“Ο ορισμός της παράνοιας είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά, περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα” (αποδίδεται εσφαλμένως στον Αϊνστάιν και τον Φραγκλίνο. Εκτιμάται ότι ειπώθηκε για πρώτη φορά από τους Ανώνυμους Αλκοολικούς στις ΗΠΑ). Αυτός ο αφορισμός περιγράφει με ακρίβεια την τροπή των εξελίξεων στο Κυπριακό, από την εκλογή Τατάρ (Οκτώβριος 2020) και εντεύθεν.
Ο πρώην λογιστής, καναλάρχης και “υπουργός” δήλωσε από το πρώτο βράδυ που ανέλαβε καθήκοντα κατοχικού ηγέτη ότι η ομοσπονδία είναι παγίδα, μοναδική επιλογή είναι τα δύο κράτη και πως η “τδβκ” θα συνεχίσει σε κάθε περίπτωση να υπάρχει ως ένα κράτος – αναπόσπαστο κομμάτι του τουρκικού έθνους. Εκ τότε άρχισε μια πορεία πεισματικής άρνησης σε οτιδήποτε παραπέμπει στο συμφωνημένο πλαίσιο λύσης, το οποίο βεβαίως καθορίζεται με ακρίβεια και στα Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τα χιλιοειπωμένα συνθήματα του Ερσίν Τατάρ μπήκαν στο χαρτί και έγιναν η πρόταση των έξι σημείων, που κατατέθηκε στην τράπεζα του διαλόγου της Άτυπης Πενταμερούς στην Γενεύη τον Απρίλιο του 2011. Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης κατάφερε να κλείσει μέσα σε δυο σελίδες την πρότασή του που προβλέπει διασφάλιση της κυριαρχικής ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος με ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας!
Εδώ που φτάσαμε είναι από μάταιο έως ουτοπικό να πιστεύεται ότι θα υπάρξει ανατροπή της τουρκικής θέσης. Απεναντίας όσο περνάει ο καιρός εκτοξεύεται το επίπεδο της τουρκικής αδιαλλαξίας, οδηγώντας τα πράγματα σε αχαρτογράφητα -κατά το δημοσιογραφικό κλισέ- νερά. Σε δρόμους σκοτεινούς και επικίνδυνους για το μέλλον του νησιού.
Προσέξτε! Το ποτήρι δεν είναι μισοάδειο πια. Είναι σχεδόν άδειο και ο μόνος που θα μπορούσε υπό τις περιστάσεις να το ξαναγεμίσει είναι ο ΟΗΕ. Σίγουρα όχι με πρακτικές που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν… Πρακτικές που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Όχι όμως όπως το εννοεί η τουρκική πλευρά, που το χρησιμοποιεί κάθε μέρα ως επιχείρημα προκειμένου να πείσει για την αναγκαιότητα της αλλαγής μορφής λύσης. Γιατί δεν μπορείς να λες ότι απέτυχε μια συνταγή, όταν εσκεμμένως και συνειδητά έκανες τα πάντα για να φτάσουμε εκεί.
Όσο… άβολη και να είναι η θέση του Γενικού Γραμματέα, όσο και να πρέπει καθηκόντως να τηρήσει ίσες αποστάσεις και να δηλώνει πως “είναι σεβαστά τα θέλω των δύο πλευρών”, δεν μπορεί να προσπερνά το γεγονός ότι οι αξιώσεις της τουρκικής πλευράς έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τους όρους εντολής του. Το λιγότερο.
