Η αποτυχία των Κυβερνήσεων σε Ελλάδα και Κύπρο να εμποδίσουν αποτελεσματικά μέχρι στιγμής τους επεκτατικούς σχεδιασμούς της Τουρκίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και προσφάτως στα Βαρώσια λειτούργησε ως έναυσμα μιας αδικαιολόγητης για λόγους που θα εξηγήσουμε περιόδου αυτομαστιγώματος.

Η Κύπρος από το 1974, εξαιτίας ΚΑΙ δικών της σοβαρών λαθών, έχει υποστεί και θα συνεχίσει να υπόκειται πάρα πολλά από την Τουρκία. Σε ποιο βαθμό είναι τα δικά μας λάθη που ανοίγουν την όρεξη στον Ερντογάν, αποτελεί αντικείμενο αντιπαράθεσης ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα και τους πολίτες.

Ιδιαίτερα η αντιπολίτευση στην Κύπρο, ασκεί έντονη κριτική στην Κυβέρνηση η οποία εδράζεται σε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις:

1. Το ΑΚΕΛ λέει ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης κακώς «εγκατέλειψε» τις συνομιλίες του Κραν Μοντάνα ενώ υποστηρίζει ότι από το 2017 μέχρι σήμερα δεν έκανε αρκετά για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες στο κυπριακό.
2. Τα υπόλοιπα κόμματα και ιδιαίτερα το ΔΗΚΟ κατηγορούν την κυβέρνηση ότι έπρεπε να επιμείνει στην σκληρή γραμμή μέχρι τέλους ώστε να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία.

Αφού πρώτα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πείστηκε από τη Μέρκελ ότι οι κυρώσεις δεν θα εξυπηρετούσαν το στόχο της αποκλιμάκωσης και πως η διαμεσολάβηση των Γερμανών θα είχε αποτέλεσμα, υιοθετήθηκε η λογική της άμεσης επανέναρξης των διαπραγματεύσεων μετά το πέρας των λεγόμενων εκλογών στα κατεχόμενα και αφού στην πορεία αποχώρησε από την κυπριακή ΑΟΖ το γεωτρύπανο Yavuz. Στο μεταξύ τo σεισμογραφικό σκάφος Βarbaros, παραμένει μέχρι αυτή τη στιγμή στην ΑΟΖ της Κύπρου.

Κάπως έτσι είχε πειστεί και η Αθήνα με το Oruc Reis να αποχωρεί και σήμερα 12 Οκτωβρίου η Άγκυρα εκδίδει Navtex νοτίως του Καστελορίζου για να επιστρέψει. Την κάθοδο του Oruc Reis προανήγγειλε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών γράφοντας στο Twitter «Oruc Reis» κατά τον ίδιο τρόπο που μας συνήθισε η τουρκική διπλωματία.

Τα Βαρώσια και οι λεγόμενες εκλογές

Την περασμένη βδομάδα η Κύπρος βίωσε άλλο ένα βιασμό της αξιοπρέπειας της με την έναρξη της υλοποίησης των τουρκικών σχεδιασμών για την περίκλειστη πόλη των Βαρωσίων. Το περιγράφουμε έτσι, διότι εκείνο που ολόκληρη η Κύπρος παρακολούθησε την Πέμπτη δεν ήταν ένα προεκλογικό πυροτέχνημα αλλά η εφαρμογή όσων είχε πριν από ένα χρόνο προαναγγείλει η Τουρκία. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί το εξής σημαντικό:

Ενώ την ευθύνη για τη διατήρηση του υφιστάμενου καθεστώτος της Αμμοχώστου, την έχει σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών η Τουρκία, το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ρίχνει το «φταίξιμο» στο ψευδοκράτος για το άνοιγμα του παραλιακού μετώπου όπως το είδαμε να συμβαίνει την Πέμπτη. Ο Ερντογάν ήταν επίσης πολύ προσεκτικός σημειώνοντας πως η Τουρκία «θα υποστηρίξει» τα σχέδια της «ΤΔΒΚ» προς το πλήρες άνοιγμα των Βαρωσίων.

Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε ποιες θα είναι οι ενέργειες του Μουσταφά Ακιντζί στο ζήτημα της Αμμοχώστου σε περίπτωση που επανεκλεγεί εφόσον η Άγκυρα δείχνει το ψευδοκράτος ως υπεύθυνο και εφόσον το Συμβούλιο Ασφαλείας ζητεί την αναίρεση της παράνομης αυτής ενέργειας. 

Και τώρα διαπραγματεύσεις

«Να δηλώνουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ ότι είμαστε έτοιμοι για συνομιλίες», κάλεσε τους πάντες ο Πρόεδρος του Κυβερνώντος κόμματος Αβέρωφ Νεοφύτου.

«Είμαι έτοιμος για συνομιλίες μετά τις εκλογές των κατεχομένων», δηλώνει σήμερα ο Νίκος Αναστασιάδης, που κατήγγειλε το προηγούμενο διάστημα την πολιτική του κατευνασμού από τη Δύση έναντι της Τουρκίας του Ερντογάν, η οποία αποδεδειγμένα τον αποθράσυνε ακόμη περισσότερο.  

Μιας χώρας που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον δυτικό πολιτισμό. Ενός ηγέτη τον οποίο δικαιολογημένα αποστρέφεται ο κάθε δημοκράτης και πολιτισμένος άνθρωπος του κόσμου.

Για να ξεκαθαρίσουμε όμως τη θέση μας, οφείλουμε να πούμε πως δεν τασσόμαστε ενάντια στον διάλογο και τη διαπραγμάτευση ως μέσο για την επίλυση του κυπριακού.

Όμως δεν ωφελεί η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων ότι η μικρή Κύπρος, μπορεί να κερδίσει την ανεξαρτησία της και ένα «κανονικό κράτος» έχοντας απέναντι της τον συγκεκριμένο εχθρό που ουκ ολίγες φορές έχει αποδείξει πως αξιοποιεί το παράνομο μόρφωμα που δημιούργησε στην Κύπρο για την εξυπηρέτηση των εθνικών του συμφερόντων. Η κυπριακή κυβέρνηση όμως οφείλει να είναι συνεπής από εδώ και πέρα, η διπλωματία οργανωμένη και με σαφή στόχευση, προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει ακόμα και ακραίες εκβάσεις όσων αναμένονται να ακολουθήσουν. 

Καταληκτικά, το αυτομαστίγωμα (όχι η αυτοκριτική) δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Κύπρου. Όχι γιατί η διπλωματία θα πρέπει να ασκείται στη βάση της λογικής ότι η Κύπρος είναι το “θύμα” και όλοι οφείλουν να το αναγνωρίσουν και να τη στηρίξουν, αλλά πραγματικά γιατί απέναντι στην Κύπρο δεν είναι ένα πολιτισμένο κράτος. Η Κύπρος, είναι αντιμέτωπη με τον φασισμό της Άγκυρας. Τόσο οι Ελληνοκύπριοι, όσο και οι Τουρκοκύπριοι. Η διεθνής κοινότητα και η Ευρωπαϊκή Ένωση μένουν τρομερά εκτεθειμένες για τα όσα υποσχέθηκαν στη Λευκωσία και αδυνατούν να φέρουν σε πέρας.