20 Ιουλίου 2018: Και να που η συζήτηση για το γλωσσάρι των δημοσιογράφων συνέπεσε με την επέτειο της τουρκικής εισβολής. Θα αρχίσω το άρθρο μου αναφερόμενος στη λέξη «εισβολή», όπως αυτή αναγράφεται στο Γλωσσάρι, δηλαδή το βιβλίο με τις εναλλακτικές λύσεις που μπορούν να δοθούν όταν κάποιες λέξεις αμφισβητούνται ή δεν γίνονται αποδεκτές από τη μια ή την άλλη πλευρά.
ΤΟ ΓΛΩΣΣΑΡΙ αναφέρει δίπλα από τη λέξη εισβολή: «Πολλοί Τουρκοκύπριοι βλέπουν τον εν λόγω όρο ως προσβλητικό και αμφιλεγόμενο όταν χρησιμοποιείται για να περιγράψει την τουρκική στρατιωτική επιχείρηση του 1974. Πιστεύουν ότι ο όρος δεν λαμβάνει υπόψη το δικαίωμα της Τουρκίας να παρέμβει στο πλαίσιο της Συνθήκης Εγγυήσεων και, επιπλέον, μειώνει το γεγονός ότι συνέβη σε απάντηση σε ένα υποστηριζόμενο από την Ελλάδα στρατιωτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε τον εκλελεγμένο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας που είχε πρόθεση να ενώσει την Κύπρο με την Ελλάδα».
ΚΑΘΟΜΑΙ λοιπόν και σκέφτομαι ποια μπορεί να είναι η εναλλακτική λέξη που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να μην προκαλούμε (!) αυτούς που δεν την αποδέχονται. Προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν υπάρχει. Η εισβολή, είναι εισβολή, δεν μπορείς να τη βαφτίσεις με άλλο τρόπο. Να υπενθυμίσω μόνο τη δήλωση του Τουρκοκύπριου ηγέτη τον Ιούλιο του 2015. Τρεις μήνες μετά την εκλογή του στη λεγόμενη προεδρία των Τ/κ και ανήμερα της 20ής Ιουλίου, ο Μουσταφά Ακιντζί είχε αναφερθεί σε εισβολή, αμφισβητώντας τις αναφορές σε «ειρηνική παρέμβαση» και προκαλώντας παράλληλα θύελλα αντιδράσεων στην Τουρκία. Έκτοτε, διόρθωσε το λεξιλόγιό του και δεν έκανε ξανά το ίδιο «λάθος».
ΤΕΛΙΚΑ έγινε ή δεν έγινε εισβολή. Σύμφωνα με την τουρκική πλευρά, υπήρξε μια ειρηνική επέμβαση για αποκατάσταση της τάξης, η οποία είχε κάποιες απώλειες και στις δύο κοινότητες. Για να δούμε λοιπόν ποιες ήταν οι… κάποιες απώλειες στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους και έγιναν πρόσφυγες στην ίδιά τους την πατρίδα, περίπου 4.000 στρατιώτες και άμαχοι έχασαν τη ζωή τους και 1.619 δηλώθηκαν τότε αγνοούμενοι. Αγνοούμενοι μόνο στην ορολογία, γιατί στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουμε το τέλος τους. Από εκεί και πέρα, το 37% διοικείται έκτοτε από ένα παράνομο μόρφωμα το οποίο δεν αναγνωρίζεται από τη διεθνή κοινότητα. Αν αυτό που έζησε η Κύπρος το 1974 δεν είναι εισβολή, τότε δεν ξέρω ποια κατάσταση πραγμάτων μπορούμε να χαρακτηρίσουμε με αυτή τη λέξη.
