Την ώρα που κάποιος θα ανεβαίνει τα σκαλοπάτια του προεδρικού, κάποιοι θα αισθάνονται βαριές τις ανάσες των αντιπάλων τους στο εσωκομματικό παιχνίδι. Οι επικείμενες προεδρικές εκλογές διαμορφώνουν συνθήκες ουσιαστικών ανατροπών στον κομματικό χάρτη της Κύπρου. Το αποτέλεσμα, θεωρείται πια βέβαιο ότι θα έχει πολλές παράπλευρες απώλειες στην ηγετική πυραμίδα όλων σχεδόν των κομμάτων. Η πραγματικότητα αυτή, την οποία οι πάντες αντιλαμβάνονται, δημιουργεί πάθος αλλά και αποστασιοποίηση αναλόγως των σχεδίων που έχει ο καθένας για την επόμενη μέρα των εκλογών.
Στον ΔΗΣΥ, μια πιθανή αποτυχία επανεκλογής του Νίκου Αναστασιάδη, σίγουρα θα ενεργοποιήσουν δυνάμεις στο εσωτερικό του κόμματος οι οποίες θα αναζητήσουν τους «ένοχους» της αποτυχίας. Η απώλεια της εξουσίας θα οδηγήσει πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη πίσω στο κόμμα (τα οποία σήμερα στελεχώνουν την κυβέρνηση), με αποτέλεσμα το ξαναμοίρασμα της τράπουλας να προβάλλει επιτακτικά. Η δυναμική Αναστασιάδη, ωστόσο, αφήνει για την ώρα πίσω τις οποιεσδήποτε κινήσεις στο επίπεδο των εσωκομματικών ισορροπιών.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στο ΑΚΕΛ τα πράγματα είναι πολύ πιο έντονα. Οι παλινδρομήσεις στη διαδικασία επιλογής υποψήφιου, τα παρατράγουδα με την υποψηφιότητα Σπανού και, κυρίως, η πιθανότητα να βρεθεί το κόμμα μπροστά σε ένα οδυνηρό δίλημμα στο δεύτερο γύρο, δημιουργούν μια εκρηκτική κατάσταση η οποία προεκλογικά θα εκφραστεί σε μια μανιώδη προσπάθεια συσπείρωσης των ψηφοφόρων του κόμματος γύρω από την υποψηφιότητα Μαλά. Τι θα γίνει όμως εάν ο κ. Μαλάς βρεθεί εκτός δεύτερου γύρου; Η Εζεκία Παπαϊωάννου δεν θέλει ούτε και να το σκέφτεται το σενάριο αυτό γιατί θα βρεθεί προς ενός εφιάλτη. Να επιλέξει Νίκο Αναστασιάδη, Νικόλα Παπαδόπουλο ή… αποχή; Η τρίτη επιλογή, η οποία φαντάζει και η πιο λογική υπό τις περιστάσεις, θα θέσει το κόμμα της Αριστεράς οριστικά στο περιθώριο. Κι όλα αυτά, φυσικά, θα τα εισπράξει κατά κύριο λόγο ο Άντρος Κυπριανού.
Ανάλογη κατάσταση αναμένεται και στο ΔΗΚΟ. Η εσωκομματική αντιπολίτευση η οποία οργανώνεται, θα έχει την ευκαιρία να αμφισβητήσει εκ νέου τον Νικόλα Παπαδόπουλο. Ειδικά για την «πολιτική ακροτήτων» που του αποδίδουν και η οποία γκρέμισε όλες τις γέφυρες που είχε καταφέρει διαχρονικά να κτίσει το κόμμα τόσο με τον κόσμο της Αριστεράς όσο και με τον κόσμο της Δεξιάς. Ανεξαρτήτως του εάν θα καταφέρουν οι διαφωνούντες να εκπαραθυρώσουν τον Νικόλα Παπαδόπουλο από το κόμμα ή όχι, το σίγουρο είναι ότι θα έχουμε μια νέα περίοδο εμφύλιας διένεξης. Διέξοδος μπορεί να αποτελέσει η λεγόμενη συνένωση του ενδιάμεσου χώρου, η πιθανή όμως εκλογική αποτυχία θα αποδείξει την αδυναμία της συγκεκριμένης προοπτικής ενώ το θέμα του ποιος θα ηγηθεί ενός τέτοιου σχήματος, θα επανέλθει -όπως πάντα- στο προσκήνιο.
Είναι λοιπόν σαφές πως στις εκλογές δεν παίζεται μόνο η προεδρική καρέκλα. Παίζονται την ίδια στιγμή και πολλές κομματικές. Κι επειδή ο καθένας θα προσπαθήσει να σώσει το κεφάλι του, ετοιμαστείτε να ζήσουμε μια από τις πιο ακραίες και συγκρουσιακές προεκλογικές περιόδους.
