Στην Κύπρο, οι δρόμοι μας αφηγούνται μια ιστορία που δεν έχει γραφτεί ποτέ σε βιβλία ιστορίας, αλλά η οποία χαράσσεται καθημερινά στην άσφαλτο, στα πεζοδρόμια και στις γωνίες των δρόμων μας. Είναι η ιστορία μιας κοινωνίας που έμαθε να λειτουργεί με βάση το “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”, όπου η δημόσια τάξη είναι υπόθεση του καθενός ξεχωριστά και όχι του κράτους ή του συνόλου των ανθρώπων που απαρτίζουν αυτή την κοινωνία.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο φαινόμενο των “πασσάλων”. Μικροί σιδερένιοι ή πλαστικοί πάσσαλοι ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σε κάθε γωνιά του δρόμου, τοποθετημένοι από αγανακτισμένους ιδιώτες, καταστηματάρχες ή ακόμα και δήμους, σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν τη στάθμευση όπου “δεν πρέπει”.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ 4troxoi
