Θυμάμαι πάντοτε πως με τον πατέρα μου τον φωνάζαμε «Μιχαλάκη». Για εμάς, ο πάντα πρόσχαρος Ιταλός δεν ήταν απλώς ένας πιλότος της Ferrari αλλά ένας δικός μας άνθρωπος. Ένας προσιτός ήρωας με ανθρώπινη ζεστασιά, που μας έκανε να νιώθουμε πως ακόμη και οι κοινοί θνητοί μπορούν να ονειρεύονται.
Η αφίσα του Michele Alboreto στον τοίχο του δωματίου μου ήταν κάτι παραπάνω από ένα απλό πόστερ. Ήταν ένα σύμβολο πάθους, ηρωισμού και αφοσίωσης στο όνειρο σε εκείνα τα εφηβικά μου χρόνια.
Advertisement