανία θυμίζει την αδράνεια που στη δεκαετία του 1930-1939 επέδειξαν οι Γερμανοί διανοούμενοι και οι προοδευτικοί άνθρωποι της χώρας σας καθώς και οι ευρωπαϊκοί λαοί απέναντι στην ναζιστική Γερμανία. Όταν πια επιχείρησαν να τιθασεύσουν το ναζιστικό τέρας, το 1939, ήταν ήδη αργά. Οι εκατόμβες των θυσιών είχαν οριστικά δρομολογηθεί.

Το δίλημμα μπροστά στο οποίο βρίσκεστε είναι ξεκάθαρο κυρία Καγκελάριε. Ή θα επιλέξετε τα εφήμερα οικονομικά συμφέροντα της πατρίδας σας, που σας υπαγορεύουν να θωπεύετε την Τουρκία ή θα κινηθείτε πέρα από αυτά υπηρετώντας με αποφασιστικότητα την ιδέα και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στηρίζοντας αποφασιστικά τους δοκιμαζόμενους εταίρους σας στην εσχατιά αυτή του Ευρωπαϊκού νότου τερματίζοντας άμεσα τη στρατιωτική σας βοήθειας προς τον νεοοθωμανικό αναθεωρητισμό.

Σε λίγους μήνες αποχωρείτε από την ενεργό πολιτική στη χώρα σας καθώς και από την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Ευχή και ελπίδα μου, ως Ευρωπαίου πολίτη, να μη αποχωρήσετε αφήνοντας πίσω σας, ένα γιγαντωμένο, στρατιωτικά ανεξέλεγκτο θηρίο που φιλοδοξεί και εργάζεται ήδη για να καταστεί σύντομα και πυρηνική δύναμη το οποίο απειλεί με αφανισμό όχι μόνο τη δική μου ιδιαίτερη πατρίδα αλλά και με ακρωτηριασμό και αυτή τούτη την Ευρωπαϊκή Ένωση για την οποία τόσο εσείς όσο και προκάτοχοι σας, διακεκριμένοι Γερμανοί Καγκελάριοι, δώσατε τον καλύτερο σας εαυτό για την οικοδόμηση της.