Από ότι φαίνεται όλες οι προειδοποιήσεις για το ότι η επίσκεψη Λουτ σηματοδοτεί την πιο κρίσιμη φάση στην οποία βρέθηκε ποτέ το εθνικό μας θέμα τα τελευταία 50 χρόνια, δεν βρίσκουν καμία ανταπόκριση. Το ότι μπορεί μετά το πέρας των διαβουλεύσεων Λουτ να σημάνει το τέλος του κυπριακού, δηλαδή χωρίς καμία πλέον προοπτική λύσης στα πλαίσια των ψηφισμάτων του διεθνούς οργανισμού και  των συμφωνιών κορυφής, δεν μας βρίσκει καθόλου προβληματισμένους. Το ότι υπάρχει  μεγάλη πιθανότητα οι επόμενοι μήνες να είναι η απαρχή της διαδικασίας για οριστική διαίρεση και ευόδωση των τουρκικών στόχων για διχοτόμηση της πατρίδας μας, ουδόλως μας πτοεί.  Τουναντίον οι διάφοροι κύκλοι του απορριπτικού μετώπου ανεβάζουν τους τόνους δίνοντας την εντύπωση ότι τελικά αυτό επιδιώκουν. Αντί εν μέσω των κρισιμότατων αυτών στιγμών να αυξάνονται οι φωνές για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και καλλιέργειας της κουλτούρας λύσης και επανένωσης, κυριαρχούν δυστυχώς διαιρετικές και διχοτομικές απόψεις.

Κλείσιμο οδοφραγμάτων,  ανάκληση ταξιδιωτικών εγγράφων των Τ/Κ, έχουν καταντήσει καθημερινός πολιτικός λόγος. Κάθε αντίθετη άποψη αναθεματίζεται. Όποιος ξένος η Ε/Κ έχει αντίθετη γνώμη διαολοστέλνεται. Όποιος τολμήσει να διαφωνήσει είναι τουρκοπροσκυνημένος, προδότης, μειοδότης ή γλωσσάριος, όπως τελευταίως ευρέως χρησιμοποιείται.

Τον τελευταίο καιρό το θέμα με το γλωσσάρι, η προοπτική διάνοιξης νέων οδοφραγμάτων και το πρόσφατο θέμα που προέκυψε με το ταξίδι του λεγόμενου υπουργού εσωτερικών του ψευδοκράτους στην Ιορδανία, μέσω του αεροδρομίου της Πάφου, με έγγραφα της κυπριακής Δημοκρατίας,  δημιούργησε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που κάθε άλλο δείχνει λαό μιας ημικατεχόμενης πατρίδας που διακαώς ζητά επανένωση.

Αγνοώντας το γεγονός ότι το 2004 με βάση την συμφωνία προσχώρησης της Κύπρου στην ΕΕ, ολόκληρη η Κύπρος εντάχθηκε και συνεπώς 110,000 τουρκοκύπριοι δικαιωματικά είναι κάτοχοι κυπριακής ταυτότητας και 84,000 είναι κάτοχοι κυπριακών διαβατηρίων, και κατ επέκταση ευρωπαϊκών διαβατηρίων, ζητούμε μεν λύση στην βάση του ευρωπαϊκού κεκτημένου αλλά ταυτόχρονα γραφούμε στα παλιότερα των υποδημάτων μας τις πρόνοιες των νόμων και κανονισμών της ΕΕ. Ουσιαστικά θέλουμε μια σχέση ΕΕ – Κύπρου αλά καρτ. Ότι μας συμφέρει το θεωρούμε κεκτημένο, ότι δεν μας συμφέρει το αγνοούμε ή το δαιμονοποιούμε.

Μα επιτέλους νομίζουμε ότι όλοι είναι αδαείς και εμείς οι πλέον έξυπνοι;  Με όλες αυτές τις φωνές απορριπτισμού ποιος ΓΓ θα πάρει το ρίσκο για μια νέα πρωτοβουλία η οποία αν δεν καταρρεύσει σε επίπεδο ηγετών, στην ουσία τους διαβεβαιώνουμε ότι θα καταψηφιστεί από τον λαό σε ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα;

Αυτός φαίνεται είναι ο κυριότερος λόγος που τα ΗΕ συχνά πυκνά κάνουν λόγο για ανάγκη εμπλοκής της κοινωνίας των πολιτών στο θέμα της λύσης.

Παρ’ όλες όμως αυτές τις παραινέσεις εμείς στον κόσμο μας. Το βιολί μας. Βρίζουμε όλους τους ξένους που έχουν αντίθετη άποψη. Μετά τον Νορβηγό, τον 28ο τουρκόφιλο σύμβουλο του ΓΓ, που του αποδώσαμε όλα τα κοσμητικά επίθετα που διαθέτει η ελληνική γλώσσα, τώρα έχουμε αναβαθμιστεί περαιτέρω. Αϊ σιχτίρ είπαμε στον Ντεζίρ  και στον Ουάιτ του ΟΑΣΕ. Στο ίδιο μοτίβο και για τον πρώην Πρωθυπουργό και υπουργό εξωτερικών της Σουηδίας, Καρλ Μπιλντ, ο οποίος  σίγουρα είναι φίλος των Τούρκων. Μη έχοντας πλέον άλλο τρόπο κριτικής του πετάξαμε και αυτού ένα περιποιημένο αϊ σιχτίρ και ξεμπερδέψαμε.

Δύο τινά συμβαίνουν.  Είτε έχουμε δυναμώσει τόσο πολύ που δεν έχουμε ανάγκη κανέναν και συνεπώς δεν μας απασχολεί το να διαολοστέλλουμε τους πάντες,  είτε θέλουμε να δώσουμε το μήνυμα ότι δεν θέλουμε λύση επανένωσης άλλα μια λύση οριστικής διαίρεσης και διχοτόμησης, το Taksim δηλαδή του Ραούφ Ντενκτάς, και μάλιστα κτίζοντας ψηλό τείχος, όπως ορισμένοι οραματίζονται.

Με όλα αυτά λοιπόν  και πολλά άλλα, έχουμε το θράσος, για να μην πω την αναίδεια, να προσβλέπουμε στον διεθνή οργανισμό ότι θα συνεχίσει να ενδιαφέρεται και να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για επανένωση της δικής μας πατρίδας. Ακόμα αναμένουμε να συνεχίσουν επ΄ αόριστον την 54χρονη παρουσία τους στην Κύπρο, και μάλιστα τον Ιανουάριο να ανανεωθεί για 109η φορά η αν θέλετε για να προστεθούν ακόμα έξι μήνες στους ήδη 648 μήνες παρουσίας.