Η ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ που υπάρχει στο σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης αναμφίβολα αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για ένα επενδυτή στο να έρθει και να επενδύσει στη χώρα μας. Ποιος επενδυτής είναι διατεθειμένος να έρθει και να επενδύσει σε μια χώρα αφού γνωρίζει πως αν υπάρξει κάποιο δικαστικό πρόβλημα θα εισέλθει σε μια χρονοβόρα διαδικασία από την οποία δύσκολα θα εξέλθει σε εύλογο χρονικό διάστημα;

ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ σημαντικούς παράγοντες που βλέπουν οι πιθανοί επενδυτές είναι και η ποιότητα των δικαστικών διαδικασιών. Όπως δημοσίευσε η «Αλήθεια» πριν από μερικές μέρες, οι άμεσες ξένες επενδύσεις στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της κρίσης ήταν αυτές που κράτησαν τη χώρα ζωντανή τα δύσκολα χρόνια. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου ανάφερε πρόσφατα πως οι άμεσες ξένες επενδύσεις που έγιναν στην Κύπρο τα τελευταία χρόνια είναι οι μεγαλύτερες που έγιναν από ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ωστόσο, τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν και καλύτερα.

ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ παραδείγματος χάρη στην εποχή της διαδικτυακής και τεχνολογικής επανάστασης να είμαστε ακόμα στην εποχή του φακέλου. Σύμφωνα με την ειδική έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Κύπρο, ο χρόνος επίλυσης μιας απλής εμπορικής διαφοράς για το 2016 παίρνει 1200 ημέρες σε ένα κυπριακό δικαστήριο. Μόνο από αυτό το στοιχείο ένας ξένος επενδυτής θα το σκεφτεί πολύ πιο προσεκτικά για να έρθει να επενδύσει στην Κύπρο.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ τον πιο υψηλό αριθμό εκκρεμούντων δικαστικών διαδικασιών ανά 1000 κάτοικους όταν άλλες πολύ μεγαλύτερες χώρες έχουν μηδαμινές περιπτώσεις. Ακόμα και αν κάποιος πει ότι αυξήθηκαν οι δικαστικές περιπτώσεις που εκκρεμούν ενώπιον των δικαστηρίων λόγω ασφαλώς και της τραπεζικής και κατ’ επέκταση της οικονομικής κρίσης που βίωσε ο τόπος, όπως αναφέρει και το ίδιο το ΔΝΤ, θα έπρεπε αυτό να αποτελέσει ευκαιρία για αλλαγή και όχι για εμπλοκή. Θα έπρεπε δηλαδή να βελτιωθούν και να επιταχυνθούν οι δικαστικές διαδικασίες.

ΑΝ ΔΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ τα γραφήματα που παρουσιάζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αλλά και η Κομισιόν θα διαπιστώσει πως οι χώρες με το υψηλότερο ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων έχουν και τον μεγαλύτερο μέσο όρο όσο αφορά τον χρόνο για διαδικασία εκποίησης. Αυτές δεν είναι άλλες από την Κύπρο (10 χρόνια) και την Ελλάδα (5 χρόνια), ενώ στην τρίτη θέση είναι η Ιταλία (4,5 χρόνια). Ταυτόχρονα, αυτές οι χώρες έχουν και τις χειρότερες επιδόσεις όσο αφορά το χρόνο απόδοσης των δικαστικών αποφάσεων.

ΕΓΩ ΛΕΩ ΠΩΣ και τα δισεκατομμύρια ξένων επενδύσεων που ήρθαν τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο, είναι άθλος αν αναλογιστεί κανείς το τι επιδόσεις έχουμε στους πιο πάνω δείκτες. Η Βουλή έχει ρόλο και λόγο να διαδραματίσει γι’ αυτό το θέμα. Δεν μπορεί παραδείγματος χάρη να βρίσκονται ενώπιον της Βουλής κάποια νευραλγικά νομοσχέδια (πχ Υφυπουργείο Ανάπτυξης) και για μήνες τώρα να μην προχωρεί τίποτε, γιατί είτε δεν συμφωνούν, είτε γιατί έχει προεδρικές, είτε απλά γιατί έτσι θέλουν.

ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ πλέον πως το νομοθετικό σώμα θα πρέπει να διαδραματίσει ένα πιο ουσιαστικό ρόλο προς επίλυση αυτών των δυσλειτουργιών, αν θέλει η παρούσα Βουλή να βάλει το λιθαράκι της στην κοινωνική και οικονομική εξέλιξη αυτού του τόπου.