Ο τέως Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Αδάμος Αδάμου, με την απόφαση του να μην αποδεχθεί τη θέση του Υπουργού Υγείας που του προσφέρθηκε, τίμησε την προσωπική του ιστορία και αναβάθμισε το ήθος της δημόσιας ζωής μας, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι τίποτα δεν μπορεί να είναι πολιτικά ορθό αν δεν είναι και ηθικά επιτρεπτό.
Σε μια κοινωνία όπου η απαξίωση στην πολιτική αντικατοπτρίζεται και στο τεράστιο ποσοστό της αποχής στις εκλογές της 30ης Μαΐου 2021, ο Αδάμος Αδάμου συνέχισε, έστω και μετά από σχετικό προβληματισμό να πορεύεται με αξιοπρέπεια, στέλνοντας το ελπιδοφόρο μήνυμα, ότι οι πολιτικοί δεν είναι όλοι οι ίδιοι, και δεν μπορούν να παραμένουν «γαντζωμένοι» σε δημόσια αξιώματα, απεμπολώντας ιδεολογικούς προσανατολισμούς, αρχές και αξίες, μεταπηδώντας μάλιστα με τη μεγαλύτερη ευκολία μέσα σε μια νύκτα, από ένα ιδεολογικό χώρο σε αντίθετη έπαλξη προσφοράς.
Ο Αδάμος Αδάμου όχι μόνο τίμησε την καρέκλα του, με τη συμπεριφορά και το έργο του, ως ο δεύτερος τη τάξει πολίτης, αλλά με την επιλογή του να μην συμμετάσχει στο νέο κυβερνητικό σχήμα, επιβεβαίωσε το πιο απλό: ότι ένας άνθρωπος με αρχές είναι πρωτίστως και άνθρωπος με χαρακτήρα, ο οποίος επιλέγει να παραμείνει σταθερός στους δικούς του προσανατολισμούς για ένα καλύτερο αύριο, μη επιτρέποντας σε εφήμερες χρησιμοθηρικές σκοπιμότητες, να το μετατρέψουν σε εφιάλτη.
Ενώ μπορεί με την επιλογή που έκανε να μην απολαμβάνει τα προνόμια που άλλως πως θα χαιρόταν, κατέχοντας δημόσιο αξίωμα, κέρδισε εντούτοις την ακόμα μεγαλύτερη εκτίμηση και αγάπη, όσων τουλάχιστο αντιλαμβάνονται την πολιτική ως κορυφαία κοινωνική λειτουργία, που πρέπει να θεμελιώνεται και στο ήθος και όχι ως ευκαιρία πλουτισμού ή ματαιόδοξης κοινωνικής καταξίωσης.
Απέδειξε σε όλους μας, ανεξάρτητα ιδεολογικών ή άλλων προσανατολισμών, ότι η πολιτική μπορεί και πρέπει να στηρίζεται και στην ηθική. Γιατί όπως είχε πει ο μεγάλος Βίκτωρ Ουγκώ, είναι θεμιτό να αλλάζουμε απόψεις, παραμένοντας σταθεροί στις αρχές μας. Μπορούμε να αλλάζουμε φύλλα, κρατώντας άθικτες τις ρίζες μας.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς φίλε Αδάμο